امام جعفر صادق علیهالسلام فرمدند:
خـداوند تبارک و تـعالى چون
بخواهد بـه حساب مؤمن رسیدگى کند، کارنامهاش را به دست راست او دهد و بین
خود و او، به حسابش رسیدگى نماید.
پس گوید: بنده من! چنین و چنان کردهاى و فلان و بهمان کار را انجام دادهاى!
عرض مىکند: آرى، پروردگارا! من این کارها را کردهام. خداوند مىفرماید: من آنها را بر تو بخشیدم و تبدیل به کارهاى نیک کردم.
پس، مردم گویند: سبحان اللّه ! این بنده حتّى یک گناه هم نداشت؟
این
است معناى سخن خداوند عز و جل: اما آن کس که نامهاش به دست راست او داده
شود زودا که آسان حسابرسى شود و به سوى کسان خود شادمان برگردد.
متن حدیث:
الإمامُ الصّادقُ علیهالسلام:
إنَّ
اللّهَ تَبارَکَ وتَعالى إذا أرادَ أن یُحاسِبَ المُؤمِنَ أعطاهُ
کِتابَهُ بِیَمینِه وحاسَبَهُ فیما بَینَهُ وبَینَهُ، فیَقولُ : عَبدی،
فَعَلتَ کَذا وکَذا وعَمِلتَ کَذا وکَذا! فیَقولُ: نَعَم یا رَبِّ قَد
فَعَلتُ ذلکَ، فیَقولُ: قَد غَفَرتُها لَکَ وأبدَلتُها حَسَناتٍ، فیَقولُ
النّاسُ: سُبحانَ اللّهِ أما کانَ لِهذا العَبدِ سَیِّئَةً واحِدَةً ؟!
وهُوَ قَولُ اللّهِ عز و جل: «فَأَمّا مَن اُوتِیَ کِتابَهُ بِیَمینِهِ *
فَسَوْفَ یُحاسَبُ حِسابا یَسیرا * وَ یَنْقَلِبُ إلى أهْلِهِ مَسرورا »
«الانشقاق، آیه ۷ تا ۹ - منتخب میزان الحکمة، صفحه ۴۱۶»