به گزارش پایگاه 598 به نقل از ایسنا: یک متخصص مغز و اعصاب و روان گفت: مصرف در دوز بالا و طولانی مدت
داروهای آرامبخش، منجر به ایجاد عوارض گوناگون جسمی در فرد میشود.
دکتر
حاتم زبردست اظهار کرد: گرچه بیشتر مواقع داروها دارای خواص معجزهآسای
درمانی بسیاری هستند، اما اگر بیشتر از مقدار یا خارج از مدت توصیه شده
مصرف شوند، میتوانند برای بدن اثری همچون سم داشته باشند.
وی ادامه
داد: برای مثال شاید حدود 2 کیلو سم بوتولیسم برای از بین بردن کل جمعیت
جهان کافی باشد، اما تحقیقات نشان داده همین سم دارای خواص درمانی بسیاری
است و امروزه برای رفع بسیاری از بیماریها و مشکلات بدنی مورد استفاده
قرار میگیرد.
زبردست خاطرنشان کرد: گاها مشاهده میشود، بسیاری از
افراد بیتجربه و ناآگاه که دارای اطلاعات اندکی در حوزه داروها و نحوه
مصرف هستند، توصیههای درمانی برای مصرف برخی از داروها به بیماران ارایه
میدهند که ممکن است منجر به ایجاد عوارض و مشکلاتی در فرد شود.
این
متخصص مغز و اعصاب تصریح کرد: داروها از لحاظ مقدار و طول مدت درمان با هم
تفاوت دارند و بسته به نوع بیماری، دوره درمان و مقدار مصرف هم تفاوت
دارد.
وی افزود: این داروها دو نوع عوارض در فرد بیمار ایجاد
میکنند، عوارض آنی (همان عوارض ابتدایی مصرف دارو) و عوارض طولانیمدت (
مصرف در دوزبالا و مدتزمان طولانی) که باید پزشک با عوض کردن یا قطع
دارو، جلوی این عوارض را بگیرند. مصرف داروهای آرامبخش به گونهای است که
از مقدار کم شروع و در فاصله یک هفته تا 10 روز و بر اساس نظر پزشک، مقدار
مصرف بیشتر میشود تا بدن و سیستم اعصاب به تدریج و آرام خود را با دارو
وفق دهند.
زبردست گفت: در شروع درمان ممکن است بدن واکنشهایی نشان
داده و دچار ناسازگاری با دارو شود، اما بعد از طی این مدت، اثرات مثبت
دارو خود را نشان میدهد.
وی تاکید کرد: یک پزشک باید میزان حداکثر و
حداقل دوز دارو را بداند و به تدریج بدن بیمار را با دارو وفق دهد. مصرف
در دوز بالا و طولانی مدت، ممکن است باعث ایجاد عوارض ناخواستهای در فرد
شده و وی را دچار عوارض گوناگون جسمی کند.
این متخصص مغز و اعصاب
تصریح کرد: داروهای اعصاب معمولا اعتیادآور نیستند بلکه مصرف طولانی مدت
آنها وابستگی و عادت به دارو را در فرد بیمار ایجاد میکند.
وی
تاکید کرد: پزشک باید مراقب مقدار مصرف داروی بیمار خود باشد، وی را از
عوارض مصرف طولانی مدت آن آگاه سازد، مراقب باشد از مصرف بیش از اندازه
آنها پرهیز کند و نهایتا اگر بیمار اصرار به ادامه دارو داشت، آن را با
داروی مشابه و کمخطرتری جایگزین کند.