سکینه بنت الحسین، بهترین زنان

به گزارش سرویس دین و آئین پایگاه 598، فردا پنجم ربیع الاول مصادف با سالروز وفات حضرت سکینه سلام الله علیها است. یادداشت زیر از م.ه.توکلی به همین مناسبت در مدح و منقبت این بانوی بزرگ اسلام می باشد.

مرحوم محدث قمی درباره ایشان  می‏نویسد: نام سکینه دختر امام حسین علیه‏السلام آمنه و به قولی أمینه بود. مادرش رباب دختر امرء القیس بن عدی* بوده که رئیس بکر بن وائل و نصرانی بود...و حضرت علی علیه‏السلام دخترش رباب را برای حسین علیه‏السلام خواستگاری نمود و او قبول کرد. عبدالله (علی‏اصغر) و سکینه از او متولد شدند.

سکینه از نگاه امام حسین
امام حسین علیه‏السلام به حضرت سکینه و مادرش رباب بسیار علاقه‏ مند بود. ابن‏جوزی می‏نویسد:
... و هی ام السکینة بنت الحسین و کان الحسین یحبها حبا شدیدا... .
... رباب مادر سکینه دختر حسین است و حسین او را بسیار دوست می‏داشت...

و اکثر تاریخ نگاران شعر ذیل را از زبان امام حسین علیه‏السلام نقل کرده‏اند:
لعمرک اننی لاحب دارا تحل بها السکینة و الرباب‏
احبهما و ابذل جل مالی و لیس لعاتب عندی عتاب
به جان تو سوگند! من خانه‏ای را دوست دارم که در آن سکینه و رباب باشند.
آن دو را دوست دارم و تمام مال و ثروت خود را برای آسایش آنان می‏بخشم، و هیچ کس نمی‏تواند مرا مورد عتاب قرار دهد و از این کار بازدارد.

روایت است که حسن مثنی خدمت عمویش امام حسین علیه‏السلام رسید و یکی از دخترانش را خواستگاری کرد. حضرت سیدالشهداء فرمود: ای پسر برادر! من دو دختر دارم. فاطمه و سکینه. هر کدام را می‏خواهی انتخاب کن. ولی من فاطمه را برای تو برگزیدم زیرا او به مادرم فاطمه دختر علیه‏السلام صلی الله علیه و آله شبیه‏تر است... اما سکینه غرق در ذات پرودگار و محو جمال اوست (و اما السکینة فغالب علیها الاستغراق مع الله تعالی فلا تصلح لرجل) .

(استاد جوادی آملی در درس اسفار خودشان به این مضمون می فرمود، به همین دلیل بود که ایشان پس از شهادت پدر ابیات شیعتی مهما شربتم(الخ) را شنید)

گرچه سکینه دختری تازه بالغ بیش نیست اما غرق در اقیانوس بی‏کران معرفت پرودگار است و خداوند تبارک و تعالی چشم دل او را به جمال و جلال خود باز نموده و به او توان دریدن تمام حجابها، به ویژه حجابهای ظلمانی، را عنایت فرموده است ...

مورد دیگری که امام حسین علیه‏السلام زبان به ستایش این بانوی بزرگوار گشوده، هنگام وداع با اوست:

امام علیه‏السلام دخترش سکینه، آن بانوی عارف، را در آغوش گرفت و با دست مبارک خویش اشک از چشم او پاک کرد و فرمود:

لاتحرقی قلبی بدمعک حسرة مادام منی الروح فی جثمانی‏
فاذا قتلت فانت اولی بالذی تبکینه یا خیرة النسوان
دخترم! تا من زنده هستم، با اشک حسرتت قلبم را آتش نزن.
ای بهترین زنان! آن‏گاه که من کشته شدم، تو برای گریه سزاوارتری.
در مصباح کفعمی از قول حضرت سکینه چنین آمده است:
هنگامی که پدرم امام حسین علیه‏السلام شهید شد، او را بغل کردم، سپس بیهوش شدم. در آن حال شنیدم که می‏گوید:

شیعتی ما ان شربتم ری عذب فاذکرونی
او سمعتم بغریب او شهید فاندبونی‏
ای شیعه‏ی من! هر گاه آب گوارا نوشیدی، مرا یاد کن، یا هر گاه داستان غریب یا شهیدی را شنیدی، برای من گریه کن.

وقتی به هوش آمدم، بی‏تاب شده و به صورت خود می‏زدم که شنیدم هاتفی چنین می‏سراید:
بکت الارض و السماء علیه بدموع عزیزة و دماء
یبکیان المقتول فی کربلا بین غوغاء امة ادعیاء
منع الماء وهو عنه قریب عین ابکی الممنوع شرب الماء
زمین و آسمان بر مظلومی شهید، با اشک چشم و خون گریستند.
زمین و آسمان بر شهیدی می‏گریند که در کربلا و در میان امتی که او را دعوت کرده‏اند به شهادت رسیده است.

او را از نوشیدن آب منع کردند، در حالی که در کنار آب بود. ای چشم! اشک بریز برای کسی که در کنار فرات از نوشیدن آب منع شد.

از حضرت سکینه روایتی هم نقل شده است که بدان تبرک می جوییم: حضرت سکینه دختر امام حسین علیه‏السلام از عمه ‏اش ام‏کلثوم دختر علی علیه‏السلام و از مادرش حضرت فاطمه سلام الله علیها و او از پدرش رسول خدا صلی الله علیه و آله نقل می‏کند که آن حضرت فرمود:
در شب معراج داخل بهشت شدم، قصری بزرگ از مروارید سفید دیدم. بر آن قصر دری مزین به در و یاقوت بود و بر درش پرده‏ای آویخته بود. نگاه کردم، دیدم این عبارت بر در نوشته شده است:
لا اله الا الله محمد رسول الله علی ولی القوم.

نیست خدایی جز خدای یگانه، محمد رسول خدا و علی سرپرست امت محمد است.

و بر پرده چنین نوشته شده است:
بخ بخ من مثل شیعة علی؟
به به، به به! چه کسی مثل شیعه‏ی علی بن ابی‏طالب است؟
داخل آن قصر شدم، ناگهان قصری از عقیق سرخ، بسیار وسیع و بزرگ دیدم. دری از نقره مزین به زبرجد سبز و پرده‏ای بر در آن بود. نگاه کردم، دیدم بر آن در نوشته است:
محمد رسول الله علی وصی المصطفی.
محمد رسول خدا و علی وصی برگزیده‏ی اوست.

و بر پرده نوشته است:
بشر شیعة علی بطیب المولد.
شیعه‏ی علی را به پاکی مولد بشارت ده.
داخل آن قصر شدم. قصری دیگر دیدم از زمرد سبز، وسیع و دلباز، که زیباتر از آن ندیده بودم و دری از یاقوت سرخ مزین به لؤلؤ داشت و بر آن در پرده‏ای آویخته بود. نگاه کردم، دیدم روی پرده نوشته است:
شیعة علی هم الفائزون.
شیعیان علی رستگارند.

گفت: ای حبیب من! ای جبرئیل! این قصر از آن کیست؟
فرمود: ای محمد! این قصر برای پسرعمو و وصی تو، علی ابن‏ابی‏طالب است. تمام مردم در روز قیامت پا برهنه و عریان محشور می‏شوند مگر شیعیان علی بن ابی‏طالب، و تمام مردم در قیامت به اسم مادرهایشان خوانده می‏شوند مگر شیعیان علی که به اسم پدرانشان صدا زده می‏شوند.
پس گفتم: جبرئیل! ای حبیب من! چرا چنین است؟

فرمود: زیرا آنان علی را دوست دارند و ذاتشان پاک است

وفات سکینه
حضرت سکینه پس از حادثه‏ ی جانسوز کربلا نیز سایه‏ ی پرمهر عمه ‏اش حضرت زینب سلام الله علیها و برادر بزرگوارش امام زین العابدین علیه‏ السلام زندگی می‏کرد و پس از آن در ساحل اقیانوس علم و معرفت نشست و جرعه نوش علم و ادب و عرفان باقرالعلوم علیه‏ السلام شد. سرانجام سال 117 ه ق از راه رسید و حضرت سکینه دختر امام حسین علیه‏السلام، آن ستاره‏ی درخشان آسمان عفت و معرفت پس از شصت و هفت سال زندگی پرافتخار، در مدینه ، شهر رسول خدا صلی الله علیه و آله چشم از دنیا فروبست و دوستان اهل بیت را به سوگ خود نشاند.
ابن‏ خلکان می‏نویسد: سکینه در روز پنجشنبه پنجم ماه ربیع الاول در سال 117 هجری قمری در شهر مدینه درگذشت (رضی الله عنها).

*البته در این امر تشکیک شده است؛ و ابن‏کثیر در البدایة و النهایة می‏نویسد: رباب دختر «انیف» و همسر حسین بن علی علیه‏السلام در سال 62 ه ق درگذشت.


منابع
یاران کوچک حسین از سید احمد موسوی
سحاب رحمت(تاریخ و سوگنامه حضرت سید الشهداء) از عباس اسماعیلی