تحلیل استراتژیهای محور مقاومت و غرب در تنشهای منطقهای؛
همايون بهزادي و علي دايي به عنوان مشاهير فوتبال ايران مورد تجليل AFC قرار گرفتند، ياد کردن از همايون بهزادي، مردي که 40 سال قبل فوتبالش را کنار گذاشته بود، اتفاقي جالب محسوب مي شد.
به گزارش "ورزش سه"، همایون
بهزادی در 14 دی ماه 1320 در خرم آباد به دنیا آمد و در سال 1338 در حالی
که 18 سال بود به تیم‌ملی دعوت شد، در حالی که 18 ساله بود به تیم‌ملی دعوت
شد، در حالی که علی دایی اولین بار در 23 سالگی به تیم‌ملی دعوت شد.
مهمترین افتخار فردی علی دایی، انجام 149 بازی ملی و زدن 109 گل و کسب عنوان بهترین گلزن بین المللی فوتبال دنیاست و همایون بهزادی این افتخار را دارد که در سال 1969 به عنوان یکی از 5 سرزن بزرگ فوتبال دنیا انتخاب شده است.
افتخارات تیمی بهزادی بیشتر است، او با تیم‌ملی قهرمان جام های ملت های 1968 و 1972 شده است، به المپیک 1964 توکیو و 1972 مونیخ هم صعود کرده است. با این حال در دوران حضور ملی همایون بهزادی، تیم‌ملی در مقدماتی جام‌جهانی شرکت نکرد، علی دایی با تیم‌ملی 2 بار به جام‌جهانی صعود کرد و 2بار در بازی های آسیایی 1998 و 2002 قهرمان شده است.
تماس های بین المللی در دوران همایون بهزادی اندک بود. در سال های 41 تا 51 که او برای تیم‌ملی بازی می کرد تیم‌ملی ما حدود 50 بازی انجام داد که در 37 بازی همایون بهزادی حاضر بود و 14 گل زد در حالی که طی سال های 72 تا 85 که علی دایی در تیم‌ملی بود. تیم‌ملی ما حدود 180 بازی کرد که 149 بازی با حضور دایی توام با ثبت 109 گل بود، می توان تصور داشت که اگر همایون بهزادی در زمان علی دایی بازی می کرد، حدود 100 بازی ملی و 40 گل زده ملی داشت.
همایون بهزادی آقای گل جام ملت های 1968 آسیا شد، در جایی که دایی در سر صحنه آسیایی عنوان آریالای گلی را به دست آورد.
برای آنکه به درستی قیاسی برای بهزادی و دایی قائل باشیم باید شرایط برابر باشد، چه در زمانی بهزادی، فوتبالیست ها، حداکثر تا 32 و 33 سالگی بازی می کردند اما در زمان دایی، سن متوسط ترک فوتبال به 35 و سن حداکثری برای حضور در فوتبال به 40 سال افزایش یافته بود. سال 1386 که دایی در 38 سالگی با پیراهن سایپا کفش ها را آویخت برای همایون بهزادی برابر با سال 1358 بود که او، 5 سال بود فوتبال را کنار گذاشته بود.
وجه تشابه این 2 بزرگ این بود که هر 2 در مقطعی بعد از پایان دوران بازی سرمربی پرسپولیس بودند و هر 2 در مقطعی با دلخوری از پرش جدا شدند اما یک وجه افتراق عمده در عملکرد آنها وجود داشت؛ همایون در آبان 54، حدود 8 ماه بعد از ترک فوتبال در یک بازی با شکوه از فوتبال خداحافظی کرد در حالی که دایی با آن همه اعتبار بازی خداحافظی ملی نداشت.
دایی و بهزادی در فوتبال بهترین سرزنان هستند که این فوتبال سرزنان بزرگی مثل صمد مرفاوی، غلامحسین مظلومی، کریم باوی، غلامرضا فتح آبادی، پرویز مظلومی و ... را داشته است، در حالی که دایی، غلامرضا فتح آبادی، پرویز مظلومی و ... را داشته است، در حالی که دایی، حدود 30 درصد گل های ملی خود را با ضربه سر زد (حدود 35 تا 40گل) اما همایون بهزادی صاحب تکنیکی بی نظیر در سرزنی بود. او در هنگام سر زدن بیشترین زمان توقف در آسمان و بالاترین ارتفاع را هنگام برخاستن داشت در حالی که قد او حدود 10 سانتیمتر از قد دایی کوتاه تر بود.
روایت است که بهزادی برای این توانایی به همه 2 توصیه می کرد، اینکه تمرین پریدن به هوا و بازنگه داشتن چشم و دیگری شمردن اعداد یک تا 10 در هنگام پرش به آسمان بود.
بهزادی در دوره خود محبوب تر از دایی در زمان ماست اما هر چه هست اینکه این 2 مرد مشهور فوتبال ما، عزت و افتخار و مایه بالندگی فوتبال ما بودند و هستند.
مهمترین افتخار فردی علی دایی، انجام 149 بازی ملی و زدن 109 گل و کسب عنوان بهترین گلزن بین المللی فوتبال دنیاست و همایون بهزادی این افتخار را دارد که در سال 1969 به عنوان یکی از 5 سرزن بزرگ فوتبال دنیا انتخاب شده است.
افتخارات تیمی بهزادی بیشتر است، او با تیم‌ملی قهرمان جام های ملت های 1968 و 1972 شده است، به المپیک 1964 توکیو و 1972 مونیخ هم صعود کرده است. با این حال در دوران حضور ملی همایون بهزادی، تیم‌ملی در مقدماتی جام‌جهانی شرکت نکرد، علی دایی با تیم‌ملی 2 بار به جام‌جهانی صعود کرد و 2بار در بازی های آسیایی 1998 و 2002 قهرمان شده است.
تماس های بین المللی در دوران همایون بهزادی اندک بود. در سال های 41 تا 51 که او برای تیم‌ملی بازی می کرد تیم‌ملی ما حدود 50 بازی انجام داد که در 37 بازی همایون بهزادی حاضر بود و 14 گل زد در حالی که طی سال های 72 تا 85 که علی دایی در تیم‌ملی بود. تیم‌ملی ما حدود 180 بازی کرد که 149 بازی با حضور دایی توام با ثبت 109 گل بود، می توان تصور داشت که اگر همایون بهزادی در زمان علی دایی بازی می کرد، حدود 100 بازی ملی و 40 گل زده ملی داشت.
همایون بهزادی آقای گل جام ملت های 1968 آسیا شد، در جایی که دایی در سر صحنه آسیایی عنوان آریالای گلی را به دست آورد.
برای آنکه به درستی قیاسی برای بهزادی و دایی قائل باشیم باید شرایط برابر باشد، چه در زمانی بهزادی، فوتبالیست ها، حداکثر تا 32 و 33 سالگی بازی می کردند اما در زمان دایی، سن متوسط ترک فوتبال به 35 و سن حداکثری برای حضور در فوتبال به 40 سال افزایش یافته بود. سال 1386 که دایی در 38 سالگی با پیراهن سایپا کفش ها را آویخت برای همایون بهزادی برابر با سال 1358 بود که او، 5 سال بود فوتبال را کنار گذاشته بود.
وجه تشابه این 2 بزرگ این بود که هر 2 در مقطعی بعد از پایان دوران بازی سرمربی پرسپولیس بودند و هر 2 در مقطعی با دلخوری از پرش جدا شدند اما یک وجه افتراق عمده در عملکرد آنها وجود داشت؛ همایون در آبان 54، حدود 8 ماه بعد از ترک فوتبال در یک بازی با شکوه از فوتبال خداحافظی کرد در حالی که دایی با آن همه اعتبار بازی خداحافظی ملی نداشت.
دایی و بهزادی در فوتبال بهترین سرزنان هستند که این فوتبال سرزنان بزرگی مثل صمد مرفاوی، غلامحسین مظلومی، کریم باوی، غلامرضا فتح آبادی، پرویز مظلومی و ... را داشته است، در حالی که دایی، غلامرضا فتح آبادی، پرویز مظلومی و ... را داشته است، در حالی که دایی، حدود 30 درصد گل های ملی خود را با ضربه سر زد (حدود 35 تا 40گل) اما همایون بهزادی صاحب تکنیکی بی نظیر در سرزنی بود. او در هنگام سر زدن بیشترین زمان توقف در آسمان و بالاترین ارتفاع را هنگام برخاستن داشت در حالی که قد او حدود 10 سانتیمتر از قد دایی کوتاه تر بود.
روایت است که بهزادی برای این توانایی به همه 2 توصیه می کرد، اینکه تمرین پریدن به هوا و بازنگه داشتن چشم و دیگری شمردن اعداد یک تا 10 در هنگام پرش به آسمان بود.
بهزادی در دوره خود محبوب تر از دایی در زمان ماست اما هر چه هست اینکه این 2 مرد مشهور فوتبال ما، عزت و افتخار و مایه بالندگی فوتبال ما بودند و هستند.
اخبار ویژه
رهبر انقلاب در دیدار اعضای مجلس خبرگان:
یادآوری/ بازنشر
در پاسخ به رسانههای مدعی اصلاحات بیان شد:
نظرات بینندگان
فیلم و عکس
جدیدترین اخبار پربازدید ها
