به گزارش 598 ، روزنامه جامجم نوشت: سال 1319 بود که بخش فارسی رادیو بیبیسی شروع به کار کرد. مبارزات ضد انگلیسی در ایران جریان داشت و آنطور که اسناد نشان میدهد رادیو بیبیسی هم در این میدان به نفع دولت متبوعش فعال بود.
نقطه عطف وقتی بود که در شب 28 مرداد، اسم رمز کودتا از طریق رادیو بیبیسی اعلام شد. بعد از آن هم رادیو بیبیسی راه خود را میرفت و البته بیش از هر چیز به منافع دولت متبوع خود میاندیشید تا جایی که در دوران پهلوی هم میان دولت ایران و این شبکه مشکلاتی پدید آمد و حتی برای مدتی دفتر این شبکه در تهران تعطیل شد. عملکرد این رسانه در دوران مبارزات انقلاب اسلامی همواره مورد انتقاد کارشناسان بوده است. برخی میگویند فعالیت این رسانه در جهت تضعیف رژیم شاه بود، اما برخی دیگر میگویند بیبیسی در جهت مقابله با انقلاب اسلامی از هیچ کوششی فروگذار نکرد و حتی سعی داشت نقش روحانیون و بخصوص امام را کمرنگ جلوه دهد.
بیبیسی 60 سال بعد سایت فارسی خود را هم راهاندازی کرد و نزدیک به ده سال بعد از آن هم به سمت تلویزیون فارسی رفت. در تمام این سالها اگر چه فعالیت این شبکه در ایران ادامه داشت، اما هالهای از بیاعتمادی دور فعالیتهای آن حلقه زده بود؛ اما ماجرای تلویزیون فارسی چیز دیگری بود و مسئولان ایرانی از همان آغاز واکنش شدیدی علیه این رسانه گرفتند. کنشهای بعدی بیبیسی در جریان وقایع سال 88 نشان داد، مسئولان ایرانی پر بیراه هم نمیگفتند. از آن زمان تاکنون صرفا سرویس جهانی بیبیسی در تهران دفتر دارد و خبری از شبکه بیبیسی داخلی انگلستان یا بیبیسی فارسی در ایران نیست. حتی در مواردی عدهای به جهت همکاری با این رسانه در ایران بازخواست و بازداشت هم شدهاند، اما دیگر رسانههای بریتانیایی فعالیت آزادتری در ایران دارند. رویترز تا همین یک سال پیش در تهران دفتر داشت، اما گزارشش از دختران نینجاکار باعث شد فعالیتش متوقف شود. از آنسو فایننشال تایمز هم در ایران دفتر دارد.
اما ایران هم در جنگ رسانهای خود بیکار ننشسته است. مهمترین کار رسانهای ایران در این جنگ راهاندازی شبکه پرستیوی بوده است، شبکهای که میخواهد اخبار را با نگاهی نو به مخاطب غربی خود بدهد و البته در روزهای اول خود با اشارهای روشن به شبکه بیبیسی در متروی لندن تبلیغاتی زده و در آن نوشته بود: تا کی میخواهید به شبکههای قدیمی گوش کنید. در عین حال جذب افرادی چون خواهرزن تونی بلر، نخست وزیر سابق بریتانیا هم از حاشیههای جالب این شبکه بوده است. البته پرستیوی برای کار خود در بریتانیا و سایر شبکههای غربی به مشکلات زیادی هم برخورده است و این کشورها به بهانههای واهی مختلفی تحریمهای شدیدی علیه این شبکه وضع کردهاند.
نبرد رسانهای ایران و انگلستان فقط در عرصه رادیو و تلویزیون نبوده است و در عرصه رسانه های مکتوب هم فعالیت هایی شده است . نشریه ای در انگلیس به نام کیهان لندن وجود داشت که مامنی برای سلطنت طلبان بود. این ماهنامه در همین شهریور ماه اعلام کرد که دیگر منتشر نمیشود. لندن البته محل استقرار روزنامه الشرقالاوسط، مهمترین روزنامه جهان عرب هم هست که بتازگی نسخه فارسی خود را منتشر کرده است، اما مسئولان ایرانی نگاه مثبتی به این نشریه ندارند.