پیامهای مغرضانه، خطرات تحلیلگرانه!
خيلي از آمريكايي ها از خود مي پرسند چرا ژاپني ها موقع گردهمايي ها و كنفرانس ها كه مي شود مدام «چرت» مي زنند؟!
شايد اين سوال نه فقط براي آمريكايي ها، بلكه براي خيلي هاي ديگرهم پيش آمده باشد. اما، اشتباه نكنيد! ژاپني ها در نشست ها خوابشان نمي برد، بلكه برعكس! در واقع، وقتي ژاپني ها چشم هايشان را مي بندند معني اش اين است كه دارند با دقت تمام به حرف ها گوش مي دهند. اين توضيح را البته در مقاله اي در نشريه «جاپان اينتركالچرال كانسلتينگ» مي خوانيم. بايد گفت كه از ديدگاه ژاپني ها، بستن چشم ها به آنها اجازه مي دهد درست تمركز كنند يا به عبارت ديگر، از شر عناصر بصري كه مي تواند حواس شان را پرت كند، راحت شوند و بنابراين، به درك بهتري برسند، به خصوص اگر جلساتي هم كه در آنها شركت مي كنند به زبان مادري شان نباشد!
در اصل، ژاپني ها برخلاف آمريكايي ها عادت ندارند وقتي اشخاص صحبت مي كنند به چشم هايشان زل بزنند! و موقعي كه چشم هايشان را مي بندند به هيچ وجه قصد بي احترامي به فرد سخنران را ندارند. با اين حال، از ديد آمريكايي ها اين كار كاملا بي ادبانه است! بسياري اوقات ديده مي شود كه مقامات دولتي يا روساي شركت هاي ژاپن در جلسات مهم چشم هايشان را مي بندند، در حالي كه سرشان هم كمي پايين افتاده است، انگار كه در يك «چرت مرغوب» فرو رفته اند! اما، در واقع اين حالت روشي است براي آنكه هيچ جور موافقت يا مخالفت شان را بروز ندهند و در بي طرفانه ترين حالت ممكن باقي بمانند. آنها به اين شكل همچنين مي خواهند نشان بدهند كه دنبال كردن موضوع را به زيردستان شان مي سپارند. به طور كلي، بايد گفت كه سكوت در فرهنگ ژاپني ها رفتاري قابل احترام و شايسته مقامات و روسا است. درست برخلاف آمريكايي ها كه لحظه اي را براي حرف زدن از دست نمي دهند!
¤ سرويس خارجي كيهان
شايد اين سوال نه فقط براي آمريكايي ها، بلكه براي خيلي هاي ديگرهم پيش آمده باشد. اما، اشتباه نكنيد! ژاپني ها در نشست ها خوابشان نمي برد، بلكه برعكس! در واقع، وقتي ژاپني ها چشم هايشان را مي بندند معني اش اين است كه دارند با دقت تمام به حرف ها گوش مي دهند. اين توضيح را البته در مقاله اي در نشريه «جاپان اينتركالچرال كانسلتينگ» مي خوانيم. بايد گفت كه از ديدگاه ژاپني ها، بستن چشم ها به آنها اجازه مي دهد درست تمركز كنند يا به عبارت ديگر، از شر عناصر بصري كه مي تواند حواس شان را پرت كند، راحت شوند و بنابراين، به درك بهتري برسند، به خصوص اگر جلساتي هم كه در آنها شركت مي كنند به زبان مادري شان نباشد!
در اصل، ژاپني ها برخلاف آمريكايي ها عادت ندارند وقتي اشخاص صحبت مي كنند به چشم هايشان زل بزنند! و موقعي كه چشم هايشان را مي بندند به هيچ وجه قصد بي احترامي به فرد سخنران را ندارند. با اين حال، از ديد آمريكايي ها اين كار كاملا بي ادبانه است! بسياري اوقات ديده مي شود كه مقامات دولتي يا روساي شركت هاي ژاپن در جلسات مهم چشم هايشان را مي بندند، در حالي كه سرشان هم كمي پايين افتاده است، انگار كه در يك «چرت مرغوب» فرو رفته اند! اما، در واقع اين حالت روشي است براي آنكه هيچ جور موافقت يا مخالفت شان را بروز ندهند و در بي طرفانه ترين حالت ممكن باقي بمانند. آنها به اين شكل همچنين مي خواهند نشان بدهند كه دنبال كردن موضوع را به زيردستان شان مي سپارند. به طور كلي، بايد گفت كه سكوت در فرهنگ ژاپني ها رفتاري قابل احترام و شايسته مقامات و روسا است. درست برخلاف آمريكايي ها كه لحظه اي را براي حرف زدن از دست نمي دهند!
¤ سرويس خارجي كيهان
اخبار ویژه
روایت صحیح از نحوه مدیریت انرژی در دولت شهید رئیسی؛
در دیدار هزاران نفر از زنان و دختران؛
نظرات بینندگان
جدیدترین اخبار پربازدید ها
