شانس، گُتره و گزاف در دنیا و برزخ و قیامت وجود ندارد

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، حضرت آیت الله جوادی آملی امروز در جمع علما و روحانیون حوزه علمیه به ادامه تفسیر سوره مبارکه فرقان در مسجد اعظم قم پرداخت.

این استاد تفسیر حوزه علمیه گفت: لفظ «مقیلا» در آیه 24 سوره مبارکه فرقان ناظر به زمان یا مکان قیلوله نیست. در برزخ ممکن است مسائلی مثل خواب و مانند آن وجود داشته باشد ولی در بهشت از این مسائل خبری نیست و ممکن است اشاره به استراحت و آسایش و مانند آن باشد زیرا در بهشت خورشید و ماه و روز و شبی نیست.

وی ادامه داد: برخی از متأخرین گفته‌اند مرحوم علامه طباطبایی با استناد به روایت ضعیفی که در کافی آمده این آیه را در مورد برزخ دانسته است در حالی که سیدنا الاستاد در المیزان در بخش تفسیر، آیه را در مورد بهشت می داند و نامی از برزخ نمی‌برد و سپس در بحث روایی، این روایت را نقل می کند که روایت، آیه را به برزخ تطبیق می دهد.

این استاد عالی حوزه علمیه قم با اشاره به آیه شریفه «و قال الرسول یا رب إن قومی اتخذوا هذا القرآن مهجورا» گفت: مهجور در این آیه شریفه به معنی متروک نیست، چون این آیات در مکه نازل شده و عده‌ای که مسلمان بودند آن را حفظ و قرائت می کردند. به آن ایمان داشتند و قرآن را با جان می پذیرفتند ولی قوم آن حضرت آن را هذیان و سحر و شعبده نامیدند و این همان تعبیر ناروایی است که به پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلم نسبت داده شد. [إن الرجل لیهجر]

حضرت آیت الله جوادی آملی خاطر نشان کرد: تصادف، شانس، گُتره و گزاف و مانند آن در دنیا و برزخ و قیامت و بهشت و جهنم وجود ندارد و هر چیزی سببی دارد چون نظام عالم، نظام علت و معلول است ولی در هر مکان و زمانی علتها متفاوت است.

حضرت آیت الله جوادی آملی گفت: در دنیا بر خلاف آخرت، غصب و سرقت راه دارد. بعضی از علم ها هم علم بی برکت است. طبق فرمایش امیر المؤمنین علیه السلام کسی که از غیر در اهل بیت علیهم السلام وارد خانه علم شود، سارق و دزد است. ممکن است کسی درس بخواند و تفسیر رازی هم بنویسد اما (سمی سارقا). علم هم غصب می شود. حتما این خطبه نهج البلاغه را ببینید. چون این علم غصبی برای غاصب نیست برکت هم ندارد.

وی ادامه داد: ولی در قیامت خبری از این غصب ها و سرقت ها نیست. در آن جا تعدی و گناه ممکن نیست. هر مُلک و مِلکی که در قیامت هست، حق است.

گفتنی است؛ با توجه به تأکید حضرت آیت الله جوادی آملی نسبت به مراجعه به خطبه 153 نهج البلاغه، این خطبه به همراه ترجمه استاد حسین انصاریان به خوانندگان تقدیم می شود:

وَ مِنْ خُطْبَة لَهُ عَلَیْهِ السَّلامُ
از خطبه هاى آن حضرت است در فضائل اهل بیت علیهم السلام
وَ ناظِرُ قَلْبِ اللَّبیبِ بِهِ یُبْصِرُ اَمَدَهُ، وَ یَعْرِفُ غَوْرَهُ وَ نَجْدَهُ.
قلب مرد خردمند را دیده اى است که با آن عاقبت کارش را مى بیند، و پستى و بلندى آن را مى شناسد.
داع دَعا، وَ راع رَعى، فَاسْتَجیبُوا لِلدّاعى، وَاتَّبِعُوا الرّاعِىَ.
دعوت کننده اى دعوت کرد، و نگهبانى نگهبانى نمود، پس دعوت کننده را پاسخ دهید، و نگهبان را پیروى کنید.
قَدْ خاضُوا بِحارَ الْفِتَنِ، وَ اَخَذُوا بِالْبِدَع ِ دُونَ السُّنَنِ، وَ اَرَزَ
گروهى به دریاى فتنه فرو رفتند، سنّتها را رها کردند و به بدعتها چنگ زدند، اهل ایمان کناره
الْمُؤْمِنُونَ، وَ نَطَقَ الضّالُّونَ الْمُکَذِّبُونَ. نَحْنُ الشِّعارُ وَالاَْصْحابُ،
گرفته و خاموش گشتند، و گمراهان تکذیب کننده گویا شدند. ما اهل بیت چون پیراهن تن پیامبر و یاران او،
وَالْخَزَنَةُ وَالاَْبْوابُ. وَ لا تُؤْتَى الْبُیُوتُ اِلاّ مِنْ اَبْوابِها، فَمَنْ اَتاها
و گنجینه هاى علم و ابواب رسالتیم. به خانه ها جز از طریق درها وارد نگردند، و هر که از
مِنْ غَیْرِ اَبْوابِها سُمِّىَ سارِقاً.
غیر درها وارد گردد دزدش نامند.
مِنْـها
از این خطبه است
فیهمْ کَرائِمُ الْقُرْآنِ، وَ هُمْ کُنُوزُ الرَّحْمنِ.
آیاتى که در قرآن بیانگر ارزشهاست در حق اهل بیت است، و آنان گنجینه هاى خداوند مهربانند،
اِنْ نَطَقُوا صَدَقُوا، وَ اِنْ صَمَتُوا لَمْ یُسْبَقُوا. فَلْیَصْدُقْ رائِدٌ اَهْلَهُ،
اگر سخن گویند به راستى گویند، و اگر خاموش باشند بر آنان پیشى نگیرند. خبرگزار باید به اهلش راست گوید
وَلْیُحْضِرْ عَقْلَهُ، وَلْیَکُنْ مِنْ اَبْناءِ الاْخِرَةِ، فَاِنَّهُ مِنْها قَدِمَ وَ اِلَیْها
و خردش را در تمام امور حاضر کند، و باید از فرزندان آخرت باشد، زیرا از آنجا آمده و به آنجا
یَنْقَلِبُ. فَالنّاظِرُ بِالْقَلْبِ الْعامِلُ بِالْبَصَرِ یَکُونُ مُبْتَدَأُ عَمَلِهِ اَنْ
بازگشت مى کند. آن که با دیده قلب بنگرد و با روشن بینى وارد عمل شود آغاز کارش باید این باشد که آیا
یَعْلَمَ اَعَمَلُهُ عَلَیْهِ اَمْ لَهُ؟ فَاِنْ کانَ لَهُ مَضى فیهِ، وَ اِنْ کانَ عَلَیْهِ وَقَفَ
عملى که انجام مى دهد به سود یا به زیان اوست؟ اگر به سود اوست انجام دهد، و اگر به زیان اوست
عَنْهُ. فَاِنَّ الْعامِلَ بِغَیرِ عِلْم کَالسّائِرِ عَلى غَیْرِ طَریق، فَلایَزیدُهُ بُعْدُهُ
ترک کند. زیرا آن که بدون بصیرت عمل کند چون کسى است که به بیراهه مى رود، هرچه
عَنِ الطَّریقِ الْواضِحِ اِلاّ بُعْداً مِنْ حاجَتِهِ. وَ الْعامِلُ بِالْعِلْمِ کَالسّائِرِ
از راه روشنش دورتر شود از مقصودش دورتر مى گردد. و عامل آگاه مانند رونده
عَلَى الطَّریقِ الْواضِحِ. فَلْیَنْظُرْ ناظِرٌ اَ سائِرٌ هُوَ اَمْ راجِعٌ ؟
در راه روشن است. پس هر کس باید بنگرد که آیا به پیش مى رود یا به عقب برمى گردد؟
وَاعْلَمْ اَنَّ لِکُلِّ ظاهِر باطِناً عَلى مِثالِهِ، فَما طابَ ظاهِرُهُ طابَ
آگاه باش که هر ظاهرى را باطنى مانند اوست، آنچه ظاهرش پاک باطنش نیز
باطِنُهُ، وَ ما خَبُثَ ظاهِرُهُ خَبُثَ باطِنُهُ. وَ قَدْ قالَ الرَّسُولُ الصّادِقُ
پاک است، و آنچه ظاهرش آلوده باطنش نیز آلوده است. رسول راستگو (صلّى اللّه علیه وآله)
صَلَّى اللّهُ عَلَیْهِ وَآلِهِ: «اِنَّ اللّهَ یُحِبُّ الْعَبْدَ وَ یُبْغِضُ عَمَلَهُ، وَ یُحِبُّ
فرمود: «بى شک خداوند گاهى دوست دارد بنده را و دشمن دارد عملش را، و گاهى دوست دارد
الْعَمَـلَ وَ یُبْغِضُ بَدَنَـهُ.»
عمل را و دشمن دارد انجام دهنده اش را».
وَ اعْلَمْ اَنَّ لِکُلِّ عَمَل نَباتاً، وَ کُلُّ نَبات لا غِنى بِهِ عَنِ الْماءِ،
آگاه باش هر عملى را گیاهى است، و هیچ گیاهى را بى نیازى از آب نیست،
وَالْمِیاهُ مُخْتَلِفَةٌ: فَما طابَ سَقْیُهُ طابَ غَرْسُهُ وَ حَلَتْ ثَمَرَتُهُ،
و آبها گوناگون است: آنچه آبیاریش پاکیزه باشد نهالش پاکیزه و میوه اش شیرین است،
وَ ما خَبُثَ سَقْیُهُ خَبُثَ غَرْسُهُ وَ اَمَرَّتْ ثَمَرَتُهُ.
و آنچه آبیاریش آلوده باشد نهالش آلوده و میوه اش تلخ است.