ابو سعيد خدرى از رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم روايت كرده است كه پروردگار جهانيان به حضرت موسى بن عمران فرمود:
اى
موسى! اگر تمام آسمانها و ساكنان آنها و هفت طبقه زمين را در يك كفّه، و
لا اله الّا اللَّه را در كفّه ديگرى قرار دهند، در نزد من (كه خداوند
جهانم) اين كفّه (از نظر ارزش) سنگينتر است.
از جابر بن عبد اللَّه روايت شده است كه رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم فرمود: دو چيز است كه موجب دو چيز ديگر است:
يكى، مردن با اقرار به يگانگى خداوند كه سبب ورود به بهشت است، و ديگرى
مردن در حال شرك به خداى يگانه كه سبب ورود در دوزخ مى شود.
جابر از
امام باقر عليه السّلام روايت كرده است كه رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله
و سلّم فرمود: ذكر لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ را به مردگان خود تلقين كنيد،
زيرا موجب آمرزش گناهان آنها مى شود. عرض كردند: اى پيغمبر خدا! گفتن آن
در حال سلامت و حيات چگونه است؟ فرمود:
باعث از بين رفتن بيشتر گناهان
مى گردد- و حضرت رسول اكرم صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم سه مرتبه اين
جمله را تكرار كردند- زيرا اين ذكر سايه انس مؤمن است چه در زندگى، چه
هنگام مرگ، و چه در روز محشر؛ و رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم
فرمود كه جبرئيل گفت: اى محمّد! كاش مى ديدى كه در روز رستاخيز يك گروه با
صورتى نورانى و درخشان در حالى كه ذكر (لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ، و اللَّه
اكبر) بر زبان دارند، محشور مى گردند؛ و گروه ديگرى كه با صورتى سياه به
محشر درآيند كه شيون كنان فرياد مى زنند: اى واى بر ما كه تباه شديم.
پی نوشت:پاداش نيكيها و كيفر گناهان / ترجمه ثواب الأعمال، ص: ۳۷