برای اینکه بیاعتمادی برانکو به مسلمان برایمان ملموستر شود، باید کمی به عقب برگردیم؛ دستکم تا آن روزی که مسلمان قرمزپوش شد. این بازیکن را مصطفی قنبرپور به طاهری پیشنهاد کرد و طاهری هم به برانکو و بعد هم با وجودی که سرمربی کروات میلی به جذب مسلمان نداشت، باشگاه با او قرارداد بست.
در واقع برانکو به اجبار مدیران باشگاه محسن مسلمان را در پرسپولیس پذیرفت و برای اثبات تحمیلی بودن این بازیکن، روی نیمکت نشاندش.
مسلمان در اردوهای پیش فصل پرسپولیس بارها برای اینکه این ادعا را رد کند اعلام کرد که با شروع فصل و در بازی اول پرسپولیس با حضور در ترکیب اصلی نشان خواهد داد که بازیکن تحمیلی نیست.
آقای سرمربی البته در بازی اول لیگ برابر پدیده و در ده دقیقه پایانی بازی مسلمان را به بازی گرفت اما همان ده دقیقه کافی بود تا برانکو مطمئن شود که درباره بازیکن تحمیلی تیمش اشتباه نکرده.
پس در بازیهای بعدی همان ده دقیقه را هم از او دریغ کرد و هر بار از او پرسیدیم که چرا مسلمان را بازی نمیدهد، از زبانش شنیدیم که «بقیه بازیکنان شرایط بهتری دارند.»
بعد از 4 بازی نیمکتنشینی اما مسلمان بالاخره در بازی برابر پیکان به میدان رفت و البته باز هم ناامیدمان کرد. عملکردش آنقدر بد بود که پروفسور بعد از بازی با پیکان اعلام کرد که برای بازی کردن در پرسپولیس، 14 بازیکن نسبت به محسن مسلمان اولویت دارند!
این حرف برانکو یعنی بازی دادن به مسلمان به میل خودش نبوده. از طرفی اطرافیان باشگاه هم از فشارهای بیرونی به سرمربی پرسپولیس برای بازی دادن به مسلمان خبر میدهند و اینکه مرد کروات تحت تاثیر همین فشارها به بازی دادن مسلمان در دیدار مقابل پیکان تن داده است.