به
گزارش سرویس خواندنی 598 به نقل از ايسنا، بيل اسنايدر، با به تصوير كشيدن اين
سحابي كه در حقيقت ابري از بقاياي ستارهاي پس از انفجار ستاره مركزي آن
بوده، آينده احتمالي منظومه شمسي ما يا ديگر منظومههاي ستارهاي را به
تصوير كشيده كه در آن با انفجار ستاره، لايههاي گاز بيروني يك سحابي را
شكل خواهند داد كه با هسته تاره مرده روشن ميشود.
خورشيد نيز در زمان مرگ خود در حدود پنج ميليارد سال آينده، سرنوشت مشابهي را تجربه خواهد كرد.
به
گفته اسنايدر، سحابي دمبل در فاصله حدود ۱۳۶۰ سال نوري از زمين قرار
داشته كه مشاهده آن را توسط تلسكوپهاي آناتوري نيز ممكن ميسازد.
اين سحابي در سال ۱۷۶۴ بصورت تصادفي توسط چرلز مسيه كشف شد كه در حال
جمعآوري فهرستي از اجسام پراكندهاي بود كه نبايد آنها را دنبالهدار
تصور كرد.
جسم شماره ۲۷ اين فهرست موسوم به مسيه ۲۷ كه به دليل شكل
دمبل مانند آن در نور مرئي به سحابي دمبل مشهور شده، در حقيقت يك سحابي
سيارهاي است كه آينده خورشيد را در آينده به تصوير ميكشد.
نور
اين سياره بايد فاصلهاي در حدود ۱۳۶۰ سال را براي رسيدن به زمين طي كند.
سنجشهاي مرتبط با مواد در حال انتشار از اين سحابي منجر به برآوردهايي در
مورد زمان پرتاب پوسته بيروني آن بين ۳۰۰۰ تا ۴۸ هزار سال پيش، به علاوه
۱۳۶۰ سال سفر نور آن به سوي زمين شده است.
اندازه اين سحابي در حدود ۴.۵ سال نوري بوده كه از فاصله خورشيد تا نزديكترين سياره به آن نيز بيشتر است.