بزغاله‌های معاویه کینه را در دل کودکان شام ریشه‌دار می‌کردند

خبرگزاري دانشجو؛ امام سجاد (ع) در خطابه خویش در مسجد جامع اموی بعد از معرفی خود به عنوان فرزند پیامبر به توصیف مناقب علی (ع) پرداخت؛ چرا که افکار مردم شام به مدت بیست سال علیه علی (ع) تربیت شده بود. معاویه ملعون تمام مناقب علی (ع) را برای افرادی که صلاحیت آن را نداشتند، جعل کرده بود و صفات نادرست ناشایستی را به جانشین پیامبر نسبت داده بود. 

معاویه در این جنایات تا بدان جا پستی کرده بود که بزغاله‌هایی را به کودکان قبایل شام هدیه می‌کرد و پس از گذشت زمانی که کودکان با حیوانات انس گرفته بودند، عوامل حکومتی خود را روانه قبایل می‌کرد تا با معرفی خود از سوی علی (ع) آن حیوانات را غصب کرده و ذبح کنند. معاویه این چنین بغض به علی را در مردم شام نهادینه کرده بود؛ لذا نماز جمعه مسجد اموی بهترین فرصت برای بیان حقیقتی بود که سال‌ها پوشانده شده بود و با ناجوانمردی آن را کتمان کرده بودند.

امام سجاد (ع) با صدایی بلند فریاد برآورد:

«انا بن علىّ المرتضى، انا بن من ضرب خراطيم الخلق حتّى قالوا لا اله الّا اللَّه، انا بن من ضرب بين يدى رسول اللَّه بسيفين، و طعن برمحين، و هاجر الهجرتين، و بايع البيعتين، و قاتل ببدر و حنين، و لم يكفر باللَّه طرفة عين ابدا، انا بن صالح المؤمنين، و وارث النّبيّين، و قامع الملحدين، و يعسوب المسلمين، و نور المجاهدين، و زين العابدين، و تاج البكّائين، و اصبر الصّابرين، و افضل القائمين من آل ياسين، رسول ربّ العالمين، و قاتل المارقين و النّاكثين و القاسطين، و المجاهد اعدائه النّاصبين، و افخر من مشى من قريش اجمعين، و اوّل من اجاب و استجاب للَّه و لرسوله من المؤمنين، و اوّل السّابقين، و قاصم المعتدين، و مبيد المشركين، و سهم من‏مرامى اللَّه على المنافقين، و لسان حكمة العابدين، و ناصر دين اللَّه، و ولىّ امر اللَّه، و بستان حكمة اللَّه، و عيبة علمه.سمح، سخىّ، بهىّ، بهلول، زكىّ، ابطحىّ، رضىّ، مقدام، همام، صابر، صوّام، مهذّب، قوّام، قاطع الاصلاب، و مفرّق الاحزاب، اربطهم عنانا، و اثبتهم جنانا، و امضاهم عزيمة، و اشدّهم شكيمة، اسد باسل يطحنهم في الحروب اذا ازدلفت الأسنّة، و قربت الاعنّة، طحن الرّحا، و يذروهم فيها ذرو الرّيح الهشيم، ليث الحجاز، و كبش العراق، مكىّ، مدنى، خيفىّ، عقبىّ، بدرىّ، احدىّ، شجرىّ، من العرب سيّدها، و من الوغى ليثها، وارث المشعرين و ابو السّبطين، الحسن و الحسين، ذاك جدّى علىّ بن ابى طالب.»

من فرزند علی مرتضایم

هان اى مردم! من فرزند على مرتضايم! فرزند کسی هستم بربينى گردنكشان شرك زد تا گفتند «لا اله الّا اللَّه». من فرزند آن كسى هستم كه پيشاپيش پيامبر با دو شمشیر و دو نیزه به نبرد می‌پرداخت و دو بار هجرت کرد و دو بار در اوج تنهايى پيامبر با او بيعت كرد و در روزهاى سخت «بدر» و «حنين» جنگید و لحظه‏اى به خداى توانا كفر نورزيد.

من فرزند یعسوب دینم

من فرزند صالح مومنینم، من پسر وارث پیامبران و قلع و قمع کننده ملحدینم. من فرزند یعسوب دین و نور مجاهدینم، من پسر سید عبادت کنندگان و تاج بسيار گريه‏كنندگان بارگاه دوست هستم.

آل یاسین ما هستیم

فرزند شكيباترين شكيبايان، پسر برترين نمازگزاران، از خاندان آل یاسینم. من فرزند جنگ کننده با مارقین و ناکثین و قاسطینم؛ من فرزند بهترين و سرفرازترين چهره قريش، فرزند نخستين ايمان آورنده به خدا و پيامبر، فرزند نخستين سابقینم، و فرزند شكننده كمر تجاوزكاران و نابودكننده شرك‏گرايانم.

 
من فرزند آن بزرگمردى هستم كه بسان تيرى از تيرهاى خدا بر منافقین بود و زبان حكمت عبادت‏كنندگان؛ من پسر ناصر دین خدا و ولی امر خدا و بستان حکمت خدایم، گنجينه علوم الهی.

من فرزند همان پيشواى گرانقدرى هستم كه جوانمرد بود و بسيار سخاوتمند و بخشنده، بسيار زيبا بود و هوشمند؛ از همه پليدي ها و ناپسندي ها پاك و پاكيزه بود و به همه ارزش ها آراسته؛ از سرزمين حجاز بود و خشنود به خواست خدا و مورد پسند حق؛ پيشگام در والايى‏ها و شايستگى‏ها بود و پيشتاز در نيكى‏ها؛ پيشواى بلند همت بود و داراى اراده‏اى آهنين در راه خدا؛ سمبل شكيبايان بود و نمونه پايدارى در راه حق؛ بسيار روزه‏دار و روزه‏گير بود و پاكيزه از هر آلودگى؛ شب زنده دار بود و بسيار نمازگزار بارگاه خدا.

من فرزند آن قهرمان بزرگى هستم كه از هم پاشنده شيرازه دشمنان حق و عدالت بود و پراكنده ساز گروه‏ها و احزاب سركش و خود کامه.

از همگان پر شهامت‏تر و قوى‏دل‏تر بود و از همه شجاعان نامدارتر و پرصولت‏تر و پر صلابت‏تر؛ در برابر حق‏ستيزان از همه تزلزل ناپذيرتر بود و از همه پايدارتر.

علی (ع) شیر غرنده

شير غرّنده‏اى بود كه در گرماگرم پيكار و آن‌گاه كه چكاچك شمشيرها و نيزه‏ها به هم مى‏آميخت، تجاوزكاران را بسان آسيا در هم مى‏نورديد و بسان تند باد و طوفانى كه خار و خاشاك را بپراكند، آنان را از هم پراكنده مى‏ساخت.

شير حجاز بود و شهسوار عراق سردار نامدار مكه، مدينه، خيف، منى، عقبه، بدر و احد بود و پيشتاز بيعت رضوان و هجرت در راه خدا و در جهت خشنودى او؛ سالار عرب بود و شير ژيان ميدان نبرد؛ وارث مشعر و عرفات بود و پدر گرانمايه دو نواده ارجمند پيامبر، حسن و حسين ....

آری این است جد من علی ابن ابی طالب.