حال بعد از گذشت ۳۷ سال از انقلاب شکوهمند اسلامی ایران برخی از عناصر تجدیدنظرطلب سعی در استحاله و تغییر مفهومی و تفسیری این روز بنابر نگاه منفعتطلبانه خود دارند. روزنامههایی که تابلودار این جریان هستند در ستون یادداشت روز خود در ۱۳ آبان سال جاری قرائتهای عجیبی از این روز ارائه دادند که درواقع قلب واقعه و نشان از کج فهمی این افراد از اصل آن است.
جریان اصلاحطلب که خود را حامی ارتباط با آمریکا و برجام معرفی کرده در این باب سعی دارد که روز ۱۳ آبان که روز استکبارستیزی است را به نوعی با مفهومسازی دگرگون سازد و با بیان اینکه با امضاء برجام توسط ایران و شش کشور دیگر بسیاری از موارد رنگ باخته و درهای دیگری به روی ایران باز شده است، سعی میکنند به نوعی با وجهه استکبار ستیزی این روز و فرهنگ انقلاب مقابله کنند.
روزنامه قانون در همین باب در یادداشتی عجیب که التقاطی از اسلام رحمانی و پز صلحطلبی است، اینگونه القاء میکند که بایستی اهداف را ثابت و رویکردها و روشها را تغییر داد. این درحالی است که با نگاهی سطور مختلف این یادداشت به خوبی میتوان متوجه شد که نویسنده در پی خلط مبحث و تغییر اهداف و روشها به طور کلی است.
نویسنده این یادداشت با این ادعا که نگاه جهان تغییر کرده است، برگزاری مراسم ۱۳ آبان را ترویج خشونت و تفرقه میخواند و مینویسد:«طبق سنت برگزاری مراسم ۱۳ آبان، ماهیت اکثر شعارها و فریادهایی که طرح ریزی و سر داده میشود، آکنده از کینه، خشم و نفرت بوده و قبل از آنکه متبادرکننده اهداف اولیه و موضوعاتی باشد که این روز، حول آن شکل گرفته، گواه عادت کردن و گرفتار آمدن به مسائلی روتین است که تنها مصرف داخلی دارند. بغرنج تر آنکه، تحرکاتی ازجمله آتش زدن پرچم کشورها و توهین و افترا به برخی سرمایههای نظام که از سوی قلیلی از راهپیمایان صورت میگیرد، نمونه تفرقه در داخل و بد دفاع کردن از مواضع بحق مردم و مسئولان و به نوعی نشان دادن چهره ای خشن و بی منطق از نظام در عرصه جهانی است.»[۱]
جالب اینجاست که نویسنده بدون توجه وقایع منطقه و سیاستهای آمریکا و کشورهای مرتجع برای به آتش کشیدن خاورمیانه و جنگ میان محور مقاومت و تروریست و استکبار به نوعی خود سوئیس پنداری در موضعی کلی که حاکی از فراموشی تاریخ ۱۳ آبان و ماهیت ضد استکباری این روز است، می نویسد: «آشوبها و تغییرات ژئوپلتیک منطقه نیازمند چشم انداز روشن تر و راهکارهای مرضی الطرفینی برای تعامل و همکاری میان جمهوری اسلامي و غرب است.»
از سوی دیگر روزنامه اصلاحطلب بهار نیز در یادداشتی که نشان دهنده آن است که نویسنده آن به عنوان یک روزنامهنگار هنوز با اصطلاحات و نوع استفاده از آنان آشنایی ندارد، تسخیرکنندگان لانه جاسوسی و دانشجویان خط امام را گروگانیر و کارمندان لانه شیطان را گروگان میخواند. موضوعی که این سئوال را به ذهن متبادر میسازد که آیا یک روزنامه نگار آمریکایی این ستون را به نگارش درآورده یا یک خبرنگار ایرانی!
این مطلب که با تیتر عجیب « چه دیگها که پای سفارت بار نگذاشتند!» و القابی چون احمق، جوان و هیجانزده و ... دانشجویان خط امام خطاب قرار میگیرد، با این سطور به پایان میرسد:«اشغال سفارت یک کار غیر درست اما پیش بینی شدنی بود. شاید بعد از ۳۶ سال نتوان به گروگانگیران ( دانشجویان خط امام ) حق داد و حتی حرکتشان را قبول داشت اما میتوان فضای هیجان انگیز سال ۵۸ را تجسم و میزان نفرت بسیار از آمریکا را درک کرد؛ جوانان ۲۰ تا ۳۰ ساله که پر شور بودند و آرمانهای زمانه خودشان را داشتند. به زعم آنان حرکت آنان نه خیانت بود و نه تبعات منفی ۳۷ ساله میتوانست به همراه داشته باشد. از منظر آنان حرکت آنان نجات انقلاب از کودتای احتمالی بود.امروز نمیتوان بعد از گذشت سه دهه این جوانان را خائن یا حتی احمق دانست؛ آنان فرزندان زمان خود بودند و اگر نگوییم تمامی مردم ، اکثریت از آنها حمایت کردند و چه دیگهایی که زیر دیوار سفارت بار گذاشته نشد.»
روزنامه آرمان نیز به قلم صادق زیبا کلام از ۱۳ آبان روایت کرده است؛ روایتی که در همان خط برجام و استکبارستیزی نگاشته شده با این تفاوت که زیباکلام در موضعی عقب تر نسبت به نویسندگان جوان روزنامههای بهار و قانون بیان میدارد که نباید ۱۳ آبان را فراموش کرد اما بایستی با جهان تعامل کرد و مشکلات را حل نمود.
به هر جهت آنچه مشخص است خطی است که این روزها از سوی اصلاحطلبان در مورد برجام و مغایرت آن با ۱۳ آبان تقویت شده است. کسانی که به جای استکبارستیزی در مقابل آمریکا نسخه کرنش را در این روز تجویز کردند و سعی داشتند که با تزریق فکر آمریکایی در کشورمان رویکرد و عملکرد غربی را طرح ریزی نمایند و با عنوان تغییر در سبک و سیاق برگزاری یوم الله ۱۳ آبان را دستخوش تغییر و استحاله کنند. البته مراسم این روز به مانند سالهای قبل باشکوه و باشکوهتر برگزار شد اما آنچه مشخص است پروژه نفوذ از طریق بزک کردن چهره آمریکا و تحریف تاریخ در روزنامههای زنجیرهای ادامه دارد.