آقاي حوزه علميه به داد اسلام برسيد!

خبرگزاري دانشجو: صداو سیمای جمهوری اسلامی ایران از سال های پس انقلاب تا کنون راه طولانی و پر فراز و نشیبی را طی کرده است. مسیری که مخاطبان انقلابی این نوشته به خوبی می توانند جهت و کیفیات آن را تشخیص دهند. شاید باید واقع بینانه گفت که صدا و سیما از ابتدای راه انقلاب اسلامی، در حقیقت، ابتدایی بر نگاه انقلابی نداشت. ساختارها و فضای کلی فکری باقی ماند و انقلاب و آرمان‌‌های آن تنها به شکلی شعاری و سطحی به فضای رسانه راه یافتند.

صدا و سیمای امروز ما نیز اگر راه به سوی انحطاط نپیموده باشد حقیقتا نمی‌توان از اسلامی تر شدن و نفوذ نگاه انقلابی در آن سخن گفت! این صدا و سیما همان صدا و سیمایی است که در سال های آغازین انقلاب سید مرتضی آوینی معتقد بود باید تخریبش کرد و دوباره ساخت! همان صدا و سیمایی که امام خمینی حکم ارتداد می دهد به تهیه کننده‌ی برنامه‌ای که در برنامه‌اش به طور غیرمستقیم اوشین را الگوی زن ایرانی معرفی می کند!
 
اکنون این همان صدا و سیماست. صدا و سیمایی که در هفته بیشتر از 5 یا 6 فیلم سینمایی خارجی و عموما تولید هالیوود پخش می کند، صداو سیمایی که برنامه مبتذل و تخریب‌گر نود جزو افتخاراتش محسوب می شود، صدا وسیمایی که ماه رمضانش با هجوم ارواح و برنامه مثلا(!) طنز مسخره بازار شناخته می‌شود، صدا و سیمایی که الگوی زن مسلمانش ای کاش اوشین می ماند و به خاطر پخش‌های شبانه و تمرکز خاص بر لودگی‌های یک زن ایرانی( با عقاید بعضا مخالف نظام جمهوری اسلامی) که مثلا یک منشی بانمک است، زبان زد خاص و عام نمی شد...
 
با وجود تمامی این گلایه ها از تلویزیون و رادیوی جمهوری اسلامی باید منصفانه و صادقانه اعتراف کنیم که گلایه‌های بزرگتری هم در کار است. گلایه ای از حوزه های علمیه و جمع روحانیون و متعهدین به آرمان انقلاب اسلامی. آنانی که آرمان داشتن صدا و سیمای متعهد بدون حضور پررنگ آنان در عرصه هنر و رسانه خیال بافی و توهم است.
 
بیایید نگاهی به نقش این گروه موثر داشته باشیم. شاید با کمی اغراق بتوان گفت تمام آنچه روحانیون جامعه ما در تلویزیون انجام می دهند بیان احکام و توصیه های مکرر اخلاقی است. صد البته نگارنده به اهمیت جدی و حقیقی این دست برنامه‌ها که در زندگی روزمره‌ی مردم تاثیر دارند، واقف است و معنای این نوشته به هیچ عنوان اعتراض نسبت به این دست از برنامه‌ها نیست. اعتراض به این حضور حداقلی است.
در حالی که روحانیون و مراجع عظام با دقت نظری زیاد به تلویزیون نگاه می کنند؛ این که عامل این سکوت در مقابل بی توجهی و حتی تخریب آرمان های انقلاب اسلامی چیست جای سوال دارد.
 
در این که برنامه های تلویزیون از سوی جمعی از روحانیون و مراجع با دقت دنبال می شود شکی نیست و شاید بهترین شاهد مثال براین موضوع ماجرای اخیر برنامه «این شب ها» و اعتراض آیت الله مکارم شیرازی به یکی از مهمانان این برنامه است. هرچند که علی درستکار در برنامه جمعه شب این شب ها توضیحاتی را حول این موضوع ارائه کرد که احتمالا به رفع سوء تفاهم‌ها خواهد انجامید؛ اما سوء تفاهم، یا بهتر بگوییم، سوال بزرگتری هم چنان باقی است...