عضو هیئت علمی وزارت علوم، تحقیقات و فناوری سریال "سقوط یک فرشته" را توهینی به خانوادههای مذهبی دانست که در آن افراد مذهبی به درستی معرفی نشدهاند.
ابوالفضل آقابابا عضو هیئت علمی وزارت علوم، تحقیقات و فناوری در گفتگو با خبرنگار مهر، درباره تاثیرگذاری دینی آثاری چون "سقوط یک فرشته" بر مخاطبان اظهار کرد: تلویزیون از نظر دینی به ویژه در قالبهای نمایشی به شدت مخرب عمل کرده، لطمات جدی به دین میزند و آن را در حد یک مضحکه معرفی میکند.
وی افزود: تنها بخش سیاسی تلویزیون در اختیار مدیران آن است و در دیگر بخشها از جمله سیما تهیه کنندگان هستند که تصمیم میگیرند. برای همین است که کینه شخصی آنها نسبت به متدینین را در قالب نمایش افرادی چون حاج حبیب میبینیم که رفتارهای احمقانهای از خود نشان میدهد.
این کارشناس با بیان این مطلب که همانطور که دینی شدن مراحلی دارد، فاسد شدن هم نیازمند طی مراحلی است، اظهار کرد: یک دزد تا دست به اولین سرقت خود بزند، مدتها با خود کلنجار میرود تا از انسان بودنش دست بکشد، اما در "سقوط یک فرشته" دختر مذهبی چادری را میبینیم که ناگهان به دختری خطاکار تبدیل میشود و مراحل واقعی این اتفاق نشان داده نمیشود.
وی ادامه داد: در شهری که حاج حبیب زندگی میکند چند پرسوناژ بیشتر وجود ندارد که از این میان نیما حاضر همیشگی است و حاج حبیب غایب همیشگی! اسم این سریال هم جای تحلیل دارد و اگر سارا فرشته فرض شده، تعریفی قشری و صوری از فرشته ارائه شده که صرف چادری بودن او اطلاق شده است.
آقابابا تصریح کرد: این سریال توهین علنی به خانوادههای مذهبی است. از طرفی میبینیم در آن مثل اکثر سریالهای تلویزیونی همیشه پدرها محکوم می شوند و هم روانشناسان و هم شیطان بر این محکومیت صحه میگذرانند. در حالی که خرد شدن پدر پدر نمادی از خرد شدن نظام سیاسی پدرسالار ما است.
این استاد دانشگاه یادآور شد: تلویزیون در سالهای اول با احتیاط و خجالت ساخت سریالهای رمضانی را آغاز کرد اما این حیا به تدریج از بین رفت و نه تنها این رسانه در به فنا بردن دنیای ناسوت موفق بوده است بلکه چند سالی است مشغول نابود کردن عالم ملکوت است! البته برنامهسازی تحت مدیریت و کنترل مدیران تلویزیون نیست و آنها نمیتوانند در این زمینه نظارت جزئی بر تک تک دیالوگها و فضاسازیها داشته باشند.
عضو هیئت علمی وزارت علوم، تحقیقات و فناوری گفت: مدیران صدا و سیما از تهیه کنندگان میخواهند منویات سیاسی سازمان را در آثارشان برآورده کنند، بعد از این اگر دنبال منویات شخصی خود رفتند هم مشکلی ندارد. در برنامه "ماه عسل" تاکیدی فراوانی روی این امر میشود که دین فقط نماز نیست. باید پرسید مخاطبان این برنامه چه کسانی هستند؟ آیا آنقدر در نماز خواندن افراط کردهاند که بخواهیم به بخشهای دیگر دین ترغیبشان کنیم؟