هاشم بیک زاده در بازی با مونتهنگرو مصدوم شد و بنا بر اعلام پزشکان تیمملی دستکم دو هفته درمان کامل او طول خواهد کشید و بعد از سپری کردن این زمان دوباره میتواند پا به توپ شود.
این بهانه خوبی بود برای خط زدن هاشم بیک زاده و بازگرداندن او به
تهران، خصوصاً که دو هفته آن هم در فاصله کوتاهی که به جامجهانی مانده
زمان با اهمیتی است و از همه مهمتر هاشم بیک زاده بعد از سپری کردن این
زمان باید چند روزی هم صرف رسیدن به شرایط آرمانی کند و شاید به همین خاطر
به بازی با نیجریه نرسد.
اما کی روش متفاوت رفتار کرد. او هاشم بیک زاده را زودتر از همه به برزیل
فرستاد تا زمان بازگشت او به میدان کمتر شود. باور کنید فقط نیاز کی روش به
هاشم بیکزاده نبود که سرمربی تیمملی را وادار به چنین رفتاری کرد. این
به ما اثبات شده. کی روش پیش از این خیلی راحت از سیدمهدی رحمتی عبور کرد.
به نیاز، تفکر حرفهای کی روش را اضافه کنید که این رفتار بخشی از تفکر
احترام به بازیکن مصدوم و همراهی با او برای بازگشت به میدان است.
در فوتبال ایران به دفعات کنار زدن بازیکن مصدوم و حتی بیتوجهی به بازیکن مصدوم دیده شده تا جایی که نیاز به مثال نیست اما کی روش نمیتواند اینگونه رفتار کند. او حتماً به یاد میآورد روزهای حضور هاشم در اردوی تیمملی و همچنین زحماتی که او در اردوها و بازیها کشید. حتماً به یاد میآورد بازیهای خوب و سادهای که هاشم در سه دیدار پایانی مرحله مقدماتی جامجهانی به نمایش گذاشت و از همه مهمتر نقشی که در صعود داشت. مرور اینها در ذهن، کی روش را بر آن داشت که متفاوت با ما رفتار کند و در نهایت هاشم را زودتر از همه به برزیل فرستاد. در نگاه بدبینانه اگر کی روش به خاطر نیاز به هاشم چنین کاری کرده باشد باز هم جای تحسین دارد.
مهرداد پولادی در جناح چپ است که کی روش اعتقاد ویژهای به او دارد. احسان حاجصفی هم بود، مضاف بر اینکه یکی، دو مدافع دیگر قابلیت بازی در این پست را دارند مثل حسین ماهینی. باور کنید حفظ هاشم بیک زاده در اردوی تیمملی سختتر از خط زدن او بود و چه خوب که ما هم یاد بگیریم که با بازیکن مصدوم همراه شویم. ما الان از بازیکنی که مصدوم شود خیلی زود جدا میشویم.