شادمانی ضدانقلاب از بی دقتی نقویان

دیروز برنامه " به سمت خدا" با حضور حجت الاسلام و المسلمین نقویان برگزار شد.

مردم در حالی شاهد این برنامه تلویزیونی پرمخاطب از رسانه ملی بصورت زنده بودند که میهمان خانه های مردم همان حرفی را تکرار کرد که رسانه های بیگانه و ضدانقلاب عطش شنیدنش را داشتند لذا میهمان برنامه با بی دقتی و ایراد مباحث احساساتی به نوعی در این ایام خجسته، جشن و شادمانی را به اردوگاه دشمنان نظام و اسلام برد.

به گزارش سرویس دین و اندیشه بی باک، حجت الاسلام نقویان در این برنامه زنده تلویزیونی با کمی بی دقتی اظهارت انتقاد آمیزی را به رئیس جمهور مطرح کرد که اغلب رسانه های بیگانه از جمله بی بی سی فارسی با ذوق زدگی هر چه تمام از آن استقبال نمودند و آنرا در چند نوبت پخش کردند.

نقویان در بخشی از سخنانش با اشاره به این سخن آقای احمدی نژاد که گفته بود در ایران هیچ کس گرسنه نمی ماند گفت: نمی دانم این گزارش ها را چه کسانی برای رئیس جمهور تهیه می کنند.

وی در تکمیل اظهاراتش و استدلال آوردن برای سخنانش، از زنی به شدت فقیر سخن گفت که برای سیرکردن شکم اعضای خانواده اش هیچ درآمدی ندارد و به ناچار ، تن فروشی می کند.

حال جای سئوال دارد، درست در همان روزی که رهبر معظم انقلاب حضرت امام خامنه ای همگان را به وحدت و دوری از هوچی گری و شانتاژ دعوت می کنند، طرح چنین مباحث سطحی نگرانه ای، با کدام منش و رفتار ولایتمدارانه همخوانی دارد؟!

گفتنی است، رهبر معظم انقلاب دیروز در دیدار فرماندهان سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و مسئولین حوزه نمایندگی ولی فقیه در سپاه با اظهار تأسف شدید از برخی بگومگوها و بحث های اختلافی در کشور فرمودند: کسانی که به این بحث ها دامن می زنند، آیا خوشحالی دستگاه های تبلیغاتی بیگانه و تحلیل های آنها را نمی بینند. ابراز شادمانی دشمنان، نشان می دهد این موضوع یک نقطه ضعف است، بنابراین باید از ادامه آن جلوگیری کرد.

حضرت امام خامنه ای همچنین خاطر نشان کردند: من با حرکت روشنگرانه، تبیین منطقی و مستدل در مقابل تفکر غلط مخالفتی ندارم اما نباید این تفکر غلط را نیز تابلو کرد تا همه از آن مطلع شوند.

ایشان تأکید کردند: هرگونه حرکت روشنگرانه باید به دور از هو و جنجال باشد زیرا جنجال، حرف منطقی را هم خراب می کند.

حال طرح چنین بحثی از جانب جناب آقای نقویان که اشکالات فراوانی نیز بر آن وارد است را چگونه با توصیه های مقام معظم رهبری قابل تطبیق می باشد؟!

آیا جا نداشت به فرض وجود چنین مشکلاتی به جای مطرح کردن آن در رسانه ملی و فراهم نمودن اسباب شادی دشمنان، با مسئولین مربوطه مطرح می گردید؟

جدای از این بحث آیا استقرای ناقص تر از ناقصی که آقای نقویان مطرح نمودند و در مجامع علمی اینگونه اسناد فاقد هر گونه ارزش می باشند چگونه با یک سخن کلی رئیس جمهور منافات دارد؟

امّا نکته مهتر اینکه جناب آقای نقویان! شما که بعنوان یک مبلغ دینی سالها در بین مردم هستید، تا قبل از دیروز هیچ گزارشی از تن فروشی زن بچه دار به شما ارسال نشده بود که اینچنین شما را به خشم بیاورد؟!

آیا در دورانی که با همت خادمین ملت در دولت و مجلس طرح مهم هدفمندی یارانه به اجرا در آمده است و قریب به اتفاق فقرا و نیازمندان با مبلغ دریافتی از یارانه ها، قادر به تامین حداقل نیازهای خود می باشند، اینچنین تقدیر نمودن و خسته نباشی گفتن  با اخلاق اسلامی که خود مروّج آن هستید همخوانی دارد؟!

مگر غیر از این است که " من لم یشکر المخلوق لم یشکر الخالق"

به هر حال جای هیچ شک و تردیدی نیست که در این دوران با تلاش دولت و مجلس طرحی در راستای عدالت اجرا گردیده است که حداقل نیاز خانواده های مستضعف و محروم را برآورده کرده است و تقریبا کمتر خانواده ای است که به نان شبش محتاج باشد و اینکه یک زن یا هزاران زن به بهانه های مختلف تن فروشی کنند، تنها توجیهی در محکمه دنیاست و الا زن مسلمان اگر از گرسنگی بمیرد خودفروشی نخواهد کرد و این سخن حضرتعالی تنها توجیهی برای اعمال شوم فاحشه ها و خوشحالی رسانه های بیگانه و معاندین نظام گردید و هیچ ثمره عقلائی بر آن مترتب نخواهد بود.

در ضمن جا دارد همه مردم و مسئولین و نخبگان، بویژه روحانیون معظم خود را در قبال مشکلات اخلاقی و اقتصادی مردم موظف بدانند و با صرف یک سخنرانی، خود را عامل به وظیفه تلقی نکنند و پر واضح است که علاوه بر نقش مسئولین در رفع مشکلات مردم، اگر مباحث دینی توسط علما و روحانیون بدرستی و کامل به مردم انتقال پیدا می کرد و همه مردم خود را مقید به انجام واجبات  و پرداخت خمس و زکات و انفاق و صدقه و خیرات می دانستند، بسیاری از مشکلات اقتصادی و اجتماعی کشورمان حل می گردید. لذا اینکه توپ را در زمین دولت یا مجلس و یا هر نهاد دیگری انداختن و خود را از شیوع چنین گناهانی در جامعه مبرا بدانیم، نه تنها مشکلی از جامعه رفع نخواهد شد بلکه روز به روز شاهد فزونی فساد و فحشا خواهیم بود. لذا جا دارد تا بزرگان سخن در ایراد سخنان خود، دقت بیشتری به خرج دهند و مباحثی را در تریبونی عمومی مطرح کنند که مخاطبش همگان باشند نه نقدهایی که به فرض صحتشان باید بصورت خصوصی و با مسئولین مربوطه مطرح گردد.