نامور کارگردان فیلم در این نشست درباره لحن روایی فیلمش گفت:« فیلم بیشتر به صورت خبری کار شده و اگرچه دورنمایی از وضعیت بیمارانی که به این طریق مبتلا شده اند ارائه کرده اما نخواسته وارد جزییات زندگی آنها شود چراکه عمق فاجعه آن قدر تکان دهنده و دردآور بود که ممکن بود مخاطب را از تماشای فیلم بازدارد. ضمن اینکه بسیاری از خانواده های قربانیان این اتفاق هم راضی به گفتگو نبودند.»
کامران سرامی پور تهیه کننده «چند قطره خون» هم با ابراز این مطلب که وزارت بهداشت تاکنون غرامت بسیاری از قربانیان این حادثه را داده اظهار داشت:«شنیده هایی داریم مبنی بر اینکه شرکت درگیر این ماجرا با تغییر نام مجددا فعالیت خود را آغاز کرده و برای همین از وزارت بهداشت می خواهیم حتما در این باره تحقیقات لازم را انجام دهد.»
در بخشی از فیلم به پرداخت غرامت دولت به اغلب خانواده های درگیر ماجرا اشاره شده و بر این نکته هم تاکید شده که همچنان پرونده هایی هست که باز بوده و در جریان رسیدگی هستند.
نکته دردناک این نشست حضور تعدادی از خانواده های درگیر در این ماجرا به عنوان مهمان در محل نشست بود. در پایان نشست یکی از این مهمانان که مادر دو مبتلا به فرآورده های خوبی بود، به شدت به لحاظ روحی به هم ریخت و با ضجه ها و ناله هایش، عاجزانه خواستار پیگیری قضیه شد.
این مادر دردمند گفت یکی از فرزندانش را در اثر این اتفاق از دست داده و دیگری هم مبتلا به ایدز شده است! گویا فرزندان این مادر به هموفیلی مبتلا بوده اند و در جریان درمان هموفیلی مجبور به استفاده از این فرآورده های خونی آلوده شده اند.