20 سال درگیری خاموش با فتنه اشراف

جهان- مسعود یارضوی: سالهای آغازین زعامت حضرت آیت الله خامنه ای، ولی امر مسلمین جهان، برای آنها که آن روزگاران را در خاطر دارند یادآور نکاتی نغز از بیانات مقام معظم رهبری است.نکات مهمی که در میان آنها دو عبارت "اشرافیت" و "شبیخون فرهنگی" از بقیه پر رنگ تر بودند و بارها و بارها در کلام معظم له تکرار شدند. و جالب آنکه گذشت بیش از ۲۰ سال از روزهای آغازین طرح این دو مفهوم نیز نتوانسته است از اهمیت این دو دغدغه مهم در بیانات مقام معظم رهبری بکاهد و هریک هر بار در لباسی جدیدتر اما با همان محتوای سابق مطرح شده اند.

لباس های جدیدتری مثل "ثروت های باد آورده"، "زرسالاران اقتدار طلب"، و "مبارزه با مفاسد اقتصادی" که جملگی در راستای مقابله با اشرافیت زدگی مطرح شده بودند.و یا عباراتی مثل "ناتوی فرهنگی"، "استعمار فرانو" و "جنگ نرم" که در راستای مهندسی مقابله با شبیخون فرهنگی دشمن توسط ناخدای با کفایت کشتی انقلاب اسلامی طی ۲۰ سال اخیر و به مرور مطرح شدند.

مقام معظم رهبری در دیدار اخیر خود با سران و کارگزاران نظام، مجدداً پیرامون این دو دغدغه خود هشدارهایی را مطرح فرمودند. هشدارهایی که باید بگوییم دیگر ندیدن و نشنیدن آنها به چشم و گوش جان، از جانب مسئولان امر پذیرفتنی نخواهد بود.تقصیر از کیست؟ 

چرا مسئله اشرافیت برخی مسئولان باید بیش از ۲۰ سال به عنوان یک دغدغه جدی مطرح باشد و به جای آنکه گام به گام شاهد تقبیح بیشتر و قطع شدن ریشه های آن باشیم، بلکه بالعکس شاهدیم که نضج بیشتری نیز می یابد و همیشه عده ای از همین مسئولان هستند که تو گویی در روش و منش به دنبال نهادینه کردن بیشتر این مفهوم اند...؟!و یا در بحث شبیخون فرهنگی باید به تلخی اذعان کرد که عده ای هستند که امروز در داخل کشور، یا با محدود کردن این مسئله بسیار مهم به ابعادی کوچک و یا با اشتباه فهمیدن آن مسبب پیشروی هایی برای دشمن در این جبهه شده اند.

آیا آنان که جنگ نرم را با اخبار سیاست داخلی کشور اشتباه گرفته اند و یا با تنبلی در امر مهم مفهوم سازی برای انقلاب اسلامی و اهداف آن، دشمن را امیدوارتر به نفوذ در جبهه فرهنگی کرده اند کم تقصیر و غفلتی در این رابطه دارند؟

سخن این است که ندیدن این تعمّدها و غفلت ها نباید بیش از این ادامه داشته باشد.تعمّدات در اشرافی گری را دیگر نباید به حساب سهویّات گذاشت و غفلت ها در مفهوم شناسی شبیخون فرهنگی و جنگ نرم نیز اگر در سایه تعارفات و سکوت ها بمانند رفته رفته دشمن را از خاکریزهای مقدم ما خواهند گذراند.

آنها که دستی بر آتش مسئولیت ها دارند و هنوز پاک مانده اند، برای بستن راه ثروت های بادآورده قیام کنند. نشاید که ۲۰ سال بعد بیاید و شاهد باشیم که زنگار اشرافیت برخی مسئولان، روح کشور و مردم را همچنان می آزارد.و دست اندرکاران فرهنگی و آنان که روح مسیحایی انقلاب بر قلبهایشان دمیده شده است نیز برای یاری اسلام و انقلاب در جبهه فرهنگی، پیشانی بندهای "یا حسین" خود را ببندند.وقت به خود آمدن مدت هاست که فرا رسیده است.
 
ما آیا برای یار سفر کرده انقلاب اسلامی مان جوابی برای تواصی اش به پشتیبانی از ولایت فقیه آماده کرده ایم؟مگر او نبود که از ما خواست برای آسیب ندیدن این مملکت پشتیبان ولایت باشیم...؟!حال بیاییم و جوابش بدهیم که چطور یک دغدغه "ولی امر" را بیش از ۲۰ سال است که دائماً یا نشنیده ایم یا با تنبلی شنیده ایم و یا شنیده ایم اما تسامح کرده ایم.زنهار که این اشرافیت و این ثروت های بادآورده ما را به جایی برساند که ولی زمانه را جز به پدید آوردن عاشورایی دِگر چاره نماند.و زنهار که صدای فَرتنی و قُریبه های زمانه آنچنان ما را به خواب ببرد که نه صدای ولی زمانه و نه صدای سمّ مرکب های دشمن در جنگ فرهنگی را نشنویم و روزی با لگد دشمن از خواب برخیزیم.انتخاب با ماست.ولی زمانه و یاران صدّیقش ره به سعادت می پیمایند. خواه با بیعت ما و در معیت پشتیبانی ما به سمت افق های پیشرفت و عدالت و خواه در نبود ما به سمت عاشورایی دیگر...