توصیف خبرنگار ایتالیایی از ایران +عکس

به گزارش پایگاه 598، مارچلّو ده انجلیس - Marcello De Angelis - روزنامه‌نگار متولد سال 1960 و اهل شهر رم، به‌مناسبت سفر اخیر وزیران ایتالیایی به ایران، که پس از توافق هسته‌ای واقع شد، مقاله‌ای در روزنامه‌ی لیبرو به چاپ رسانده که درباره ایران و تحریم‌های ظالمانه غرب علیه ایران است. او همچنین در شبکه تلویزیونی RAI 1 در برنامه‌ای به‌نام il caffè di Rai1 شرکت و درباره روابط بین ایران و ایتالیا صحبت کرد. ضمن آن‌که مقاله‌ای دیگر درباره‌ی نقش پراهمیت ایران در مبارزه با داعش، برای روزنامه‌ی لیبرو نوشته است.

انجلیس همچنین عضو انستیتوی شرق‌شناسی IPO و عضو انستیتوی مطالعاتی آفریقا و شرق ISMEO است. همچنین برخی از مهمترین فعالیت‌های روزنامه‌نگاری او به این شرح است: همکار مجله تاریخ هنر، همکار مجله منتشرشده از سوی تعاونی‌های زودبازده، همکار روزنامه کثیر‌الانتشار ایل تمپو، مدیر روزنامه Il Secolo d’Italia، مدیر ماهنامه سیاست، جوامع و فرهنگ، مدیر ماهنامه I Nostri cani، عضو هیئت تحریریه خارجه هفته‌نامه L’Italia Settimanale و همکار گروه انتشاراتی Travel News در لندن.

این روزنامه‌نگار حرفه‌ای همچنین در مقطع‌هایی یکی از اعضای هیئت امنای انستیتوی مطالعاتی آفریقا و شرق ISMEO و رییس کمیسیون خاورمیانه وابسته به کمیته توافق دولت ایران و فائو (سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد) بوده است. در شانزدهمین دوره مجلس سنا نیز به‌عنوان سناتور، عضو کمیسیون کشاورزی سنا بوده و درباره پرونده اورانیوم فقیرشده تحقیق می‌کرده است. عضویت در کمیسیون نظارت بر فعالیت‌های رادیو تلویزیون دولتی ایتالیا RAI از دیگر فعالیت‌های اوست که به زبان‌های انگلیسی، فرانسه و اسپانیایی تسلط دارد و کتاب‌های متعددی نیز تالیف کرده است.

در مقاله‌ی اخیر او درباره‌ی ایران در "لیبرو" آمده است: چین، هند، آمریکا و آلمان از ما جلوتر هستند اما ایرانیان از آنها خوششان نمی‌آید. تحریم‌ها فقط به‌ضرر کشورهایی چون ایتالیا تمام شد. این نقدی است که از هر فردی که در ایران در پستی دولتی مشغول است، به گوش می‌رسد . این نقد را حتی کارن خانلری - نماینده جامعه مسیحیان ایران در مجلس شورای اسلامی - نیز تکرار می‌کند که شیفته آنتونیو گرمشی است و در کمیسیون آموزشی مجلس هم نقشی مهم دارد. در این جمله نه تنها مصلحت نظام نهفته است، بلکه دلیل احساسی هم با آن همراه است که همان خصوصیات عمیق هویت ایرانی است که به‌رغم حضور قوی دین در جامعه ولی تعصب ملی جایگاه خاص خود را در جامعه ایرانی حفظ کرده است. در کل، ایرانیان مردمی هستند که توانسته‌اند یک سرزمین خاص را در طول تاریخ بشریت بر روی کره خاکی تا به امروز محفوظ نگاه دارند.

تحریم‌ها ایرانیان را خیلی آزار داد ولی آنان آنقدر غرور دارند که هیچ‌وقت شکایت نمی‌کنند، علی‌الخصوص به ایتالیایی‌ها. ایتالیا همیشه اولین شریک تجاری ایران بالاخص در دوران بعد از انقلاب اسلامی بوده است، بنابراین با هر کارآفرینی که صحبت می‌کنید، می‌گوید ایتالیا به‌خاطر تحریم‌های وضع شده علیه ایران، هفت میلیارد یورو درآمد حاصله از تجارت با ایران را در حالی از دست داد که با بحران اقتصادی درگیر بود.

الان با امضای این برجام، ایتالیا در نظر دارد بخش اعظم بازار ایران را که از دست داده است، به‌دست آورد. از همین رو، امروز و فردا وزیران خارجه و اقتصاد ایتالیا در تهران هستند که ریاست یک هیئت از شرکت‌های تجاری را بر عهده دارند.

متاسفانه در برخی از زمینه‌های تجاری، ایتالیا دیر رسید؛ چراکه چین و هند از وقت استفاده کرده و جاهای خالی را تصاحب کرده‌اند؛ مانند ساخت تاسیسات صنعتی و بنادر. ما حتی در زمینه‌های تکنولوژی هم موارد مهمی را از دست دادیم. تحریم‌ها، ایران را به سوی استفاده از منابع و سرمایه‌های ملی خود سوق داد؛ استفاده از مغزهایی که همه ساله از دانشگاه‌های این کشور فارغ‌التحصیل شده و شروع به کپی کردن تجهیزاتی می‌کنند که کشور به آن نیاز دارد؛ درست همانند کاری که ژاپنی‌ها، چینی‌ها و کره‌ای‌ها کردند. بازگشایی مسیرهای تجاری بین دو کشور برای ایتالیا بر اساس برآوردهای رسمی سالانه یک میلیارد یورو درآمد خواهد داشت. مطمئنا شرکت نفت ایتالیا به همراه دیگر صنایعی که در زمینه نفت و استخراج آن فعالیت می‌کنند، به ایران باز می‌گردند اما رقیبان دیگر مانند آلمان خیلی جلوتر هستند. آمریکایی‌ها در طول مدت تحریم‌ها مکانیسم خاصی را استفاده کردند؛ یعنی به کشورهایی که به جمع تحریم‌کنندگان نمی‌پیوستند مواردی را که ایران نیاز داشت تحویل می‌دادند تا آنها اجناس را به ایران بفروشند. انگلیسی‌ها که مورد تنفر آمریکایی‌ها نیز هستند بیکار ننشسته‌اند.

این روزنامه‌نگار سرشناس ایتالیایی در ادامه مقاله خود آورده است: شرکت مشاوره‌یی Bhb Emissary که در آمریکا و انگلیس دفتر دارد، برای ماه سپتامبر، دور دوم همایش ایران و اروپا را در ژنو تهیه دیده است که شرکت‌ها را با هم مرتبط کند. دور اول آن سال گذشته در اوج تحریم‌ها در لندن برگزار شد. در سالهای اخیر ایران از چرخه امو مالی و بانکی جهان حذف شد. از فردا فرصتهای تجاری در این چرخه چند برابر خواهد شد؛ مانند امور بیمه. در جریان تحریمها 9.5 میلیارد دلار ایران از دارایی‌های بانکهای ایران در خارج بلوکه شد که الان آزاد شده و وارد چرخه بانکی می‌شوند که اشتهای خیلی ها را تحریک می‌کند. احتمالا بخشی از آن برای بازگرداندن وضعیت بحرانی بانکها و شرکتهای دولتی و خصوصی به حالت عادی به کار گرفته خواهد شد.

ایران همچنان به سرمایه‌گذاری در زمینه تحقیق و بازسازی ادامه می‌دهد. در نزدیکی تهران پارک فناوری پردیس افتتاح شده که مایل است به سیلیکون ولی ایران تبدیل شود. این مرکز در حال حاضر به صدها شرکت آسیایی، آفریقایی، جنوب آمریکا و حتی ایتالیایی خدمات ارائه می‌کند.

مدیر روابط عمومی آن جوانی است به نام حامد نیاوند که در آرزوی میزبانی شرکتهای ایتالیایی است؛ چراکه شیفته توانایی‌ها و خلاقیت مردم است و این به قول ایرانی‌ها نقطه شباهت ایرانیان با ایتالیایی‌ها است. یکی از نکات مهم و جالب توجه این است که ایران برای 15 سال شرکتهای خارجی را که در ایران سرمایه‌گذاری کنند، از پرداخت مالیات معاف می‌دارد. بخش دیگر صنعت که بسیار اشتهاآور است، صنعت خودروسازی است که در اختیار شرکت بزرگ خودروسازی در ایران است که 58 هزار کارمند دارد و سالانه 4.5 میلیون دلار فروش دارد. تا چند سال پیش تحت امتیاز شرکتهایی مانند پژو، رنو خودروهای کوچک تولید می‌کرد و تحت امتیاز بنز، ماشنهای لوکس و شاسی‌بلند. به لطف تحریمها الان ده مدل خاص خود را تولید می‌کند و در حال ایجاد خط تولید خودروهای هیبریدی است. ناگفته نماند که فقط در پایتخت ایران روزانه دو هزار خودرو پلا ک می‌شود...