
وَمَا لَكُمْ لَا تُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَالْمُسْتَضْعَفِينَ مِنَ الرِّجَالِ وَالنِّسَاءِ وَالْوِلْدَانِ الَّذِينَ يَقُولُونَ رَبَّنَا أَخْرِجْنَا مِنْ هَذِهِ الْقَرْيَةِ الظَّالِمِ أَهْلُهَا وَاجْعَلْ لَنَا مِنْ لَدُنْكَ وَلِيًّا وَاجْعَلْ لَنَا مِنْ لَدُنْكَ نَصِيرًا * * * شما را چه شده که در راه خدا و [رهایی] مردان و زنان و کودکان مستضعف [ی که ستمکاران هر گونه راه چاره را بر آنان بسته اند] نمی جنگید؟ آن مستضعفانی که همواره می گویند: پروردگارا! ما را از این شهری که اهلش ستمکارند، بیرون ببر و از سوی خود، سرپرستی برای ما بگمار و از جانب خود برای ما یاوری قرار ده. * * * بدون کشته شدن سرنوشت بیهوده است / شهید اگر نتوان شد بهشت بیهوده است
به گزارش 598 به نقل از بانک ورزش، گل سوم تيم زير 22 سالههاي ايران به كره به همان اندازه كه زيبا بود، ناراحتكننده هم بود. ناراحتي از نوع جديدي از شادي گل كه نسل نوي فوتبال ايران را درگير خود كرده است.
كاوه رضاييان كه به خاطر نيمكتنشينيهايش از عليرضا منصوريان دلگير بود و خود را مستحق اين نيمكت نشيني نميدانست، بعد از گل زيبايي كه بعد از تعويضش به ثمر رساند، ظاهراً شروع كرد به فحاشي به عليرضا منصوريان كه بلافاصله پيام صادقيان مقابل دهان او را گرفت تا اين اتفاق توسط دوربينها ثبت نشود!
با اين حال اما كاملاً مشخص بود كه او اين گل را به نوعي پاسخي به بياعتمادي هاي منصوريان ميدانست.
اين اتفاق جدا از زشت بودن ذاتياش، زنگ خطري است براي مسئولان فدراسيون فوتبال كه از همين حالا به فكر فرهنگسازي براي نسل آينده فوتبال ايران باشند.