در ماه‌های گذشته، بزرگترین
نگرانی کادرفنی میزان دوندگی بازیکنان تیم‌ملی بود. در حالی که تیم‌های
بزرگ، میانگین دوندگی‌شان بین 11 تا 12 کیلومتر است، در ایران همه از 5 یا 6
کیلومتر حرف می‌زنند.
کارلوس کی روش در دو اردوی آفریقای جنوبی و اتریش تلاش کرد با مهندسی تمرینات، میزان دوندگی بازیکنان را بالا ببرد. در آفریقا فشار روی بازیکنان زیاد بود و کی روش در اردوی اتریش نیز از حجم این فشار نکاست. او سرانجام پس از بازی مونته‌نگرو، تا حدود زیادی به نتیجه‌ای که می‌خواست رسید؛ دوندگی بالای 10 کیلومتر بازیکنان ثابت! کی روش در تمام تمرینات و بازی‌های دوستانه تیم‌ملی از GPS برای استخراج کلیه اطلاعات مربوط به بازیکنان و توان بدنی‌شان استفاده می‌کند.
این سیستم اجازه می‌دهد تا مربیان به صورت آنلاین از میزان دوندگی، توان بدنی، سوخت و ساز بدن و… بازیکنان مطلع باشند. طبق خبرهای موثق از اردوی تیم‌ملی، پس از گذشت چند روز از تمرین اتریش، میزان دوندگی اغلب بازیکنان در جلسات 45 دقیقه تمرینی نزدیک به 5 کیلومتر بوده است. این اطلاعات به طور کامل در اختیار بازیکنان قرار می‌گیرد تا از توان بدنی خود با خبر باشند. کی روش تمرینات بدنسازی و تاکتیکی را با هم ادغام کرده تا هم از نظر فنی و هم از نظر بدنی، سطح تیم را بالا ببرد. تمرینات بدنسازی سنگین تیم‌ملی که با ریکاوری خوب آنها همراه بوده، توان بدنی بازیکنان را نسبت به روزهایی که در لیگ ایران بازی می‌کردند، افزایش داده است.
دو دستیار برزیلی کی روش و همین‌طور دکتر دیگوی آرژانتینی، از این نظر
به کی روش و تیم‌ملی کمک زیادی کرده‌اند. اما کی روش بعد از بازی با
مونته‌نگرو خبرهای خوب را شنید؛ وقتی آمار دوندگی بازیکنان در اختیارش
قرار گرفت. این آمار نشان می‌داد بازیکنانی که 90 دقیقه در ترکیب تیم‌ملی
بوده‌اند (پژمان منتظری، آندرانیک تیموریان، جواد نکونام و مسعود شجاعی)
بالای 10 کیلومتر دویدند و آمار بعضی از آنها 10 کیلومتر و 500 متر هم بوده
است البته برای کارلوس کی روش این آمار همچنان ایده‌آل نیست. او معتقد است
برای مقابله با حریفان در جام‌جهانی میانگین دوندگی بازیکنان باید بین 11
تا 12 کیلومتر باشد.
او با گرفتن اطلاعات روزانه از شرایط بدنی بازیکنان و همچنین طراحی
تمرینات، قصد دارد میزان دوندگی بازیکنان را به این میانگین برساند.
