اشتباه عجیب هواداران فوتبال ایران

به گزارش پایگاه 598، در ادامه این مطلب که روز یکشنبه در روزنامه شهروند منتشر شد، می خوانید: در فوتبال اروپا، هرحرکت و اقدامی، معنای خاص خودش را دارد. مثلا در اسپانیا، بالارفتن و تکان دادن هماهنگ دستمال های سفید به معنای اعتراض است؛ اعتراض به داور، بازیکن خودی، بازیکن رقیب و ... شاید این اقدام در فوتبال انگلیس معنای دیگری داشته باشد اما یک حرکت خاص هواداری در همه جای دنیا، یک معنا دارد؛ پشت کردن به تیم!

** معنای وارونه

پشت کردن هماهنگ به تیم معنای اعتراضی دارد. حتی لقب اولیه هواداران بارسلونا به معنای «پشت» ناشی از عادت آنها به نشان دادن اعتراض به تیمشان در مواقع شکست، بود.

پشت کردن به تیم در ورزشگاه های اروپایی، چندان مرسوم نیست و فقط در شرایطی خاص صورت می گیرد.

این مدل قهر کردن بیشتر در کشورهای شرق اروپا مرسوم است. به طورمثال در لهستان، هواداران لژیا ورشو، هرگاه تیمشان را گرفتار سریال باخت های متوالی می بینند در ورزشگاه، مدتی را به تماشا نکردن رقابت می گذرانند و درحالی که پشت به زمین دارند به شکل هماهنگ سرود می خوانند.

مدل دیگری در مجارستان وجود دارد؛ طرفداران هرگاه از دست تیم هایشان عصبانی می شوند در دقایقی از بازی، همزمان، آرام و بدون هیچ سر و صدایی پشت به زمین می کنند و از تشویق تیمشان دست برمی دارند.

درایران ما اما انگار ماجرا تفاوت دارد.

** تشویق پرشورتر

مدل خاص موج مکزیکی ایجاد شده توسط هواداران آن هم درحالی که پشت به زمین دارند، بیش از آن که به رسم معمول در فوتبال و فرهنگ عمومی زندگی (تصویر کنایی قهر دو طرف با پشت کردن آنها به هم ترسیم می شود!) ارتباط داشته باشد، معنای تشویق پرشورتر هواداران را می دهد.

این مدل حمایت بیشتر در ورزشگاه آزادی دیده می شود و در سایر استادیوم های شهرها وجود بارزی ندارد.

به هرحال تیم های شهرستانی پرهواداری مانند تراکتورسازی در سال های اخیر مدل تشویق را هم وارداتی کردند و بوندس لیگایی از تیم لایقشان حمایت می کنند.

به هرحال فرهنگ هواداری در هر کشور مختصات خاص خودش را دارد. در اروپا، ناامیدی معنایی ندارد اما طرفداران فوتبال در آمریکای جنوبی بیشتر اوقات مثل ما ایرانی ها پس از گل خوردن، ناراحت و ناامید می شوند؛ هر چند حتی اگر سرذوق بیایند هم مثل سکونشینان آزادی به تیمشان پشت نمی کنند و به این شکل عجیب تیمشان را به جلو نمی رانند.