هنری که روبه فراموشی می‌رود!

به گزارش پایگاه 598 به نقل از باشگاه خبرنگاران، چند روز پیش طبق معمول رفتم به یکی از کتابخانه‌های شهر و مثل همیشه گشتی زدم در راهرو‌های پراز کتاب. کتاب‌های تاریخی،‌ علمی، اجتماعی، و خلاصه اینکه همه را از دیده گذراندم، ‌ولی جالب این بود که این‌بار یک کتاب ساده در کنج قفسه کتاب‌های هنری نظرم را جلب کرد. نه اینکه عنوان متفاوت یا طراحی خاصی داشته باشد بر‌عکس اتفاقاً احساس کردم گوشه عزلت گزیده و از آن همه خاکی که رویش نشسته بود به راحتی می‌شد فهمید که مدت‌هاست کسی سراغش را نگرفته. «نقاشی‌های بقاع متبرکه ایران» عنوان کتابی بود که به امانت گرفتم و برگشتم. این روز‌ها سخت مشغول خواندن این کتاب بودم و بسیار خرسند از اطلاعات تازه‌ای که یافته‌ام اما تأسف زیادی هم خوردم. از چه؟ می‌گویم:

برای درک درست از چند و چون نقاشی‌های بقاع متبرکه در ایران باید سفر کرد و به جای‌ جای کشور نظر افکند.

دیوار نگاره‌های بقاع یکی از جلوه‌های هنر عامیانه است که پیش از عهد صفوی سابقه‌ روشنی نداشته است و در اثر تحولات سریع اجتماعی، در عصر ما این نوع آثار مورد بی‌مهری واقع شده و متأسفانه کم کم از یاد‌ها می‌رود. آرامگاه‌های مذهبی بیش از هر نوع بنای معماری در ایران مورد توجه عام بوده از این‌رو نقاشی بقاع که یک هنر عامیانه مذهبی است در هر شهر و روستایی در کنار آرامگاه‌ها به چشم می‌خورد از شمال کشور و سرزمین‌های سرسبز و مرطوب گرفته تا نزدیکی‌های کویر و جنوب کشور در حاشیه خلیج فارس این پراکندگی جغرافیایی بیانگر گسترش و رونق آن آثار در گذشته‌های دور در سراسر ایران بوده است.

این نقاشی ریشه‌های عمیقی در دل این دیار دارد و جریانی منفصل از بستر تاریخ نیست پس بازشناسی ارزش‌هایی که در عصر حاضر رو به فراموشی می‌رود و تنها نمونه‌های انگشت شمار برجای مانده برای حفظ اصالت فرهنگ و هنر این مملکت ضروری است تا در برابر نسل آینده شرمنده از این نباشیم که نه ‌تنها آثار هنری را حراست نکردیم بلکه از تهیه تصاویر و پژوهش در مورد آنها نیز غافل بودیم.

گفتنی است؛ گاهی در جهت بازسازی و مرمت این گنجینه‌های هنری از دست می‌رود که توجه بیشتر سازمان اوقاف و میراث فرهنگی را مخاطب که با درایت و حراست دقیق‌تر در حفظ آن‌ها همت گمارند.

باید خیلی بیشتر حواستان به آثار ریشه‌دار، فرهنگی و مذهبی کشورمان باشد تا رویش جوانه‌های هنری جدید الهام گرفته از همان اصالت تاریخی باشد.