در پی درگذشت او «دیوید کامرون»، نخست وزیر بریتانیا و همچنین «مایکل دی هیگینز»، رییس جمهور ایرلند، طی بیانیهای تسلیت این بازیگر کهنه کار را تسلیت گفتند.
«پیتر شیموس لورکان اوتول» متولد 2 آگوست سال 1932 پس از خدمت در نیروی دریایی و تحصیل در آکادمی هنرهای دراماتیک لندن، وارد عرصهٔ بازیگری شد و در اولین حضور موفق خود در نقش اصلی نمایشهای «هملت» و «تاجر ونیزی» ظاهر شد.
اوتول با بازی در فیلم «لورنس عربستان» به اوج شهرت رسید؛ فیلمی که هفت جایزهٔ اسکار از جمله بهترین فیلم و بهترین کارگردانی را برای دیوید لین به ارمغان آورد.
«پیتر اوتول» در کنار «آدری هپبورن»
این سینماگر سالمند با بازیگری در نقش یک ماجراجوی انگلیسی اولین نامزدی اسکار خود را تجربه کرد و پس از آن مسیر اسکار برای او باز شد و هفت بار دیگر نیز توانست نامزد جایزهٔ اسکار بهترین بازیگر شود.
پس از اولین نامزدی اسکار در سال 1964، فیلمهای «شیر در زمستان» در سال 1968، «خداحافظ آقای چیپس» در 1972، «طبقهٔ حاکم» در 1980، «بدلکار» و «سال مورد علاقه من» در سال 1982 نیز نامزدی جایزهٔ اسکار را برای «اوتول» به همراه داشتند.
او رکورد بیشترین نامزدی جایزهٔ اسکار بدون برنده را دارد که بر این اساس، در سال 2003 و در سن 70 سالگی جایزهٔ اسکار افتخاری را به خاطر یک عمر فعالیت سینمایی دریافت کرد.این جایزه به بازیگران و فیلمسازان مورد تحسین که موفق به کسب جایزهٔ اسکار نشدهاند اهدا میشود.
جایزهٔ اسکار افتخاری 20 سال پس از آخرین نامزدی اسکار برای فیلم «سال مورد علاقهٔ من» به او رسید؛ زمانی که احتمال اینکه «اوتول» بتواند دوباره نامزد جایزهٔ اسکار شود بسیار کم بود. «اوتول» با فرستادن نامهای به آکادمی اسکار جایزهٔ افتخاری اسکار را رد کرد که تا رسیدن او به سن 80 سالگی به او تعلق نگرفته بود.
وی در سال 2006 آخرین نامزدی اسکار را نیز برای بازی در فیلم «ونوس» کسب کرد، اما دوباره نتوانست جایزهٔ اسکار را کسب کند و جایزه به «فارست ویتاکر» برای فیلم «آخرین پادشاه اسکاتلند» رسید. «اوتول» در مراسم اسکار در سال 2006 به حضار گفت: من اسکار خودم را دارم که تا لحظه مرگ با من است.
از افتخارات سینمایی «پیتر اوتول» میتوان به جایزهٔ بافتا در سال 1963، چهار جایزهٔ دیوید دوناتلو معروف به اسکار سینمای ایتالیا و سه جایزهٔ گلدن گلوب اشاره کرد.