درمقام عمل حرف خدا را گوش می‌کنیم یا پیرو شیطان هستیم

به گزارش پایگاه 598، آیت‌الله سیدمحمد ضیاءآبادی از اساتید برجسته اخلاق در شهر تهران است. در ادامه پای سخنان این مفسر قرآن کریم می‌نشینیم:

به خود بنگریم و ببینیم چقدر در مقام عمل به فرامین خدا و اولیای خدا علیهم‌السلام همین حرف شیطان را می‌زنیم که من آن نیستم که فلان کار واجب را که گفته‌ای انجام شده، انجام بدهم و فلان کار را که گفته‌ای ترک کن، ترک کنم. گفته‌ای: ای تاجر! ربا نخور، می‌خورم. ای مسلمان! خمس بده، نمی‌دهم. ای زن! از خانه بی‌حجاب بیرون نیا، می‌آیم و عجیب اینکه در عین حال با گرمی و داغی فریبنده‌ای روز عید غدیر به هم می‌رسیم و می‌گوییم: «الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی جَعَلَنَا مِنَ الْمُتَمَسِّکِینَ بِوِلاَیَةِ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْأَئِمَّةِ عَلَیْهِمُ السَّلاَمُ»؛ خدا را شکر که به ما توفیق تولی و تمسک به ولایت امیرالمؤمنین و امامان معصوم علیهم‌السلام را داده است و حال آنکه گفتیم معنای واقعی تولی و تمسک به ولایت، تن دادن به حکومت مطلقه‌ علی علیه‌السلام است و او را حاکم بر تمام نواحی وجودی خویش از افکار و اخلاق و اعمال قرار دادن است. نه فقط با او اظهار محبت کردن و لفظاً او را مولا و مقتدای خود دانستن که سرسخت‌ترین دشمنانش نیز او را لفظاً با همین عناوین می‌پذیرفتند.

 این فراز مسلم از تاریخ غدیر را شنیده‌ایم که وقتی رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم به امر خدا، علی علیه‌السلام را به ولایت و امامت منصوب فرمود و دستور داد همه‌ آنان که حاضر در صحنه بودند با آن حضرت به عنوان ولی و مولا بیعت کنند، اولین کسانی که پیشقدم در این امر شدند همان دو نفر (ابوبکر و عمر) بودند که جلو آمدند و دست علی علیه‌السلام را به گرمی فشرده و گفتند: «بَخٍّ بَخٍّ لک یابن ابیطالب أصبَحتَ و أمسیت مولایَ و مولا کُلِّ مؤمنٍ و مؤمنة»؛ تبریک، تبریک ای پسر ابیطالب، این مقام و منصبی که نصیبت شد و مولای من و مولای هر مرد و زن باایمان شدی، بر تو مبارک باد.»

حال آیا آن دو نفر با این جمله‌ زیبا که به زبان آورده اظهار تمسک به ولایت کردند، در واقع متمسک به ولایت علی علیه‌السلام شدند یا خیر؟! همان دو نفر نیز اولین کسانی بودند که به ستیزگی با امام علیه‌السلام برخاستند و او را از حاکمیت بر امت کنار زدند و همچنین آن جمعیت انبوه قریب به یکصد و بیست هزار نفر که روز غدیرخم بودند و با آن ولی منصوب خدا بیعت به امامت و ولایت کردند؛ پس از رحلت رسول خدا صلی‌الله علیه و آله و سلم نقض بیعت کرده و بیست و پنج سال آن امام به حق را منزوی ساختند و تن زیر بار حکومتش ندادند، با اینکه آن حجت خدا را بهتر از ما می‌شناختند و معرفت با صفات کمالش داشتند و طبعاً اظهار محبت به آن حضرت نیز می‌نمودند. تنها کم و کسریشان در مسئله‌ اطاعت بود که مطیع فرمانش نبودند.

این است تمسک واقعی

حال ما هم از لحاظ اظهار معرفت و محبت نسبت به مقام ارفع و اقدس آن ولی‌الله الاعظم علیه‌السلام کم و کسری نداریم، شب و روز عید غدیر جشن و چراغانی داریم، محافل و مجالس مدح و ذکر فضایل و مناقب به پا می‌کنیم، به زیارت آقایان علما و سادات می‌رویم و تبریک می‌گوییم که: «الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی جَعَلَنَا مِنَ الْمُتَمَسِّکِینَ بِوِلاَیَةِ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْأَئِمَّةِ عَلَیْهِمُ السَّلاَمُ»؛ و تنها کم و کسری که داریم، مسئله‌ اطاعت است که مطیع فرمان نیستیم. بنابراین ما هم تولی و تمسک به ولایت به معنای واقعی‌اش نداریم، اظهار معرفت و محبت عاری از اطاعت، تمسک به معنای واقعی نیست!! و لذا از خداوند منان می‌خواهیم بر معرفت و محبت ما نسبت به مقام صاحب ولایت امام امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام بیفزاید و توفیق اطاعت از آن مقام ارفع اعلا را به طور جامع و کامل به ما عنایت فرماید. انشاءالله

اللهم اجعلنا من المتمسکین بولایة امیرالمؤمنین و الائمة علیهم‌السلام و عجل لولیک الامام المهدی ارواح العالمین له الفداء الفرج و اجعلنا من المنتظرین لظهوره و اجعل خاتمة امرنا خیرا.