در روزی که کفار، پیامبر اسلام را به واسطه درگذشت فرزندان ذکورش مورد طعن خود قرار می‌دادند؛ قرآن درباره امتداد نسل پیامبر پیشگویی کرد که «فخررازی» از بزرگان علمای اهل‌سنت تفسیر قابل توجهی درباره آن دارد.
امروز و در سالروز میلاد اولین اولاد «فاطمه زهراء» سلا‌م‌الله علیها به عنوان «کوثر پیامبر»، مناسب است تا مروری بر شأن نزول سوره مبارکه «کوثر» داشته باشیم تا بدانیم که میلاد امام دوم شیعیان چقدر پر برکت است و در واقع اولین ثمره کوثر پیامبر اکرم(ص) تلقی می‌شود.
«کوثر» یک معنى جامع و وسیع دارد، و آن، «خیر کثیر و فراوان» است، و مصادیق آن زیاد است؛ ولى بسیارى از بزرگان علماى شیعه یکى از روشن‌ترین مصداق‌هاى آن را وجود مبارک «فاطمه زهراء» علیهاالسلام دانسته‌اند؛ شأن نزول سوره کوثر مى‌گوید: آنها پیغمبر اکرم صلى‌الله علیه و آله را متهم مى‌کردند که بلا عقب است، قرآن ضمن نفى سخن آنها مى‌گوید: «ما به تو کوثر دادیم».
از این تعبیر، استنباط مى‌شود؛ این «خیر کثیر» همان «فاطمه زهراء» علیهاالسلام است؛ زیرا نسل و ذریه پیامبر صلى‌الله علیه و آله به وسیله همین دختر گرامى در جهان انتشار یافت، نسلى که نه تنها فرزندان جسمانى پیغمبر بودند، بلکه آئین او و تمام ارزش‌هاى اسلام را حفظ و به آیندگان ابلاغ کردند، نه تنها امامان معصوم اهل‌بیت علیهم‌السلام که آنها حساب مخصوص به خود دارند، بلکه هزاران، هزار از فرزندان فاطمه علیهاالسلام در سراسر جهان پخش شدند، که در میان آنها علماى بزرگ، نویسندگان، فقها، محدثان و مفسران والا مقام و فرماندهان عظیم بودند، که با ایثار و فداکارى در حفظ آئین اسلام کوشیدند.
نظر مفسر برجسته اهل‌سنت درباره نسل پیامبر اسلام
در اینجا به بحث جالبى از «فخررازى» برخورد مى‌کنیم، که در ضمن تفسیرهاى مختلف «کوثر» مى‌گوید:
این سوره به عنوان ردّ بر کسانى نازل شده که عدم وجود اولاد را بر پیغمبر اکرم صلى‌الله علیه و آله خرده مى‌گرفتند، بنابراین معنى سوره این است که خداوند به او نسلى مى‌دهد که در طول زمان باقى مى‌ماند، ببین چه اندازه از اهل‌بیت را شهید کردند، در عین حال جهان مملو از آنها است، این در حالى است که از «بنى‌امیه» (که دشمنان اسلام بودند) شخص قابل ذکرى در دنیا باقى نمانده، سپس بنگر و ببین چقدر از علماى بزرگ در میان آنها است، مانند: باقر، صادق، رضا و نفس زکیه.
سه پیشگویی بزرگ سوره کوثر
این سوره، در حقیقت، سه پیشگوئى بزرگ در بردارد؛ از یکسو، اعطای خیر کثیر را به پیغمبر نوید مى‌دهد (گر چه «أَعْطَیْنا» به صورت فعل ماضى است، ولى ممکن است از قبیل مضارع مسلّم باشد که در شکل ماضى بیان شده) و این خیر کثیر، تمام پیروزى‌ها و موفقیت‌هایى را شامل مى‌شود که بعداً نصیب پیغمبر اکرم صلى‌الله علیه و آله شد، و به هنگام نزول این سوره در «مکّه» قابل پیش‌بینى نبود.
از سوى دیگر، خبر مى‌دهد؛ پیغمبر صلى‌الله علیه و آله بلاعقب نخواهد بود، بلکه نسل و دودمان او به طور فراوان در جهان وجود خواهند داشت.
از سوى سوم، خبر مى‌دهد؛ دشمنان او ابتر و بلاعقب خواهند بود، این پیشگوئى نیز تحقق یافت، و چنان دشمنانش تار و مار شدند، که امروز اثرى از آنها باقى نمانده است، در حالى که طوائفى همچون «بنى‌امیه» و «بنى‌عباس» که به مقابله با پیغمبر صلى‌الله علیه و آله و فرزندان او برخاستند، روزى آن قدر جمعیت داشتند که فامیل و فرزندان آنها قابل شماره نبود، ولى امروز اگر هم چیزى از آنها باقى مانده باشد، هرگز شناخته نیست.
منبع؛ تفسیر «نمونه»
اخبار ویژه
پیامهای مغرضانه، خطرات تحلیلگرانه!
روایت صحیح از نحوه مدیریت انرژی در دولت شهید رئیسی؛
نظرات بینندگان
جدیدترین اخبار پربازدید ها
