
وَمَا لَكُمْ لَا تُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَالْمُسْتَضْعَفِينَ مِنَ الرِّجَالِ وَالنِّسَاءِ وَالْوِلْدَانِ الَّذِينَ يَقُولُونَ رَبَّنَا أَخْرِجْنَا مِنْ هَذِهِ الْقَرْيَةِ الظَّالِمِ أَهْلُهَا وَاجْعَلْ لَنَا مِنْ لَدُنْكَ وَلِيًّا وَاجْعَلْ لَنَا مِنْ لَدُنْكَ نَصِيرًا * * * شما را چه شده که در راه خدا و [رهایی] مردان و زنان و کودکان مستضعف [ی که ستمکاران هر گونه راه چاره را بر آنان بسته اند] نمی جنگید؟ آن مستضعفانی که همواره می گویند: پروردگارا! ما را از این شهری که اهلش ستمکارند، بیرون ببر و از سوی خود، سرپرستی برای ما بگمار و از جانب خود برای ما یاوری قرار ده. * * * بدون کشته شدن سرنوشت بیهوده است / شهید اگر نتوان شد بهشت بیهوده است
به گزارش پایگاه 598، در لحظات پایانی نیمه اول دیدار دو تیم ذوبآهن - تراکتورسازی و قبل از به ثمر رسیدن گل دوم شاگردان الیویرا، یحیی گلمحمدی به عجیبترین شکل ممکن اعتراض کرد. هر چند معلوم نشد این اعتراض او به تصمیم داور بود یا بازیکن خودی اما به اندازهای یحیی را از کوره به در برد که کاپشنش را به زمین کوبید و به آن لگد زد. این حرکت او یادآور ادعای فرهاد مجیدی بود که چند سال قبل، پس از بازی تیمش برابر صبا گفت:«یا باید داور را میزدم یا خودم را و من ترجیح دادم خودزنی کنم.» احتمالا سرمربی ذوبآهن هم ترجیح داده به جای زدن فرد دیگری، عصبانیتش را اینگونه بروز دهد تا شاید دردسر کمتری به همراه داشته باشد! اینطور که به نظر میرسد اخلاق گلمحمدی نسبت به سالهای قبل تقاوت چشمگیری داشته است و او دیگر آن مربی آرام و خونسرد نیست. از اعتراضات شدید ابتدای فصل تا دیدار اخیرش، همه نشان میدهد که گویا فشار بیش از حدی به این مربی جوان وارد میشود.