برانکو هر چقدر که در مسائل فنی عالی است، از منظر روانشناسی و پردازشهای رسانهای عالی نیست، با این وجود این بار برخلاف همه تاریخ خودش در ایران حرف از قهرمانی میزند و میگوید پرسپولیس میتواند قهرمان لیگ برتر شود.
این خلاف جهت شنا کردن ایوانکوویچ به دلیل عدم باور بازیکنان این تیم است که بازی تیم خودشان را در فاز تهاجمی نمیبینند و متوجه نیستند که به چه بلوغ تاکتیکی را به اجرا گذاشتهاند.
پرسپولیس وقتی قرار باشد حمله کند، تمام سلولهای سازنده اش به جنبش در میآیند و چنان ساده و معمولی در موقعیت گل قرار میگیرند که باورش گاهی اوقات برای خودشان هم غیر قابل باور است.
البته برای قهرمان شدن، برانکو یک دروازه بان شش دانگ و بررسی تاکتیک دفاعیاش در نیم فصل را نیاز دارد، با این وجود اما اولین عبور برانکو از خط قرمزهای محدودی که دور خود چیده کاملا قابل بررسی است.
ایوانکوویچ برای اولین بار وارد منطقه شعار دادن شده که اگر بتواند مشکلات دفاعی تیمش را حل کند و مهاجمان را به خودباوری برساند این مهم کاملا امکان پذیر هم هست به ویژه آنکه این تیم بازی به بازی بهتر می شود.
پرسپولیس ۲۰ سال قبل و در سال ۱۳۷۴ در لیگ از بهمن ۱۰ امتیاز عقب بود، بهمنی که با مربیگری فیروز کریمی مربی نامدار خود جلو میرفت، آن سال پرسپولیس توانست عقب ماندگی خود را از بهمن جبران کند.
هشت سال قبل هم پرسپولیس در آخرین روزهای لیگ موفق شد عقب ماندگیاش را از سپاهان جبران کند. راه دور نروید، سپاهان همین سال قبل در پنج دیدار آخر خود پنج برد به دست آورد و اختلاف امتیازی ۶ امتیازی اش از صدر جدول را جبران کرد و قهرمان شد.
البته این مورد به برطرف کردن ضعفهای پرسپولیس هم منوط است و همچنین تضعیف استقلال، ذوب آهن و دیگر تیمهایی که هوشمندانهتر و امتیاز گیرتر از تیم برانکو عمل کردهاند.