به گزارش 598 به نقل ازخبرنامه دانشجویان ایران:
امروز اگر می‌خواهید هزاران "نتیجه" انقلاب را از نزدیک ببینید به انتهای خیابان "فلسطین" در مرکز تهران بیایید و کرور کرور جوان‌های تحصیل‌کرده دانشگاه‌های ایران که برای دیدن "آقایشان" لحظه شماری می‌کنند را مشاهده کنید.
روز نهم ماه رمضان 1432 یعنی امروز قرار است روز تجدید دیدار نمایندگان دانشجویان عضو تشکل‌های دانشجویی سراسر کشور و جمعی از نخبگان علمی- فرهنگی دانشگاه‌های ایران با ولی امر مسلیمن جهان، حضرت آیت‌الله خامنه‌ای باشد، شاید برای همین است که علمای دین "رمضان الکریم" را سال نوی واقعی انسان می‌نامند؛ خوب قرار است برویم قلب "آقایمان" را بار دیگر به دست بیاوریم از نزدیک!
بیت رهبری، حسینیه امام خمینی(ره) امروز را قطعا ثبت خواهد کرد به عنوان "غدیر زمان"، جایی که "آیندگان" کشور دستشان را دراز می‌کنند تا "ولی زمان" اگر دوست داشت و قابلشان دانست "تحفه‌ای" ماندگار از کیسه‌ی معرفت و کمال بی‌انتهایش نصیبشان کند.
همه‌ی مهمان‌های امروز آقا وقتی ایشان سکان تنها حکومت قدرتمند آل‌علی(ع) تاریخ را در دست گرفت در "گهواره‌شان" بودند و شاید و احتمالا شاید آن روز در دل آقا گذشته است که یاران من امروز در "گهواره‌شان" هستند و فردا روزی که انقلابی‌های سابق زیر میز انتخابات زدند و چنگ به صورت انقلاب کشیدند اینها از میراث خمینی کبیر دفاع می‌کنند.
این بار انقلاب نه تنها فرزندش را نخورد بلکه دست ناز و محبتش از آستین "خامنه‌ای" بر سر "نتیجه‌هایش" فرود می‌آید، آنجا که در قامت نماینده گروهی از دانشجویان در محضر حضرتش از فهمشان، تحلیلشان و حتی آینده نگری‌شان درباره انقلاب می‌گویند؛ حتی اگر اشتباه بگویند.
ساعت شروع مراسم امروز مهم نیست چون در سرزمین عشق‌بازی تنها موجود با ارزش معشوق است، شاید برای همین است که دانشجویان زیادی امروز یادشان می‌رود سختی گرسنگی و تشنگی 16 ساعت روزه‌داری در گرمای تابستان را! و لحظه‌ی اذان سیمای "حضرت ماه" تنها افطار قبول رمضانشان است.
"نتیجه‌های" انقلاب سال‌هاست رمضان به رمضان منتظر می‌مانند تا 3 یا 4 ساعت وقت داشته باشند چشم به چشم آقا بنشینند و از صدای اصلی انقلاب جایشان در خاکریز جبهه جنگ نرم مشخص شود.
نه تهران "کوفه" است و نه حسینیه امام خمینی(ره) مسجد "کوفه"، اینها که امروز قلم به دست هستند و به اسم دانش‌جو و دانش‌پژوه به دیدار "آقا" می‌روند متنفرند از قاسطین، ناکثین و مارقین زمان!
این‌بار "علی زمان" نباید سر بر "چاه" بی کسی کند چون فرزندان دانشجویش وصل به مشک پر اشکی هستند تا وقت بغض آقا هق‌هق گریه کنند پیش پای قصه آقا!
"چاهی" اگر هست برای دفن فتنه‌گران 2011 آماده است چه اصل فتنه‌گر، چه انحرافی‌اش!
این دانشجویان پایش بیفتد قاسطین زمان را درجا پیش "اورجینالشان" در دوزخ می‌فرستند، همان‌ها که از اول هم انقلابی نبودند، همان‌ها که سال 88 ظلم کردند به انقلاب و رهبرش...
ناکثین اما به تعداد موهای سرشان از دست این دانشجویان "چک افسری" از نوع جنگ نرمش را خورده‌اند، مثل زمانی که شهر انتخابات شلوغ بود و بعضی‌ها هفت‌تیر کش شدند ولی مگر مرده بودند فداییان آقا در دانشگاه، هوز ندای "این عمار" علی زمان بلند نشده بود که تومارشان پیچیده شد و هرچه تاقه تاقه پارچه سبز بر سر نیزه کردند فایده‌ای نداشت.
مارقین حسابشان قطعا با کرام‌الکاتبین است چون آن خنجری که آنها از پشت به انقلاب زدند و شهر "فتنه" به پا کردند با هیچ آبی در دنیا پاک شدنی نیست و دانشگاه اما این تفاله‌های نحله‌های فکری کافرین غربی را به بیرون پرتاب کرد.
ساکتین، همان‌ها که دود غلیظ فتنه‌ی 88 کورشان کرد، لباس نو به تن کرده‌اند و هراز چندگاهی "آروغ" انقلابی گری می‌زنند، خدا رحمت شهدای فتنه‌ی 88 را که خونشان هم به گردن همان مسببان فتنه است و هم به گردن آدم‌های با تریبون بی عمل؛ سکوت بهترین عملشان بود، چه آنکه گاه گاهی آتش بیار معرکه هم می‌شدند.
کاش دوربینی وجود داشت که توانایی ثبت لحظه‌ی شکستن قلب دانشجویان وقت تشریف فرمایی رهبر انقلاب به محیط حسینیه امام(ره) را داشت، آنجا ذره‌ای از این عشق بازی به دیده منت دوربین‌های بیرونی بر چشم دانشجویان جاری می‌شود.
امروز دانشجویان دست بیعت می‌دهند به "آقا" که میراث برادران شهیدشان در جنگ سخت را در اقصا نقاط جبهه وسیع جنگ نرم پاس‌بدارند، همان طور که اصحاب فتنه و سکوت را در سال 88 سرجایشان نشاندند.
این قلم به صراحت اعلام می‌کند دربرابر عظمت دیدار امروز "کم" آورده است و دیگر توانایی توصیف ندارد... .
امروز اگر می‌خواهید هزاران "نتیجه" انقلاب را از نزدیک ببینید به انتهای خیابان "فلسطین" در مرکز تهران بیایید و کرور کرور جوان‌های تحصیل‌کرده دانشگاه‌های ایران که برای دیدن "آقایشان" لحظه شماری می‌کنند را مشاهده کنید.
روز نهم ماه رمضان 1432 یعنی امروز قرار است روز تجدید دیدار نمایندگان دانشجویان عضو تشکل‌های دانشجویی سراسر کشور و جمعی از نخبگان علمی- فرهنگی دانشگاه‌های ایران با ولی امر مسلیمن جهان، حضرت آیت‌الله خامنه‌ای باشد، شاید برای همین است که علمای دین "رمضان الکریم" را سال نوی واقعی انسان می‌نامند؛ خوب قرار است برویم قلب "آقایمان" را بار دیگر به دست بیاوریم از نزدیک!
بیت رهبری، حسینیه امام خمینی(ره) امروز را قطعا ثبت خواهد کرد به عنوان "غدیر زمان"، جایی که "آیندگان" کشور دستشان را دراز می‌کنند تا "ولی زمان" اگر دوست داشت و قابلشان دانست "تحفه‌ای" ماندگار از کیسه‌ی معرفت و کمال بی‌انتهایش نصیبشان کند.
همه‌ی مهمان‌های امروز آقا وقتی ایشان سکان تنها حکومت قدرتمند آل‌علی(ع) تاریخ را در دست گرفت در "گهواره‌شان" بودند و شاید و احتمالا شاید آن روز در دل آقا گذشته است که یاران من امروز در "گهواره‌شان" هستند و فردا روزی که انقلابی‌های سابق زیر میز انتخابات زدند و چنگ به صورت انقلاب کشیدند اینها از میراث خمینی کبیر دفاع می‌کنند.
این بار انقلاب نه تنها فرزندش را نخورد بلکه دست ناز و محبتش از آستین "خامنه‌ای" بر سر "نتیجه‌هایش" فرود می‌آید، آنجا که در قامت نماینده گروهی از دانشجویان در محضر حضرتش از فهمشان، تحلیلشان و حتی آینده نگری‌شان درباره انقلاب می‌گویند؛ حتی اگر اشتباه بگویند.
ساعت شروع مراسم امروز مهم نیست چون در سرزمین عشق‌بازی تنها موجود با ارزش معشوق است، شاید برای همین است که دانشجویان زیادی امروز یادشان می‌رود سختی گرسنگی و تشنگی 16 ساعت روزه‌داری در گرمای تابستان را! و لحظه‌ی اذان سیمای "حضرت ماه" تنها افطار قبول رمضانشان است.
"نتیجه‌های" انقلاب سال‌هاست رمضان به رمضان منتظر می‌مانند تا 3 یا 4 ساعت وقت داشته باشند چشم به چشم آقا بنشینند و از صدای اصلی انقلاب جایشان در خاکریز جبهه جنگ نرم مشخص شود.
نه تهران "کوفه" است و نه حسینیه امام خمینی(ره) مسجد "کوفه"، اینها که امروز قلم به دست هستند و به اسم دانش‌جو و دانش‌پژوه به دیدار "آقا" می‌روند متنفرند از قاسطین، ناکثین و مارقین زمان!
این‌بار "علی زمان" نباید سر بر "چاه" بی کسی کند چون فرزندان دانشجویش وصل به مشک پر اشکی هستند تا وقت بغض آقا هق‌هق گریه کنند پیش پای قصه آقا!
"چاهی" اگر هست برای دفن فتنه‌گران 2011 آماده است چه اصل فتنه‌گر، چه انحرافی‌اش!
این دانشجویان پایش بیفتد قاسطین زمان را درجا پیش "اورجینالشان" در دوزخ می‌فرستند، همان‌ها که از اول هم انقلابی نبودند، همان‌ها که سال 88 ظلم کردند به انقلاب و رهبرش...
ناکثین اما به تعداد موهای سرشان از دست این دانشجویان "چک افسری" از نوع جنگ نرمش را خورده‌اند، مثل زمانی که شهر انتخابات شلوغ بود و بعضی‌ها هفت‌تیر کش شدند ولی مگر مرده بودند فداییان آقا در دانشگاه، هوز ندای "این عمار" علی زمان بلند نشده بود که تومارشان پیچیده شد و هرچه تاقه تاقه پارچه سبز بر سر نیزه کردند فایده‌ای نداشت.
مارقین حسابشان قطعا با کرام‌الکاتبین است چون آن خنجری که آنها از پشت به انقلاب زدند و شهر "فتنه" به پا کردند با هیچ آبی در دنیا پاک شدنی نیست و دانشگاه اما این تفاله‌های نحله‌های فکری کافرین غربی را به بیرون پرتاب کرد.
ساکتین، همان‌ها که دود غلیظ فتنه‌ی 88 کورشان کرد، لباس نو به تن کرده‌اند و هراز چندگاهی "آروغ" انقلابی گری می‌زنند، خدا رحمت شهدای فتنه‌ی 88 را که خونشان هم به گردن همان مسببان فتنه است و هم به گردن آدم‌های با تریبون بی عمل؛ سکوت بهترین عملشان بود، چه آنکه گاه گاهی آتش بیار معرکه هم می‌شدند.
کاش دوربینی وجود داشت که توانایی ثبت لحظه‌ی شکستن قلب دانشجویان وقت تشریف فرمایی رهبر انقلاب به محیط حسینیه امام(ره) را داشت، آنجا ذره‌ای از این عشق بازی به دیده منت دوربین‌های بیرونی بر چشم دانشجویان جاری می‌شود.
امروز دانشجویان دست بیعت می‌دهند به "آقا" که میراث برادران شهیدشان در جنگ سخت را در اقصا نقاط جبهه وسیع جنگ نرم پاس‌بدارند، همان طور که اصحاب فتنه و سکوت را در سال 88 سرجایشان نشاندند.
این قلم به صراحت اعلام می‌کند دربرابر عظمت دیدار امروز "کم" آورده است و دیگر توانایی توصیف ندارد... .
اخبار ویژه
نظرات بینندگان
جدیدترین اخبار پربازدید ها
