گزیده سرمقاله روزنامه‌های شنبه

1- بن‌برنانکه در یکی از آخرین مقالات خود که در مجله Journal of Economics Perspectives به چاپ رسانده است، بر این مساله پافشاری می‌کند که عدم‌توانایی فدرال رزرو در کنترل تورم دهه 1970 ایالات‌متحده به خاطر آن بود که مقامات با عبور از اندیشه پولی و اینکه پول پدیده پولی است، بر این نظر بودند که عوامل هزینه‌ای و ساختاری منبع تورم بوده و با قیمت‌گذاری و تعیین دستمزد به دنبال کاهش تورم بودند؛ اما با ورود پل ولکر به فدرال رزرو بار دیگر این نهاد در ریلی قرار گرفت که به مقصود افت تورم می‌رسید و این ریل به غیر از تفکر پولگرایی نبود. سخن برنانکه به این معنا است که حتی در اقتصاد پیشرفته‌ای چون ایالات‌متحده اگر مقامات پولی، منبع تورم را در کانال هزینه و مباحث ساختاری دنبال کنند، دیگر نمی‌توانند آن را کنترل کنند. از دهه 1980 به این سو، کمتر بانک مرکزی در دنیا بوده است، که از این تفکر پولی بودن تورم خارج شود و به همین خاطر نیز تورم در دنیا کنترل شده است و آن معدود بانک مرکزی‌هایی نیز که از این اندیشه در صحنه عمل عبور کرده‌اند، ناگزیر در دام تورم‌های افسارگسیخته افتادند.

2- وقتی در تئوری و عمل، مشخص شده که تفکر پولی تنها راه کنترل تورم است و حتی اقتصاددانان نحله‌های دیگر وقتی در مقام مشاوره برای کنترل تورم قرار می‌گیرند از این دید به مشکل می‌نگرند و شاید کمترین مساله‌ای در اقتصاد باشد که چنین اجماعی روی آن است، برای چه ما باید پاسخگوی عده‌ای از اقتصاددانان باشیم که از نحله‌های کوچک و به دور افتاده از علم روز چنان سخن می‌گویند که گویی نگاه مسلط است؟ چرا باید بارها و بارها به آنانی که معلوم نیست با چه استدلالی کانال هزینه را منشا تورم می‌کنند، پاسخ دهیم؟ وقتی مساله‌ای در دنیا حل شده است، چرا باید وقت خود را با این در جا زدن‌های بی‌پایان تلف کنیم؟

3- این روزنامه با تشکیل دولت جدید همواره بر این امر پافشاری کرده است که به‌رغم وجود برخی از انتخاب‌ها و مشکل‌ها امید بسیاری هست که سیاست‌گذاران جدید بتوانند معضلات اقتصادی را حل کنند و تورم نیز از اولین شاخص‌هایی بوده که روند مطلوب آن از همان ابتدای تشکیل دولت آغاز شده است؛ اما آنچه تاکنون رخ داده بیش از همه از کانال انتظارات بر تورم اثر گذاشته است و لازم است تا متغیر‌های پولی نیز تغییر عمده‌ای کنند، تا روند نزولی تورم (نقطه به نقطه) تداوم یابد. با وجود این کمتر اقتصاددانی با توجه به آمار‌های کنونی می‌تواند مدعی باشد که از زمان تشکیل دولت جدید سیاست پولی انقباضی شده است.

نه تنها نرخ بهره افزایش نیافته، بلکه هنوز اوراق مشارکت با نرخ بهره بالا و همچنین بازار ثانویه نیز عملیاتی نشده است و سوای آن حجم نقدینگی نیز همان روندی را طی می‌کند که در ماه‌های آخر دولت آقای احمدی‌نژاد شاهدش بودیم. از سوی دیگر اکنون باز سخنانی به گوش می‌رسد، مبنی‌بر اینکه نهاد پولی باید دغدغه تولیدکنندگان را در نظر بگیرد.

4- تورم از آن دست مشکلاتی است که اگر مقامات پولی اختیار لازم را برای کنترل آن داشته باشند، بسیار سریع کاهش می‌یابد. به شرط آنکه اختیار داده شود و تفکر پولی تنها ابزاری باشد که سیاست‌گذاران به آن دست یازند. شاید این دید به نظر بسیاری افراطی باشد؛ اما در صورت رعایت آن دو شرط، تنها یک سال کافی است که به تورم یک رقمی دست یابیم. آیا منفعت رسیدن به تورم تک رقمی آن قدر نیست که مخالفان و تصمیم‌گیرندگان به میزان یک سال حاضر باشند آن دو شرط عملی شود؟ مطمئن باشید که رکود عمیق‌تر از این نخواهد شد، که ای‌بسا با کاهش ریسک‌های تورمی، سرمایه‌گذاری و تولید نیز رونقی گیرد. تنها یک سال فرصت دهید!

ستون یادداشت اول روزنامه تهران امروز را میخوانید که مطلبی را از جعفر قناد باشی با عنوان«مبارزی با دو چهره متفاوت»به چاپ رساند:

ماندلا برخلاف آنچه كه مشهور است يك شخصيت پيچيده دارد به‌طوري كه وي را بايد حقوقداني دانست كه به‌جاي متهم نشانده شد و 27 سال در زندان به‌سر برد. از طرفي هم بايد وي را رهبر يك گروه چريكي مسلح دانست كه بر مبارزه بدون خشونت تاكيد مي‌ورزيد. لذا بايد گفت كه شخصيت سياسي وي در گرو دو نگاه كاملا متفاوت است و صاحبنظران وي را در دو ديدگاه متعارض مورد شناسايي قرار مي‌دهند. اولين نگاه كه موافقان وي بيشتر بر آن تاكيد مي‌ورزند، ماندلايي است كه جايزه صلح نوبل را گرفته است كه آفريقای‌جنوبي را با صلح‌طلبي و چشم‌پوشي از جرايم سفيد‌پوستان و مناديان رژيم آپارتايد رهبري كرد. موافقان بر آنند كه وي از سال 1990 كه از زندان آزاد شد تا سال 1993 كه در قدرت بود مانع از خشونت‌ورزي عليه سفيدپوستان شد و حتي از آنها در كابينه خود نيز استفاده كرد. به همين دليل هم وي شايستگي دريافت جايزه صلح نوبل را داشت. اما نگاه دوم كه بيشتر مخالفان وي آن را راهبري مي‌كنند، بر نطق دفاعيه وي در دادگاه 1963 تاكيد كرده و مي‌گويند كه خود ماندلا در اين دادگاه به صراحت اعلام كرد كه وي با وجود آنكه يك حقوقدان بوده، از آن جهت كه راهي جز فعاليت‌هاي مسلحانه براي مبارزه با رژيم آپارتايد نبوده، وارد فعاليت‌هاي مسلحانه شده و اسلحه به‌دست گرفته است.

وي كه در ابتدا عضو كنگره ملي آفريقا بود، بعد از آنكه ديد راهي جز فعاليت هاي مسلحانه نمانده، گروهي را به نام «نيزه‌ملت» شكل داد و در آن راه كوشيد تا عليه رژيم آپارتايد نه از طريق فعاليت‌هاي سياسي بلكه با مبارزه مسلحانه مقابله كند. لذا مخالفان وي معتقدند كه وي مبارزه و عمر سياسي‌اش را با اسلحه آغاز كرده است. همچنين مخالفان وي معتقدند كه دليل آزادي وي از يك طرف فعاليت‌هاي مسلحانه كنگره ملي آفريقا در همسايگي آفريقاي‌جنوبي بود كه سبب شد اين دولت ضعيف شود.

 از طرفي دليل ديگر فروپاشي شوروي و آسوده شدن خيال جهان غرب از سوءاستفاده بلوك شرق از سياهان و سيطره بر معادن غني قاره سياه بوده است. لذا اين عوامل سبب شد تا ماندلا آزاد شود. با آمدن ماندلا بر سر قدرت وي با بررسي شرايط متوجه شد كه در صورت راندن سفيدها، كشور دوباره با مشكل مواجه خواهد شد و از طرفي او ديد كه بايد از تجريه سفيدها در دولت بهره ببرد. لذا وي سفيد پوست ها را در دولت خود وارد و با آنها همكاري كرد. با پايان يافتن دوره وي مي بينيم كه سفيدپوست‌ها نيز از دولت اخراج مي‌شوند. لذامخالفان وي را سمبل مبارزه با خشونت نمي بينند. با اين همه اينك آفريقاي جنوبي خلأ ماندلا را به‌شدت احساس خواهد كرد. ماندلا محور وحدت همه گروه‌هاي سياسي و سمبل مليت در آفريقاي‌جنوبي بود. نبود وي دوران طلايي وحدت در آفريقا را نيز با خود مي‌برد.

از طرفي مرگ وي مليت را نيز خدشه‌دار مي كند خاصه آنكه سفيد پوست‌ها و رنگين پوست ها در آفريقاي جنوبي نيز در اين كشور هستند و با رفتن وي مي توان انتظار تفرقه ميان اين گروه ها را داشت. لذا فوت ماندلا سبب مي شود كه جامعه مدني ضعيف آفريقا بار ديگر با خلأ مواجه شود.علاوه بر اين ماندلا در كنار سمبل مليت، سمبل مبارزه با استعمار در آفريقا بود. وي را بايد باقي مانده نسل جديد مبارزه با استعمار در قاره سياه، در كنار نسل قديم مبارزه با استعمار يعني احمد سكوتوره و پاتريس لومومبا، دانست. ماندلا الهام بخش مبارزه با استعمار آمريكا و خصوصا انگليس بود.

دکتر جواد عدالت مطلبی را با عنوان«ميراث ماندلا»در ستون سرمقاله روزنامه ابتکار به چاپ رساند که در زیر مطالعه میکنید:

نلسون ماندلا قهرمان مبارزه با نژادپرستي در سن 95 سالگي درگذشت. زماني که در دانشکده حقوق وعلوم سياسي دانشگاه تهران دانشجو بودم فرصت ملاقات با اين اسطوره قاره سياه را پيدا کردم.از آن زمان علاقمند شدم زندگي و زمانه ماندلا را مطالعه کنم. زندگي اين انسان بزرگ از جنبه‌هاي مختلفي براي همه ما آموزنده است که به نام وياد او به مواردي هرچند مختصر براي علاقمندان اشاره مي‌کنم اميد آنکه مورد استفاده واقع شود.

1-ماندلا در روستايي دور دست در اوج فقر ونداري متولد شد.او خود عنوان مي‌کند که کودکان روستاي وي لباسي براي پوشيدن نداشتند و زماني که مي‌خواهد به مدرسه برود شلوارکوتاه شده پدرش را که البته بسيار بزرگ بود مي‌پوشيده که با بندي بر روي کمرش محکم شده بود.

2-پس از اتمام دوره ابتدايي راهي شهر مي‌شود تا تحصيلات خود را در مقاطع بالاتر ادامه دهد که نهايتا با فارغ التحصيلي در رشته حقوق به کار وکالت مشغول ميشود؛اما زماني که نمي‌تواند تبعيض نژادي را تحمل کند زندگي آسوده در کنار همسر، فرزندان ودوستان را فداي مبارزه با رژيم آپارتايد مي‌نمايد و وکيل مدافع آزادي وعدالت ميشود که در نقض حقوق سياهان متجلي شده است و حاصلش جز زندان، شکنجه ومحروم از لذايذ دنيوي نيست.

3- سهم ماندلا از زندگي جواني ولذت بردن از آن، بيش از 27سال استقامت درسياهچاله‌ها وشکنجه‌ها به خاطر آزادي وآزادگي است. ماندلا در اين مورد مي‌نويسد: دوران زندان بسيار سخت وطاقت فرسا بود.روزي ما را براي بيگاري به يک معدن بردند تا با بيل وکلنک در آن معدن کار کنيم.از مسولان زندان سوال کردم چه مدت بايد در اين معدن به بيگاري ادامه دهيم؛در پاسخ گفتند زياد طول نخواهد کشيد؛اما اين بيگاري سيزده سال ادامه داشت. در مورد ديگري مي‌گويد زماني که مي‌خواستند به دلايلي زندان ما را عوض کنند وبه يک جزيره ببرند در قايقي سرپوشيده سوار شديم که نگهبانان از بالاي سرما از دريچه اي که براي نور وهوا به درون قايق تعبيه شده بود بر روي ما دستشويي ميکردند واز آن به عنوان توالت استفاده مي‌کردند و....

4-مهمترين دوران زندگي ماندلا که او را تبديل به اسطوره کرد، دوره مقاومت در زندان نبود که افراد زيادي به اندازه ماندلا ويا حتي بيشتر از آن هم در زندان براي آزادي انسان وانسانيت مبارزه کرده اند.اگرچه استقامت در زندان در مقابل رژيم آپارتايد حائز اهميت وتوجه بسياري است؛اما رويکرد اخلاقي ماندلا نسبت به مخالفانش نکته حائز اهميت وتوجه بيشتري است.در اواخر دوره زندان ماندلا، فشارهاي داخلي وبين‌المللي بر افريقاي جنوبي بسيار زياد شده بود به گونه اي که اداره کشور براي حاکمان سفيد پوست بسيار سخت مي‌نمود.دکلرک رئيس دولت افريقاي جنوبي تصميم بزرگي گرفت که معمولا به ندرت در دنياي حاکمان اقتدار طلب اتفاق مي‌افتد.وي بناي مصالحه با رهبر سياه افريقاي جنوبي که در درون زندان در حال مبارزه بود، گذاشت. حاکمان افريقاي جنوبي بنا را براين گذاشتند تا با آزادي ماندلا از زندان، روند انتقال قدرت با رويکردي مسالمت آميز را دنبال کنند.

اما ماندلا با تحمل سالها زندان ودوري از جامعه از توان جسمي وروحي لازم براي انجام چنين کاري برخوردار نبود.وي ميگويد: روزي که از زندان آزاد شدم خبرنگاران در محوطه زندان به دورم تجمع کردند، واز انجا که امکان دسترسي همه خبرنگاران براي ضبط سخنانم فراهم نبود برخي از خبرنگان ميکروفن‌هاي خود را بر ميله‌هاي فلزي نصب وبه سمت من دراز کردند. در اين موقع من فکردم اين يک نوع اسلحه جديدي است که مي‌خواهند مرا ترور کنند؛در اين ميان همسرم که در کنارم بود گفت نترس اين اسلحه نيست وآنها قصد آزار واذيت شما را ندارند.ماندلاي ضعيف که از فرط فشارهاي زندان در شرايط مناسبي نبود از نظر بهداشتي و رواني تحت درمان قرار مي‌گيرد و علاوه بر آن آموزشهاي اوليه براي تطبيق با دنياي جديد آغاز مي‌شود تا وي بتواند مهمترين وظيفه که همانا انتقال آفريقاي جنوبي از نظام آپارتايد به يک نظام عادلانه اجتماعي است را ياري رساند؛ اما دروه انتقال به راحتي سپري نمي‌شود.

 برخي از سياه پوستان که روح بزرگ ماندلا و مصالح ومنافع ملي کشورشان را درک نمي‌کردند، به اين فکر بودند که شرايط جديد فرصتي به دست داده است تا آنها بتوانند از سفيد پوستان ودولت حاکم انتقام بگيرند. اين در حالي بود که ماندلا شرايط جديد را نه براي انتقام که براي گذر کشور از دوراني سخت به دوراني بهتر براي همه مي‌خواست هم سياه وهم سفيد. سختي متقاعد کردن برخي از سياه پوستان براي هم گام شدن با ماندلا کمتر از سختي دوران زندان نبود، آنها معترض بودند به خيابانها مي‌آمدند وخشم خود را با آشوب وتخريب و... تخليه مي‌کردند واينبار ماندلا نه از جانب دشمنان که از طرف دوستان وهم فکران سابقش در فشار بود؛اما ماندلا با مقاومتي مصلحانه وبا صبر وبردباري بر اين مشکل نيز فايق آمد و تنها به منظور طي دوره انتقال فقط براي يک دوره پذيرفت که رئيس جمهور افريقاي جنوبي شود وپس از چهار سال در حالي که در اوج محبوبيت داخلي وبين‌المللي بود از قدرت کناره گرفت تا به همه بياموزد که هدف او کسب قدرت نبوده است؛بلکه هدف از مبارزه طولاني وي، آزادي انسان وانسانيت بوده است وبراستي چه دشوار است راه آزادي؟ ماندلا در دوره رياست جمهموري نيز قدرت را نه با مخالفان سابق که با دشمناني که سالها او وهمفکرانش را زنداني کرده وتعداد زيادي از جوانان آزاديخواه را اعدام ودر تظاهرات به رگبار بسته بودند بخاطر کشورش تقسيم نمود وبه اين وسيله آموخت که سياست مبارزه براي کسب قدرت نيست؛ بلکه سياست وسيله اي براي مذاکره وچانه زني به منظور دستيابي به صلح،آشتي،آزادي وعدالت براي همگان است. هم براي خود وهم براي مخالفان.

 واينجاست که ماندلا ماندگار،اسطوره وقهرمان مي‌شود واين است ميراث بزرگ ماندلا که بايد همه جهانيان آنرا پاس بدارند.در پايان نکته بسيار مهم ديگري که بايد متذکر شوم اين است که اگر امروز ما ياد وخاطره اين اسطورتاريخ معاصرجهان را گرامي مي‌داريم نبايد فراموش کنيم که اسطوره شدن ماندلا ونجات افريقاي جنوبي از چنگال تبعيض نژادي، تا حدودي مديون ومرهون” دکلرک” رهبر حاکم سفيد پوست افريقاي جنوبي است، که درک کرد نجات کشورو خوشبختي وي با کسب،حفظ وتعميق قدرت نيست؛بلکه او به درستي درک نمود که راه نجات کشورش وماندگاري وي با گشودن باب مذاکره با مخالفان ومنتقدانش است تا از خلال اين گفت وگوها صلح،آرامش، توسعه وپيشرفت تحقق يابد؛ اگرچه او قدرت را واگذار کرد؛اما در عوض راهي را گشود که مي‌تواند الگو وسرمشقي براي نجات ساير قدرتمداران از غريزه اقتدارگرايي باشد؛ اما نمي‌دانم که چرا جهان فقط ماندلا را تقديس مي‌کند در حالي که کار دکلرک نيز کمتر از ماندلا نبود.

در آخر روزنامه مردم سالاری را مرور میکنیم که ستون سرمقاله خود را به مطلبی با عنوان«به ياد دکتر کاظم معتمد نژاد»نوشته شده توسط ميرزابابا مطهري‌نژاد اختصاص داده است:

آذر، ياد آور آتش تکرار مرگ، سپيدار ستبر بوستان ارتباطات و روزنامه نگاري اين مرز و بوم را به زانو نشاند و حسرت ديدار سايه حضورش بس گران، بر دل اهالي ارتباطات و روزنامه ‌نگاري آوار شد. از روز 30 ارديبهشت 92 که به بهانه شرکت در مراسم رونمايي از«سرديس» استاد و ديدن چهره اميد بخشش، با شوق و ذوق به فرهنگسراي رسانه رفتم و در آنجا اعلام شد که به علت نامساعد بودن شرايط جسمي ايشان، اين مراسم بدون حضورشان برگزار مي‌شود، تا روزي که خبر تکان‌دهنده به اغما رفتن ايشان را شنيدم، و تا امروز (پنج شنبه 14 آذر 92) که خبر تإسف بار هجرت بزرگ تن تناور شجره طيبه علم و اخلاق، پروفسور کاظم معتمد نژاد را دريافت کردم، آرام و قرار از سرزمين وجودم رخت بربسته است و همچون ديگر علاقمندان و ارادتمندان استاد احساس نگران‌کننده‌، نبودنش سخت آزارم مي‌دهد، مانده‌ام که چگونه صعوبت هجر يار ديرين خانواده بزرگ ارتباطات و روزنامه‌نگاري که هماره در گوهره صدف جان، شوق جانان را پرورده بود و با آميزه‌اي از کرامت و آگاهي، در انديشه اعتلا و عظمت ارتباطات، همت خود را صفت خويش ساخته بود، بر خود هموار کنيم.
کسوت استادي دانشگاه و کرسي تربيت دانشجويان اين مرز و بوم، به نحو بارز،برازنده وي و مبين حضور او در تمام رويدادهاي ارتباطي و طلايه‌دار نمايندگي جامعه ارتباطات کشور، اعم از روزنامه‌نگاري، رسانه‌اي، روابط عمومي، در مجامع علمي داخلي و بين‌المللي بود. بنا به درک حساسيت کار ارتباطي، همواره با آگاهي از جديدترين نظريات و واقعيات اين عرصه در جهان، لحظه‌اي را بي‌انديشه يادگيري و ياد دهي سپري نکرد، که شرح تلاش‌هاي مدبرانه او در اين وادي به زماني بيشتر و فرصت فارغ تر نياز دارد و در اين موضع و موقع نمي‌توان به حق مطلب را ادا کرد. نگارنده افتخار همراهي و شاگردي استاد در تاسيس مرکز پژوهش‌هاي ارتباطات را در سال‌هاي 73 تا 75 داشت . چون استاد علاوه بر موقعيت‌هاي متعدد علمي و پژوهشي در داخل و خارج از کشور، عنوان مشاور حقوقي اتحاديه بين‌المللي ارتباطات راه دور را نيز داشتند، بر آن شديم تا با هدايت‌هاي ايشان، اين مرکز را تاسيس کنيم.

 استاد اصرار داشتند با حوصله و تامل ديدگاه‌هاي تمام دست اندرکاران شنيده شود و چنين شد . در نشست‌هايي که دکتر معتمد نژاد حضور داشت، همه بايد ديده مي‌شدند و با چه دقتي نظر همه را مي‌شنيد و متواضعانه نظرات را تجميع مي‌کرد. چه مايه خردوران اين خطه که در علوم مختلف سرآمد بودند و دست بازيگران زر و زور و تزوير، آنان را، و يادشان را، در خاکستر خمول گمنامي، مدفون کرد، تا فرهنگ علم و عالم،عزت و شرف نيابد. چه بسا استعدادهاي درخشان اين مرز و بوم که در گذر زمان مقهور ناملايمات زندگي شدند و يادي هم از ايشان بر جاي نماند. و چه بسيارند انديشمندان و مايه وران دانش که بازيچه بازي سياست‌ها شدند. و البته بسيارند دانشمنداني که منشاء اثرات عالي علمي بوده‌اند، اما کدام يک اينچنين همانند دکتر کاظم معتمد نژاد از کوران حوادث سرفراز بيرون آمده و همراه ملت خود قله افتخار و عزت را نشانه گرفته اند ؟ بي‌مداهنه، به ضرس قاطع، تاريخ، آينده ارتباطات و روزنامه نگاري ايران را مرهون خدمات ارزنده دکتر کاظم معتمدنژاد خواهد دانست و در برابر فروتني و تواضع عالمانه او سر ارادت فرو خواهد کرد. اگر چه عالم بودن، بزرگي است، اما نمونه و اسوه شدن چيز ديگري است . اين موهبتي است که خداوند، هر کسي را نمي‌بخشد، مگر آنکه با رفتار صادقانه و اهتمام خالصانه مورد لطف و عنايت خداوند قرار گرفته باشد.

تاريخ با تحول معني مي‌يابد و بارزترين و باشکوه‌ترين وجه آن نيز تحول تکامل انسان است. هويت انسان در حرکت‌ها و قدم‌هاي کوتاه و بلندي است که برمي‌دارد. منحني سير تحول و قدم‌هاي برداشته‌شده پرفسور کاظم معتمدنژاد، تاريخ حرکت پرپيچ‌و‌تاب ارتباطات و روزنامه‌نگاري را در اين مرزوبوم رقم زده است.
غم فقدان اندوهناک اين استاد فرهيخته و پرتوان، بر دل داغ دار اهالي ارتباطات و خانواده داغدارش لانه کرده است و حسرت ديدار و همنشيني با طراوتش داغ دلهامان شده است، همراه با خانواده بزرگ ارتباطات و مطبوعات به سوگ مي‌نشينيم و اين ضايعه دردناک را به همگان بويژه اساتيد و برجستگان ارتباطات، دانشجويان، خانواده روابط عمومي و انجمن‌هاي حرفه‌اي و خانواده عزيزش صميمانه تسليت مي‌گوئيم. به قول کسرايي:

خواب مي‌بينم که دماوند گران از ميان رفته است
آذر، ياد آور آتش تکرار مرگ، سپيدار ستبر بوستان ارتباطات و روزنامه نگاري اين مرز و بوم را به زانو نشاند و حسرت ديدار سايه حضورش بس گران، بر دل اهالي ارتباطات و روزنامه ‌نگاري آوار شد. از روز 30 ارديبهشت 92 که به بهانه شرکت در مراسم رونمايي از«سرديس» استاد و ديدن چهره اميد بخشش، با شوق و ذوق به فرهنگسراي رسانه رفتم و در آنجا اعلام شد که به علت نامساعد بودن شرايط جسمي ايشان، اين مراسم بدون حضورشان برگزار مي‌شود، تا روزي که خبر تکان‌دهنده به اغما رفتن ايشان را شنيدم، و تا امروز (پنج شنبه 14 آذر 92) که خبر تإسف بار هجرت بزرگ تن تناور شجره طيبه علم و اخلاق، پروفسور کاظم معتمد نژاد را دريافت کردم، آرام و قرار از سرزمين وجودم رخت بربسته است و همچون ديگر علاقمندان و ارادتمندان استاد احساس نگران‌کننده‌، نبودنش سخت آزارم مي‌دهد، مانده‌ام که چگونه صعوبت هجر يار ديرين خانواده بزرگ ارتباطات و روزنامه‌نگاري که هماره در گوهره صدف جان، شوق جانان را پرورده بود و با آميزه‌اي از کرامت و آگاهي، در انديشه اعتلا و عظمت ارتباطات، همت خود را صفت خويش ساخته بود، بر خود هموار کنيم.
کسوت استادي دانشگاه و کرسي تربيت دانشجويان اين مرز و بوم، به نحو بارز،برازنده وي و مبين حضور او در تمام رويدادهاي ارتباطي و طلايه‌دار نمايندگي جامعه ارتباطات کشور، اعم از روزنامه‌نگاري، رسانه‌اي، روابط عمومي، در مجامع علمي داخلي و بين‌المللي بود. بنا به درک حساسيت کار ارتباطي، همواره با آگاهي از جديدترين نظريات و واقعيات اين عرصه در جهان، لحظه‌اي را بي‌انديشه يادگيري و ياد دهي سپري نکرد، که شرح تلاش‌هاي مدبرانه او در اين وادي به زماني بيشتر و فرصت فارغ تر نياز دارد و در اين موضع و موقع نمي‌توان به حق مطلب را ادا کرد. نگارنده افتخار همراهي و شاگردي استاد در تاسيس مرکز پژوهش‌هاي ارتباطات را در سال‌هاي 73 تا 75 داشت . چون استاد علاوه بر موقعيت‌هاي متعدد علمي و پژوهشي در داخل و خارج از کشور، عنوان مشاور حقوقي اتحاديه بين‌المللي ارتباطات راه دور را نيز داشتند، بر آن شديم تا با هدايت‌هاي ايشان، اين مرکز را تاسيس کنيم.

 استاد اصرار داشتند با حوصله و تامل ديدگاه‌هاي تمام دست اندرکاران شنيده شود و چنين شد . در نشست‌هايي که دکتر معتمد نژاد حضور داشت، همه بايد ديده مي‌شدند و با چه دقتي نظر همه را مي‌شنيد و متواضعانه نظرات را تجميع مي‌کرد. چه مايه خردوران اين خطه که در علوم مختلف سرآمد بودند و دست بازيگران زر و زور و تزوير، آنان را، و يادشان را، در خاکستر خمول گمنامي، مدفون کرد، تا فرهنگ علم و عالم،عزت و شرف نيابد. چه بسا استعدادهاي درخشان اين مرز و بوم که در گذر زمان مقهور ناملايمات زندگي شدند و يادي هم از ايشان بر جاي نماند. و چه بسيارند انديشمندان و مايه وران دانش که بازيچه بازي سياست‌ها شدند. و البته بسيارند دانشمنداني که منشاء اثرات عالي علمي بوده‌اند، اما کدام يک اينچنين همانند دکتر کاظم معتمد نژاد از کوران حوادث سرفراز بيرون آمده و همراه ملت خود قله افتخار و عزت را نشانه گرفته اند ؟ بي‌مداهنه، به ضرس قاطع، تاريخ، آينده ارتباطات و روزنامه نگاري ايران را مرهون خدمات ارزنده دکتر کاظم معتمدنژاد خواهد دانست و در برابر فروتني و تواضع عالمانه او سر ارادت فرو خواهد کرد. اگر چه عالم بودن، بزرگي است، اما نمونه و اسوه شدن چيز ديگري است . اين موهبتي است که خداوند، هر کسي را نمي‌بخشد، مگر آنکه با رفتار صادقانه و اهتمام خالصانه مورد لطف و عنايت خداوند قرار گرفته باشد.

تاريخ با تحول معني مي‌يابد و بارزترين و باشکوه‌ترين وجه آن نيز تحول تکامل انسان است. هويت انسان در حرکت‌ها و قدم‌هاي کوتاه و بلندي است که برمي‌دارد. منحني سير تحول و قدم‌هاي برداشته‌شده پرفسور کاظم معتمدنژاد، تاريخ حرکت پرپيچ‌و‌تاب ارتباطات و روزنامه‌نگاري را در اين مرزوبوم رقم زده است.
غم فقدان اندوهناک اين استاد فرهيخته و پرتوان، بر دل داغ دار اهالي ارتباطات و خانواده داغدارش لانه کرده است و حسرت ديدار و همنشيني با طراوتش داغ دلهامان شده است، همراه با خانواده بزرگ ارتباطات و مطبوعات به سوگ مي‌نشينيم و اين ضايعه دردناک را به همگان بويژه اساتيد و برجستگان ارتباطات، دانشجويان، خانواده روابط عمومي و انجمن‌هاي حرفه‌اي و خانواده عزيزش صميمانه تسليت مي‌گوئيم. به قول کسرايي:

خواب مي‌بينم که دماوند گران از ميان رفته است

کوه ورجاوند پيروزي

کوه پيشاني بلند آسمان آهنگ

از ميان رفته است.