سرانجام دعوای حقپخش تلویزیونی در فوتبال ایران خیلی راحت و
بیسروصدا به پایان رسید و دو طرف با افزایش جزئی مبلغ حق پخش سالانه موافت
کردند تا رقابتهای هفته چهاردهم لیگ برتر از تلوزیون پخش شود.
به
گزارش تابناک، اگرچه فدراسیون فوتبال در دو هفته گذشته با یک ژست شجاعانه
رودر روی سازمان صدا و سمیا ایستاد و در آخرین روزهای ریاست عزتالله
ضرغامی بحرانی را برای سازمان بزرگ و صدا و سیما ایجاد کرده بود اما
سرانجام با یک عقبنشینی عجیب و با افزایش اندک مبلغ حقپخش موافقت کرد تا
سرانجام این ماجرا خاتمه یابد و بازیها در هفته پیشرو پخش شود.
فدراسیون
فوتبال که با پایان قرارداد حقپخش در تابستان امسال از قرارداد سه ساله و
۱۸۰ میلیاردی برای سه سالآینده خبر داده بود وارد یک بازی فرسایشی با
سازمان صدا و سیمایی شده بود که بهجای سالی شصت میلیارد پیشنهاد سالی بیست
میلیارد را به این فوتبالیها داده بود. اما فدراسیون فوتبال که معتقد بود
درآمد سازمان صدا و سیما از محل پخش فوتبال مبلغی بس بسیار بیشتر از این
است بعد از چند ماه مذاکره با مسئولان این سازمان سرانجام به این راهکار
رسید که برای تحت فشار قرار دادن این سازمان مانع ورود دوربینهای تلوزیونی
شود.
اتفاقی که موجب شد تا غیر از اندک
تماشاگرهای حاضر در ورزشگاهها کس دیگری نتواند بازیهای این دو هفته را
ببیند و حتی عواقب آن دامن پربینندهترین برنامه تلوزیونی را هم گرفت تا
نود این هفته روی آنتن نرود. اگرچه در زمان اتخاذ این تصمیم و عملی شدن آن
از سوی سازمان لیگ و فدراسیون حمایت همهجانبهای از سوی رسانهها و مدیران
باشگاهها انجام شد اما سرانجام بعد از دو هفته مدیران فوتبالی ایران به
این نتیجه رسیدند که با همان افزایش حداقلی صدا و سیما موافقت کنند.
افزایشی که مبلغ قرارداد سالانه را از پیشنهاد بیست میلیاردی به بیست و پنج
میلیاردی ارتقا دادند که صدا البته تفاوت فاحشی با پیشنهاد شصت میلیاردی
فدراسیون فوتبال دارد.
اما چه چیزی موجب این عقب
نشینی از سوی فدراسیون فوتبال شد؟ شاید مهمترین دلیل آن بیماری فوتبال ما
باشد. جایی که عدم پخش تلویزیونی مسابقات تفاوتی میزان تماشاگران
انگشتشمار ورزشگاهها ایجاد نکرد و حتی عدد تماشاگران بازیهای دو تیم
استقلال و پرسپولیس هم تغییری نکرد. ضمن اینکه مسئولان فوتبال ایران
فهمیدند که با مجموع اتفاقاتی که در سالهای اخیر در فوتبال ایران رخ داده
از فساد فراوان تا اتفاقات مالی عجیب و غریب دیگر فوتبال به دغدغه اول مردم
بدل نشده و برای همین هم عدم پخش دو هفتهای آن از تلوزیون فشاری را روی
صدا و سیما ایجاد نکرد تا سرانجام مدیران فوتبال به همین رقم حداقلی هم
موافقت کنند. ضمن اینکه ممکن بود با پافشاری روی این رقم قرارداد آنها از
محل قرارداد تبلیغات محیطی دچار ضرر بزرگی شوند.
پایان
ماجرای حقپخش تلوزیونی بهگونهای بود که همه بهیاد گفته مهدی دادکان در
این خصوص افتادند که گفته بود «حقپخش حق فوتبال است اما نه این فوتبال».