
وَمَا لَكُمْ لَا تُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَالْمُسْتَضْعَفِينَ مِنَ الرِّجَالِ وَالنِّسَاءِ وَالْوِلْدَانِ الَّذِينَ يَقُولُونَ رَبَّنَا أَخْرِجْنَا مِنْ هَذِهِ الْقَرْيَةِ الظَّالِمِ أَهْلُهَا وَاجْعَلْ لَنَا مِنْ لَدُنْكَ وَلِيًّا وَاجْعَلْ لَنَا مِنْ لَدُنْكَ نَصِيرًا * * * شما را چه شده که در راه خدا و [رهایی] مردان و زنان و کودکان مستضعف [ی که ستمکاران هر گونه راه چاره را بر آنان بسته اند] نمی جنگید؟ آن مستضعفانی که همواره می گویند: پروردگارا! ما را از این شهری که اهلش ستمکارند، بیرون ببر و از سوی خود، سرپرستی برای ما بگمار و از جانب خود برای ما یاوری قرار ده. * * * بدون کشته شدن سرنوشت بیهوده است / شهید اگر نتوان شد بهشت بیهوده است
ایرج میرزا، شاعر جنجالی قرن گذشته با مذمت اینگونه حجاب مشهور شد و از دید مردم کوچه و بازار هم حجاب بی خاصیت، دوزار نمی ارزد.
حتی مردانی که خود، چندان پایبند حیا نبوده اند و عمری بازار دختران بی حیا را گرم نگه داشته اند نیز، هنگام انتخاب شریک زندگی، "حجب و حیا" را شرط اول عنوان می کنند.
نیازی به توضیح یا بازتعریف پاکدامنی نیست. در فرهنگ ایرانی، از زنان و دختران توقع "حیا" می رود و در عرف ما، حجاب، پیش نیاز آن است. می گویند: "حجب و حیا".
به فرض انفعال در برابر آنچه به عنوان" فرهنگ امروزی" مطرح می شود نیز، اندیشه روشنفکرانه ای هست که در آن "لباس و پوشش هر فرد، شعار و پرچم کشور وجود او" تعریف می شود.
راه ساده فتح این کشور، بی خاصیت کردن پرچم، عقیده، آرمان و شعار های آن است؛ محو کردن مرزها، کشتن غیرت، پوچ کردن تعصب و عرق وطن دوستی، دکور شدن پرچم و فراموشی آرمان.
شاید به همین علت است که در کنار ترویج بی بندوباری و از بین بردن قبح
خیانت در شبکه های ماهواره ای فارسی زبان، به نظر می رسد بی خاصیت کردن
حجاب دختران ایرانی نیز در دستور کار کاسبان و دوستداران بی حیایی، از
طراحان و بازارسازان شرکت های مشهور تولید پوشاک از جمله بنتون گرفته تا
شبکه های ماهواره ای فارسی زبان قرار گرفته است.