چهار درس اقتصاد سنگاپور برای ایران

کشور کوچک سنگاپور به دلیل نرخ های رشد اقتصادی بالا شناخته شده است. این کشور با استفاده مناسب از بازارهای صادراتی به سرعت در مسیر توسعه اقتصادی حرکت کرده است و در عین حال با اتخاذ سیاست های مناسب اثرپذیری خود از بحران های خارجی را حداکثر کرده است. به نظر می رسد سنگاپور می تواند نمونه  مناسبی از یک اقتصاد درون زا و برون گرا باشد که در عین حال مقاوم نیز هست.

یکی از مهمترین مشکلات پیش روی کشور، فضای نامناسب کسب وکار است که راه را بر رقابت مناسب بنگاه ها، ابداع و نوآوری و سرمایه گذاری بلندمدت آنها بسته یا این امر را بسیار سخت کرده است. لذا چنانچه دولت محترم نیز مدنظر قرار داده است بهبود فضای کسب وکار مثل تسهیل و تسریع نهادها در اعطای مجوز تولید، حمایت از حقوق مالکیت و . . . باید یکی از مهمترین اولویت های کشور باشد.

هنوز هم اقتصاددانان و مسئولانی در کشور هستند که گمان می کنند برای دستیابی به رشد اقتصادی باید تن به افزایش نابرابری داد. اما تجربیات اقتصادهای جدید نشان می دهد که بدون توجه به توزیع درآمد، رشد اقتصادی نه تنها ارزشمند نیست، بلکه بسیار سخت است. لذا توصیه اکید می شود که توزیع درآمد به صورت جدی پیگیری شود.

نظام آموزشی ایران وضعیت مناسبی ندارد. ناهمگونی آنچه در مراحل مختلف آموزشی به افراد آموخته می شود و آنچه به کمک کشور می آید، به خوبی نمود خارجی داشته است. کشور هزینه فراوانی را برای آموزش افرادی می پردازد که از تخصص آن ها هیچ استفاده ای نمی کند. بدون شک با تداوم این مسیر نمی توان آینده ای مناسب برای صنعت و خدمات ایران متصور بود.