عضو کمیسیون فرهنگی: مصوبهای از شعام درباره حجاب به مجلس نرسیده است؛
اجلاس ژنو دو و ماحصل اعتماد به غرب و امریکا:
ماحصل اعتماد به غرب و در راس آن امریکا این بود که حضور بازرسان آژانس بین المللی انرژی اتمی در ایران به حدی افزایش یابد که آقای آمانو از احتمال قریب الوقوع تاسیس یک دفتر در ایران به منظور حضور دائم بازرسان خبر بدهد؛ و کشورهای متعدد –که باید دید چه نفعی از این مسئله می برند- حاضر شوند رویهم رفته 8 میلیون دلار هزینه بپردازند تا بازرسان بتوانند به هر نقطه از تاسیسات هسته ای ایران دسترسی داشته باشند.
به گزارش سرویس بین الملل پایگاه 598، ایران در حالی از شرکت در کنفرانس صلح سوریه (ژنو 2) منع شد که به اقرارهمگان، تاثیرگزارترین و با نفوذترین عضو منطقه در مسئله سوریه است. اما ایالات متحده امریکا که کیلومترها تا خاک سوریه فاصله دارد خود را محق می داند تا در تمامی امور این کشور و کل منطقه دخالت کند به نحوی که دبیرکل سازمان ملل را از دعوت ایران به کنفرانس ترسانده و پشیمان سازد.
جان کری، وزیر امور خارجه امریکا، در پاسخ به خبرنگاری که درباره دخالت امریکا در مسئله سوریه پرسیده بود جواب داد: ما در جنگ داخلی سوریه دخالتی نداریم اما اینکه امریکا پای خود را از مسئله سوریه بیرون بکشد یک خیال خام است!
جان کری علت اصرار کاخ سفید به حضور در مسئله سوریه را منافع امریکا و متحدینش در منطقه عنوان کرد و افزود: ”دولت اوباما اصرار دارد همزمان برای رفع بحران سوریه، مقابله با برنامه هسته ای ایران، و ایجاد صلح بین اسرائیل و فلسطین تلاش کند. دلیل این امر هم این است که هیچ کشور دیگری را پیدا نخواهید کرد که به اندازه ایالات متحده در این مسئله درگیر باشد و متحدینی به این تعداد در منطقه داشته باشد که با تمامی آنان تعامل سازنده دارد!"
اما با این وجود، سیاست های امریکا مخالفینی در داخل و خارج از مرزهای این کشور دارند که نه تنها این کشور را از مداخله مستقیم و غیرمستقیم در غرب آسیا منع نمی کنند بلکه علت مخالفتشان، تسامح! امریکا با حکومت های نظیر ایران و سوریه است. مخالفین دولت اوباما در کنگره با همراهی عربستان و اسرائیل اصلی ترین مخالفین سیاست های اوباما هستند که گزینه نظامی را تنها راه حل از بین بردن ایران و سوریه می دانند.
اما مسئله اصلی این است که کشوری که ایران را از حضور در یک تصمیم گیری حیاتی –هم برای جمهوری اسلامی و هم برای کل منطقه- باز داشته است، همان کشوری است که زمینه از دست دادن بخش قابل توجهی از زحمات دانشمندان و تیم های علمی و سیاسی مربوط به مسئله هسته ای ایران را فراهم نموده است.
ماحصل اعتماد به غرب و در راس آن امریکا این بود که حضور بازرسان آژانس بین المللی انرژی اتمی در ایران به حدی افزایش یابد که آقای آمانو از احتمال قریب الوقوع تاسیس یک دفتر در ایران به منظور حضور دائم بازرسان خبر بدهد؛ و کشورهای متعدد –که باید دید چه نفعی از این مسئله می برند- حاضر شوند رویهم رفته 8 میلیون دلار هزینه بپردازند تا بازرسان بتوانند به هر نقطه از تاسیسات هسته ای ایران دسترسی داشته باشند.
حتی خبرها حاکی از این است که معدن اورانیوم گچین نیز از بازرسی کارمندان آژانس در امان نخواهد بود. و مسئولین فنی مذاکرات باید پاسخگو باشند که اورانیومی که هنوز از معدن استخراج نشده چه دخالتی در بمب اتم ادعایی غرب خواهد داشت که آژانس اصرار به بازدید از آن منطقه دارد!
درکل، بازی خوردن از کشوری که از سویی با ایران دست دوستی می دهد تا بتواند –به اعتراف خودشان- حقوق ملت ما را محدود سازد و از سوی دیگر مانع از دخالت ایران در تصمیم گیری در امور منطقه خودش می شود جای تامل بسیار دارد.
جان کری، وزیر امور خارجه امریکا، در پاسخ به خبرنگاری که درباره دخالت امریکا در مسئله سوریه پرسیده بود جواب داد: ما در جنگ داخلی سوریه دخالتی نداریم اما اینکه امریکا پای خود را از مسئله سوریه بیرون بکشد یک خیال خام است!
جان کری علت اصرار کاخ سفید به حضور در مسئله سوریه را منافع امریکا و متحدینش در منطقه عنوان کرد و افزود: ”دولت اوباما اصرار دارد همزمان برای رفع بحران سوریه، مقابله با برنامه هسته ای ایران، و ایجاد صلح بین اسرائیل و فلسطین تلاش کند. دلیل این امر هم این است که هیچ کشور دیگری را پیدا نخواهید کرد که به اندازه ایالات متحده در این مسئله درگیر باشد و متحدینی به این تعداد در منطقه داشته باشد که با تمامی آنان تعامل سازنده دارد!"
اما با این وجود، سیاست های امریکا مخالفینی در داخل و خارج از مرزهای این کشور دارند که نه تنها این کشور را از مداخله مستقیم و غیرمستقیم در غرب آسیا منع نمی کنند بلکه علت مخالفتشان، تسامح! امریکا با حکومت های نظیر ایران و سوریه است. مخالفین دولت اوباما در کنگره با همراهی عربستان و اسرائیل اصلی ترین مخالفین سیاست های اوباما هستند که گزینه نظامی را تنها راه حل از بین بردن ایران و سوریه می دانند.
اما مسئله اصلی این است که کشوری که ایران را از حضور در یک تصمیم گیری حیاتی –هم برای جمهوری اسلامی و هم برای کل منطقه- باز داشته است، همان کشوری است که زمینه از دست دادن بخش قابل توجهی از زحمات دانشمندان و تیم های علمی و سیاسی مربوط به مسئله هسته ای ایران را فراهم نموده است.
ماحصل اعتماد به غرب و در راس آن امریکا این بود که حضور بازرسان آژانس بین المللی انرژی اتمی در ایران به حدی افزایش یابد که آقای آمانو از احتمال قریب الوقوع تاسیس یک دفتر در ایران به منظور حضور دائم بازرسان خبر بدهد؛ و کشورهای متعدد –که باید دید چه نفعی از این مسئله می برند- حاضر شوند رویهم رفته 8 میلیون دلار هزینه بپردازند تا بازرسان بتوانند به هر نقطه از تاسیسات هسته ای ایران دسترسی داشته باشند.
حتی خبرها حاکی از این است که معدن اورانیوم گچین نیز از بازرسی کارمندان آژانس در امان نخواهد بود. و مسئولین فنی مذاکرات باید پاسخگو باشند که اورانیومی که هنوز از معدن استخراج نشده چه دخالتی در بمب اتم ادعایی غرب خواهد داشت که آژانس اصرار به بازدید از آن منطقه دارد!
درکل، بازی خوردن از کشوری که از سویی با ایران دست دوستی می دهد تا بتواند –به اعتراف خودشان- حقوق ملت ما را محدود سازد و از سوی دیگر مانع از دخالت ایران در تصمیم گیری در امور منطقه خودش می شود جای تامل بسیار دارد.
اخبار ویژه
وارونهنمایی تهدیدات آمریکا؛
سناریویی که هر بار تکرار میشود؛
نظرات بینندگان
جدیدترین اخبار پربازدید ها
