بولتن نیوز: جنگ رسمی میان ایران و عراق با تهاجم گسترده نیروی هوایی ارتش عراق در 31 شهریور آغاز شد و سپس نیروی زمینی ارتش عراق از شمال قصرشیرین تا خرمشهر تجاوز سراسری خود را آغاز کرد.
بعد از گذشت 31 سال از شروع جنگ تحمیلی عراق علیه ایران، بررسی ابعاد و تبعات و دلایل آن همچنان مورد توجه کارشناسان جنگ و سیاست است و البته در مورد آثار و خسارت های سنگین هزار میلیارد دلاری آن نیز گفته ها و شنیده های بسیاری مطرح می شودکه مسوولیتش بر عهده صدام حسین و حزب بعث عراق است و کسانی که تصور می کردند انقلاب ایران جوان است و مشکلات بسیار دارد و لابد ملت ایران پشت رهبران خود را خالی خواهند کرد!
اما ضمن این که صبر و حوصله و پایداری ملت ایران ومسوولین کشور، حقانیت ما را ثابت کرد ،به صدام و کشورهای غربی و عربی نشان داد که به هیچ وجه نمی توانند روی زوال و سستی و جوانی انقلاب و ملت ایران حساب کنند، و ملت ایران در دوران جنگ، آب دیده و استوارتر شده و خود را برای ساختن کشور، توسعه اقتصاد ملی، پیشرفت های صنعتی و ... آماده کرده است
نتیجه این شد که کشور ما پیشرفت روز افزونی پیدا کرد و جنگ و خسارت ها نه تنها باعث نشد که روند پیشرفت و پایداری کشور با مشکل روبرو شود بلکه برعکس، باعث کار مضاعف در بازسازی اقتصاد و خرابی های جنگ شد.
31 سال پس از آغاز جنگ و و 23 سال از پایان آن، اقتصاد ایران 5 برنامه توسعه پنج ساله، یک سند چشم انداز 20 ساله، هزاران طرح عمرانی، 1000 میلیارد دلار درآمد نفت، رشد اقتصادی، دو برابر شدن سهم صنعت از تولید ناخالص داخلی، هزاران طرح صنعتی، ارتباط موثر با آسیا و برنامه صدور گاز ایران به هند و پاکستان وچین و.... را تجربه کرده است. در حالی که صدام حسین نتوانست حتی ملت خود را به مرحله ای بعد از برنامه نفت در برابر غذا هدایت کند و به جای رهبر جهان عرب شدن،در سوراخی خزید و به دست چند سرباز آمریکایی مورد تحقیر تاریخی قرار گرفت.
در حالی که در کشور همسایه خود ایران، بنیانگذار جمهوری اسلامی در بی نظیر ترین تشیع تاریخ، روی دست مریدان خود به دعوت ابدی لبیک گفت و در یاد و خاطره مردم ایران و جهان ثبت شد.
امروز ایران یکی از امن ترین کشورهای جهان به شمار می رود اما عراق به خاطر عملکرد صدام، سال ها در آتش درگیری ها، بمب گذاری ها و اشغال آمریکاو انگلیس به سربرده است.
این تفاوت ها نشان می دهد که ایرانیان حتی از فرصت جنگ علیه خود، به بهترین نحو استفاده می کنند و آن را تبدیل به یک فرصت می کنند . جنگ انقلاب ونظام جمهوری اسلامی را تثبیت کرد و فرصت داد تا ملت، نیروهای وفادار، منافقین، فراریان و ... را بشناسد و کسانی که به عراق اسلحه و بودجه و امکانات دادند را در لیست سیاه دشمنان خود قرار دهد.
اما از سوی دیگر، بلافاصله بعد از جنگ، برنامه سازندگی، بازسازی اقتصاد، راه اندازی کارخانه ها، فرصت های تجاری، روابط خارجی و ... آغاز شد و در هر برنامه توسعه، بخشی از مسیر رشد اقتصاد کشور تحقق یافت.
اگر چه در سال های اول، بهبود بازارهای کسب و کار، کاهش کنترل ها وسیاست های قیمت گذاری و.... مورد توجه بود، اما در سال های بعد خصوصی سازی، آزادسازی اقتصاد و تجارت خارجی، افزایش ظرفیت های تولید انواع کالا، تبدیل ایران به بزرگترین خودروساز خاورمیانه، انواع طرح های عمرانی، تامین سیمان، فولاد و انواع کالاهای اساسی، ساخت میلیون ها واحد مسکونی، ایجاد میلیون ها فرصت شغلی، دوبرابر شدن جمعیت کشور و... تحقق یافته است و اگر چه در دوره جنگ، تولید پیکان و نصب خطوط تلفن ثابت با مشکلاتی همراه بود اما حالا بیش از 50 نوع خودرو در کشور تولید می شود، برندهای ملی در خودروسازی داریم. چند اپراتور تلفن همراه داریم. میلیون ها تلفن ثابت به شبکه افزوده شده است.
علاوه بر صنایع فلزی، ساختمانی، حمل و نقل و... صدها کیلومتر جاده و اتوبان، ده ها هواپیما، کیلومتر ها راه آهن، اضافه شده است و صنایع های تک، موشک، هوافضا نیز به عنوان صنایع پیشرفته مورد توجه صنایع دفاعی و علمی کشور قرار گرفته است.
جنگ حقاقیت ایران را روشن کرد و مقاومت و توان ایرانیان را به جهان ثابت کرد و نشان داد که ایرانیان همچنان ملتی انسان دوست و با گذشت هستند و در دفاع از وطن خود در برابر هجوم خارجی بسیج می شوند و سپاه پاسدار انقلاب را گسترش می دهند و ارتشیان خاطرات و از جان گذشتگی بسیار دارند و مردم زیر بار بمب و موشک، از اصول خود کوتاه نمی آیند و بعد از جنگ نیز در جبهه بازسازی، سازندگی، توسعه و عدالت، حضور خواهند داشت .
ملت ایران همان طور که در کشت گندم و تامین قوت و معیشت خود فعال بوده ودر دفاع از مردم مظلوم جهان در سراسر تاریخ حضور داشته، امروز نیز از مردم مظلوم عراق، افغانستان، غزه و حتی ملت تحت ستم در قاره آمریکاو اروپا نیز حمایت می کند و در تامین معاش و کاهش مشکلات مسکن و ... دوش به دوش مسوولین خود حضور دائمی دارد.
شاخص های رشد و پیشرفت و تامین مایحتاج ملت ایران، در این مقال نمی گنجد اما مردم ایران به خوبی می توانند رفاه امروز را با دوره ابتدای جنگ مقایسه کنند واز خود بپرسند که صدام و رهبران حزب بعث که در ناز و نعمت بودند و سرمایه ملت عراق را به غارت بردند چه سرنوشتی را پیدا کردند.
و کشورهای غربی و رسانه هایی که وجدان روشن دارند باید از خود بپرسند که ملت ایران با مقاومت و مبارزه خود به کجا رسید. حق با که بود. تاریخ به ملت ایران رای مثبت داد و دل ایرانیان را شاد کرد و به آنها رفاه و امنیت و استقلال و آزادی داد و یک وجب از خاک کشور در دست دشمنان نیست و نه تنها سه جزیره ایرانی و خوزستان به دست صدام نیافتاد بلکه هر گوشه از ایران اسلامی نسبت به قبل با رشد و اعتلای منطقه ای، دانشگاه ها، رفاه خانواده ها، توسعه صنعتی و ...همراه شده است.
با بررسی وضعیت داخلی و خارجی دو کشور ایران وعراق در زمان آغاز جنگ می توان به روشنی دریافت که شرایط حاکم تماماً به نفع عراق و بر علیه ایران بود. ظهور حکومت مستقل جمهوری اسلامی در ایران که شعار آن نه غربی و نه شرقی بود، نمی توانست از نظر قدرتهای غرب و شرق خصوصاً دو ابرقدرت آن زمان آمریکا و شوروی، مطلوب باشد. بنابراین با پیروزی انقلاب اسلامی توطئه های فراوانی برای سرنگونی آن تدارک دیده شد که یکی از آنها جنگ بود. عراق به عنوان نماینده قدرتهای استعماری مورد حمایت کامل غرب بود. در حالی که ایران تقریباً در یک انزوای بین المللی قرار گرفته بود.
طارق عزیز طی مقاله ای در مجله الوطن مورخ 15 مه (اردیبهشت سال 59) اوضاع داخلی ایران را چنین ارزیابی می کند. تشت نیروهای نظامی.(تعدد) مراکز تصمیم گیری و وجود اختلاف میان رهبران سیاسی و مذهبی که هر کدام از آنها به یکدیگر اتهاماتی نسبت می دهند. کشمکشهایی میان اقلیتها و رهبران حاکم و عدم توانایی حل مشکلات آنها. وجود هرج و مرج و ناامنی. توقف کارخانه های تولیدی، تزلزل اقتصادی، افزایش اشخاص بیکار. آشفتگی درروابط خود با کشورهای منطقه و جهان.
حال باید پاسخ داد که آیا پیش بینی طارق عزیز درست بوده یا برعکس، تمام آن چه ادعا می کردند به شکل دیگری عملی شد و ملت ایران با صبر و بردباری، تمام ساختارهای ملی را آماده مبارزه کردو بعد از جنگ، به ساخت و ساز و توسعه بخش های مختلف مشغول شد؟
بعد از گذشت 31 سال از شروع جنگ تحمیلی عراق علیه ایران، بررسی ابعاد و تبعات و دلایل آن همچنان مورد توجه کارشناسان جنگ و سیاست است و البته در مورد آثار و خسارت های سنگین هزار میلیارد دلاری آن نیز گفته ها و شنیده های بسیاری مطرح می شودکه مسوولیتش بر عهده صدام حسین و حزب بعث عراق است و کسانی که تصور می کردند انقلاب ایران جوان است و مشکلات بسیار دارد و لابد ملت ایران پشت رهبران خود را خالی خواهند کرد!
اما ضمن این که صبر و حوصله و پایداری ملت ایران ومسوولین کشور، حقانیت ما را ثابت کرد ،به صدام و کشورهای غربی و عربی نشان داد که به هیچ وجه نمی توانند روی زوال و سستی و جوانی انقلاب و ملت ایران حساب کنند، و ملت ایران در دوران جنگ، آب دیده و استوارتر شده و خود را برای ساختن کشور، توسعه اقتصاد ملی، پیشرفت های صنعتی و ... آماده کرده است
نتیجه این شد که کشور ما پیشرفت روز افزونی پیدا کرد و جنگ و خسارت ها نه تنها باعث نشد که روند پیشرفت و پایداری کشور با مشکل روبرو شود بلکه برعکس، باعث کار مضاعف در بازسازی اقتصاد و خرابی های جنگ شد.
31 سال پس از آغاز جنگ و و 23 سال از پایان آن، اقتصاد ایران 5 برنامه توسعه پنج ساله، یک سند چشم انداز 20 ساله، هزاران طرح عمرانی، 1000 میلیارد دلار درآمد نفت، رشد اقتصادی، دو برابر شدن سهم صنعت از تولید ناخالص داخلی، هزاران طرح صنعتی، ارتباط موثر با آسیا و برنامه صدور گاز ایران به هند و پاکستان وچین و.... را تجربه کرده است. در حالی که صدام حسین نتوانست حتی ملت خود را به مرحله ای بعد از برنامه نفت در برابر غذا هدایت کند و به جای رهبر جهان عرب شدن،در سوراخی خزید و به دست چند سرباز آمریکایی مورد تحقیر تاریخی قرار گرفت.
در حالی که در کشور همسایه خود ایران، بنیانگذار جمهوری اسلامی در بی نظیر ترین تشیع تاریخ، روی دست مریدان خود به دعوت ابدی لبیک گفت و در یاد و خاطره مردم ایران و جهان ثبت شد.
امروز ایران یکی از امن ترین کشورهای جهان به شمار می رود اما عراق به خاطر عملکرد صدام، سال ها در آتش درگیری ها، بمب گذاری ها و اشغال آمریکاو انگلیس به سربرده است.
این تفاوت ها نشان می دهد که ایرانیان حتی از فرصت جنگ علیه خود، به بهترین نحو استفاده می کنند و آن را تبدیل به یک فرصت می کنند . جنگ انقلاب ونظام جمهوری اسلامی را تثبیت کرد و فرصت داد تا ملت، نیروهای وفادار، منافقین، فراریان و ... را بشناسد و کسانی که به عراق اسلحه و بودجه و امکانات دادند را در لیست سیاه دشمنان خود قرار دهد.
اما از سوی دیگر، بلافاصله بعد از جنگ، برنامه سازندگی، بازسازی اقتصاد، راه اندازی کارخانه ها، فرصت های تجاری، روابط خارجی و ... آغاز شد و در هر برنامه توسعه، بخشی از مسیر رشد اقتصاد کشور تحقق یافت.
اگر چه در سال های اول، بهبود بازارهای کسب و کار، کاهش کنترل ها وسیاست های قیمت گذاری و.... مورد توجه بود، اما در سال های بعد خصوصی سازی، آزادسازی اقتصاد و تجارت خارجی، افزایش ظرفیت های تولید انواع کالا، تبدیل ایران به بزرگترین خودروساز خاورمیانه، انواع طرح های عمرانی، تامین سیمان، فولاد و انواع کالاهای اساسی، ساخت میلیون ها واحد مسکونی، ایجاد میلیون ها فرصت شغلی، دوبرابر شدن جمعیت کشور و... تحقق یافته است و اگر چه در دوره جنگ، تولید پیکان و نصب خطوط تلفن ثابت با مشکلاتی همراه بود اما حالا بیش از 50 نوع خودرو در کشور تولید می شود، برندهای ملی در خودروسازی داریم. چند اپراتور تلفن همراه داریم. میلیون ها تلفن ثابت به شبکه افزوده شده است.
علاوه بر صنایع فلزی، ساختمانی، حمل و نقل و... صدها کیلومتر جاده و اتوبان، ده ها هواپیما، کیلومتر ها راه آهن، اضافه شده است و صنایع های تک، موشک، هوافضا نیز به عنوان صنایع پیشرفته مورد توجه صنایع دفاعی و علمی کشور قرار گرفته است.
جنگ حقاقیت ایران را روشن کرد و مقاومت و توان ایرانیان را به جهان ثابت کرد و نشان داد که ایرانیان همچنان ملتی انسان دوست و با گذشت هستند و در دفاع از وطن خود در برابر هجوم خارجی بسیج می شوند و سپاه پاسدار انقلاب را گسترش می دهند و ارتشیان خاطرات و از جان گذشتگی بسیار دارند و مردم زیر بار بمب و موشک، از اصول خود کوتاه نمی آیند و بعد از جنگ نیز در جبهه بازسازی، سازندگی، توسعه و عدالت، حضور خواهند داشت .
ملت ایران همان طور که در کشت گندم و تامین قوت و معیشت خود فعال بوده ودر دفاع از مردم مظلوم جهان در سراسر تاریخ حضور داشته، امروز نیز از مردم مظلوم عراق، افغانستان، غزه و حتی ملت تحت ستم در قاره آمریکاو اروپا نیز حمایت می کند و در تامین معاش و کاهش مشکلات مسکن و ... دوش به دوش مسوولین خود حضور دائمی دارد.
شاخص های رشد و پیشرفت و تامین مایحتاج ملت ایران، در این مقال نمی گنجد اما مردم ایران به خوبی می توانند رفاه امروز را با دوره ابتدای جنگ مقایسه کنند واز خود بپرسند که صدام و رهبران حزب بعث که در ناز و نعمت بودند و سرمایه ملت عراق را به غارت بردند چه سرنوشتی را پیدا کردند.
و کشورهای غربی و رسانه هایی که وجدان روشن دارند باید از خود بپرسند که ملت ایران با مقاومت و مبارزه خود به کجا رسید. حق با که بود. تاریخ به ملت ایران رای مثبت داد و دل ایرانیان را شاد کرد و به آنها رفاه و امنیت و استقلال و آزادی داد و یک وجب از خاک کشور در دست دشمنان نیست و نه تنها سه جزیره ایرانی و خوزستان به دست صدام نیافتاد بلکه هر گوشه از ایران اسلامی نسبت به قبل با رشد و اعتلای منطقه ای، دانشگاه ها، رفاه خانواده ها، توسعه صنعتی و ...همراه شده است.
با بررسی وضعیت داخلی و خارجی دو کشور ایران وعراق در زمان آغاز جنگ می توان به روشنی دریافت که شرایط حاکم تماماً به نفع عراق و بر علیه ایران بود. ظهور حکومت مستقل جمهوری اسلامی در ایران که شعار آن نه غربی و نه شرقی بود، نمی توانست از نظر قدرتهای غرب و شرق خصوصاً دو ابرقدرت آن زمان آمریکا و شوروی، مطلوب باشد. بنابراین با پیروزی انقلاب اسلامی توطئه های فراوانی برای سرنگونی آن تدارک دیده شد که یکی از آنها جنگ بود. عراق به عنوان نماینده قدرتهای استعماری مورد حمایت کامل غرب بود. در حالی که ایران تقریباً در یک انزوای بین المللی قرار گرفته بود.
طارق عزیز طی مقاله ای در مجله الوطن مورخ 15 مه (اردیبهشت سال 59) اوضاع داخلی ایران را چنین ارزیابی می کند. تشت نیروهای نظامی.(تعدد) مراکز تصمیم گیری و وجود اختلاف میان رهبران سیاسی و مذهبی که هر کدام از آنها به یکدیگر اتهاماتی نسبت می دهند. کشمکشهایی میان اقلیتها و رهبران حاکم و عدم توانایی حل مشکلات آنها. وجود هرج و مرج و ناامنی. توقف کارخانه های تولیدی، تزلزل اقتصادی، افزایش اشخاص بیکار. آشفتگی درروابط خود با کشورهای منطقه و جهان.
حال باید پاسخ داد که آیا پیش بینی طارق عزیز درست بوده یا برعکس، تمام آن چه ادعا می کردند به شکل دیگری عملی شد و ملت ایران با صبر و بردباری، تمام ساختارهای ملی را آماده مبارزه کردو بعد از جنگ، به ساخت و ساز و توسعه بخش های مختلف مشغول شد؟
اخبار ویژه
در دیدار هزاران نفر از زنان و دختران؛
بحران انرژی در سایه اختلافات نفت و نیرو؛
سکوت اصلاحطلبان
نظرات بینندگان
جدیدترین اخبار پربازدید ها
