به گزارش کیهان، واشنگتن پست در تحلیلی
تاکید کرد: پیروزی حسن روحانی در انتخابات فرصت دوباره برای تعامل با ایران
است و چنانچه آمریکا به موضع قبلی خود در قبال جمهوری اسلامی ادامه دهد و
فرصت را از دست بدهد، احتمالا بهای سنگینی را متحمل خواهد شد.
جیمز تراب تحلیلگر واشنگتن پست در عین
حال مینویسد: بد نیست در این میان به هشدارهای لازم بپردازیم. همان طور که
رسانههای ایرانی نیز اعلام کردهاند، روحانی یکی از اعضای قدیمی تشکیلات
نظام است و «اصلاحطلب» شناخته نمیشود. در زمینه موضوعات مدنظر آمریکا که
مسئله هستهای در راس آنهاست، این آیتالله خامنهای است که تصمیم نهایی را
میگیرد.
واشنگتن پست افزود: روحانی بر خلاف
خاتمی یک شخصیت خودی برای نظام به حساب میآید و از خط قرمزها مطلع است و
به خوبی میداند که چگونه باید رفتار کند. نظام به او اجازه پیروزی در
انتخابات را داد.
این روزنامه در عین حال مینویسد: به
نظر میرسد اوباما آمادگی مذاکره براساس نقشه راه را به مثابه یک قمار
نداشته باشد مخصوصا که وی با مخالفت کنگره و لابی اسرائیل مواجه است. یکی
از مقامات ارشد دولت اوباما میگوید موضع ما همچنان همان موضع قبلی است:
ایران باید گام نخست را بردارد. در نتیجه مذاکرات حتی اگر روزی از سر گرفته
شود باز هم راه به جایی نخواهد برد و تنها حاصل آن این خواهد بود که غرب
همچنان میتواند ایران را مقصر بنبست هستهای معرفی کند.» این گزارش در
انتها مسئله ایران را از دیگر بحرانهای خاورمیانه متفاوت دانسته و
میافزاید: واشنگتن فهمیده است که برای آرام کردن «بهار عربی» تا چه حد
ناتوان است. همین نتیجه نیز ممکن است در مورد ایران حاصل شود. اوباما فرصت
دوبارهای در اختیار دارد. درست است که ممکن است اجرای این آزمایش به قیمت
از دست رفتن زمانی بس ارزشمند تمام شود اما امتناع از آن هم ممکن است بهایی
به مراتب سنگینتر در پی داشته باشد.
روزنامه کریستین ساینس مانیتور هم در
تحلیل مشابهی تأکید کرد: آمریکا نباید فرصت جدید تعامل با ایران را از دست
بدهد. تهران اعتمادی به آمریکا ندارد و خواستار تغییر رویکرد آمریکاست.
این روزنامه همچنین نوشت: رئیس جمهور
جدید ایران یکی از سیاستمداران کارکشته و وابسته به محافل داخلی حکومت است و
از زمان تشکیل جمهوری اسلامی او در حاکمیت بوده و توانسته رضایت رهبر را
جلب کند.
در ادامه این تحلیل با اشاره به تکاپوی
اکثریت کنگره برای تشدید تحریمها علیه ایران آمده است: مشکل اینجاست که
مقامات ایرانی تشدید فشار تحریمها بر کشورشان را تلاش دیگری با هدف تغییر
رژیم قلمداد خواهند کرد و محافظهکاران ایرانی از آن به عنوان بهانهای
برای مخالفت با هر گونه پیشنهاد تعامل با آمریکا بهره خواهند برد و این امر
در نتیجه ممکن است مانع مذاکرات شود. دولت آمریکا برای تغییر در راهبرد
خود با هدف تعامل با ایران باید دست از مخالفت با مشارکت ایران در کنفرانس
ژنو 2 برای مذاکره درباره آینده سوریه بردارد.
کریستین ساینس مانیتور نوشت: بدیهی است
که بحران سوریه فقط با مشارکت دادن ایران قابل حل نیست اما تردیدی هم وجود
ندارد که حذف ایران نیز کمکی به برون رفت از این بحران نخواهد کرد.