آقای روحانی! مردم از شما انتظار «تو دهنی» به انگلیس را دارند

این رویکرد آقای رئیس‌جمهور سبب شد تا برخی از اقدامات نامناسبی که در جریان سفر پیشین ایشان به نیویورک صورت گرفته بود و با انتقادات کارشناسان و افکار عمومی روبرو شده بود، در جریان این سفر تکرار نشود.

اظهارات شنیدنی دکتر روحانی در نشست خبری دیروز در آمریکا و حمایت تاریخی وی از مقاومت مردم در فلسطین و سوریه و همچنین پرداختن به مساله جنایت جنگی رژیم صهیونیستی علیه مردم غزه، از جمله اقدامات مناسب وی بود که با واکنش مثبت محافل سیاسی در داخل کشور نیز روبرو شد.

با این حال، مساله دیدار آقای روحانی با نخست وزیر انگلیس و اظهارات هتاکانه دیوید کامرون علیه کشورمان پس از این نشست، یکی از موضوعاتی است که انتشار می‌رفت شخص رئیس‌جمهور به آن واکنش نشان دهد و بی‌ادبی لندن را با ادبیات دیپلماتیک پاسخ بگوید؛ اقدامی که متاسفانه صورت نگرفت و آقای روحانی ترجیح داد تا موضع سکوت را در برابر این موضوع اتخاذ کند.

آقای روحانی هر چند با مراقبت و تذکرات داده شده از تکرار یک حرکت نابجا خودداری کرد اما از سویی دیگر با قرار دادن دو ملاقات در برنامه های خود، تجربه ای تلخ و البته تکراری را مجددا به دست آورد. کاخ الیزه بعد از ملاقات اولاند با روحانی بر همان اتهامات قبلی خود نسبت به نظام جمهوری اسلامی اصرار ورزید و دیوید کامران به فاصله چند ساعت بعد از ملاقات با روحانی، وقتی پشت تریبون سازمان ملل قرار گرفت، با بدترین ادبیات پاسخ خوش بینی روحانی را داد. این البته آن چیزی است که ما از مذاکرات علنی دو طرف خبر داریم اما این که کامران و اولاند در گفتگوهای خصوصی خود با روحانی چه گفته اند و چه شنیده اند را باید منتظر بود و دید.

کمترین انتظار مردم از شخص رئیس‌جمهور این بود که در سریع‌ترین زمان ممکن نسبت به اظهارات توهین‌آمیز مسئول ارشد بریتانیایی واکنش نشان دهد و در نطق خود یا نشست خود با خبرنگاران و یا هر زمان ممکن دیگری، پاسخی صریح به سخنان دیوید کامرون بدهد؛ انتظاری که البته با هیچ پاسخی همراه نشد و فقط سکوت آقای روحانی را به دنبال داشت.

حتی اگر سابقه دیرینه اقدامات ضدایرانی انگلستان را نادیده بگیریم و حافظه تاریخی مردم را از خیانت‌های گسترده لندن علیه منافع ملی کشورمان پاک کنیم، بدیهی‌ترین اصول دیپلماتیک حکم می‌کرد که رئیس جمهوری اسلامی ایران به سخنان وقیحانه و توهین آمیز یک مقام خارجی واکنش نشان دهد و به موازات وی، دستگاه دیپلماسی کشورمان نیز با شدیدترین لحن ممکن نسبت به این مساله واکنش نشان دهد.

سکوت نابجای آقای روحانی در کنار لبخندهای بی‌پایان محمدجواد ظریف در برابر همتای آمریکایی خود، نمی‌تواند حتی یک رویکرد دیپلماتیک باشد؛ چه برسد به یک اقدام عزتمندانه و معتقدانه از روی تعالیم دینی و ملی.

گفتنی است موضع گیری وقیحانه نخست وزیر انگلیس، تمام آن چه دولت برای راه اندازی مجدد سفارت انگلیس رشته بود را پنبه کرد تا شاید دولتمردان ما تجربه چندباره اعتماد به کشورهای غربی را از سر خود بیرون کنند و بدانند که هدف اصلی این سفارت، تشکیل لانه جاسوسی در خدمت روباه پیر است که زمینه را برای موضع گیری های توهین آمیز بعدی آقای نخست وزیر فراهم می کند.