خون شهید شحاطه دامن سلفی ها و اخوانی ها را گرفت

مصر در یکی دوهفته اخیر دستخوش تحولات مختلف، متعدد، قابل پیش بینی و گاها" غیرقابل پیش بینی بود.

جریان وابسته به اخوان المسلمین، تشکلی غیرسیاسی که در قریب به 70سال فعالیت خود، تئوری پردازی و جریان سازی کرد و در یکسال اخیر و با انتخاب یکی از چهره های مورد حمایت خود یعنی محمد مرسی، تلاش کرد شیوه ای مطابق با دیدگاه سلفی را از اسلام سیاسی به جهانیان، مسلمانان و ملت مصر نشان دهد.

تجربه شکوهمند و موفقیت آمیز ملت بزرگ ایران و استقرار نظام جمهوری اسلامی که مبتنی بر قرائت صحیح، دقیق، به روز و پویا از اسلام سیاسی منطبق با شریعت مقدس بر مبنای تئوری ولایت فقیه و حکومت صالحان است در این مدت همواره به عنوان الگویی بی نظیر و دارای مبانی استدلالی و استباطی قوی نه تنها در دول اسلامی بلکه در دول غربی و حکومت های دارای تفکرات سکولاریسم، لیبرالیسم و امپریالیسم مورد تجزیه، تحلیل و واکاوی بسیار جدی قرار گرفته است.

اخوان المسلمین با علم به این مسئله و مطالعه جدی در این راستا به صورت تعریف شده و خود خواسته، نسخه جدیدی را برای اداره کشور مصر که بزرگترین کشور عربی جهان و از نخستین تمدن های بشری است، پیچید و در این مسیر تمام تلاش خود را برای پیاده کردن اسلام حکومتی مطابق با برداشت های فقهی خود که برمبنای خواستگاه سلفیت به معنای ظاهری اقتدا و عمل به دستور علمای گذشته است، مصروف ساخت.

نادیده گرفتن احکام حقیقی اسلام، بی توجهی به حیات بخشی، زنده و به روز بودن احکام شریعت مقدس اسلام، عدم توجه به اصل مدارا و توجه به حقوق سایر ادیان، اقوام و مذاهب در دین مبین اسلام، تلاش برای شیوه اداره جامعه مطابق با اصول جمهوری اسلامی منهای اصل مترقی ولایت فقیه ( به عنوان تئوری پایدار شیعه برای اداره جامعه و تشکیل حکومت)، فقدان رهبری عالمانه، عاقلانه و مبتنی بر تدبیر همراه با شجاعت در آن جامعه و نیز بی توجهی به خواسته های مختلف مردم از حکومت که در پی بیش از 30 سال استبداد رژیم مبارک تجمیع شده بود، در کنار سیاست یک بام و چندهوایی مرسی درباره رژیم صهیونیستی، جنایات این رژیم در غزه و فلسطین، تحولات لبنان، عراق، افغانستان و سوریه که با هم پیالگی ارتجاع عرب و خوش نشین های منطقه و صحنه گردانی آمریکا و اسرائیل، آتش فتنه قومی، مذهبی و انسانی را به راه انداخته اند، در زمره این مسائل بودند.

فقدان مبانی فقه حکومتی در جریان سلفی که تلاش دارد قرائت های خود از اسلام را حتی اگر مخالف نص صریح قرآن کریم، احادیث و روایات و سیره پیامبر، اهل بیت(ع) و بزرگان دین باشد، جاری و ساری کند، سبب این بهم ریختگی سیاسی، اجتماعی، فکری و نگاه مرتجعانه به حکومت بر کشور بزرگ مصر شد.

همزیستی و همکاری اخوانی ها با سلفی ها و شاخه تکفیری آن که به عنوان سلفی های جهادی! شناخته می شوند تاجایی پیش رفت که در برابر چشم مردم به محل اقامت شهید شیخ شحاطه عالم فرزانه شیعه و سه نفر از مومنین همراهش هجوم ناجوانمردانه برده و علاوه بر ضرب و شتم و مثله کردن بخشی از ابدان این شهدای سرافراز، آنها را به شهادت رسانده و اجسادشان را در کوی و خیابان کشیدند و تصاویر انزجار آمیز آنرا که یادآور جنایات هم مسلکانشان در سوریه که از آدم خواری و نسل کشی گرفته تا جنایاتی که حتی حیوانات هم گاهی از آن اجتناب می کنند، در بین مردم دنیا پخش کردند و برای غربی ها که سال ها به دنبال القای متوحش نشان دادن مسلمانان بودند، چه لقمه ی رسانه ای از این چرب تر که با یک تیر ده ها نشانه را هدف گرفتند و این تصاویر به سرعت به سراسر جهان مخابره شد.

یقینا" اگر جریان تکفیری، سلفی مصر فضای عمومی را مساعد نمی دید این چنین علیه این انسان های بی گناه مرتکب جنایت نمی شد و تشییع مظلومانه پیکرهای چهار شهید شیعه مصر، خود گواه مهمی بر این مسئله بود که خون یاران حقیقی امیرالمومنین(ع) و سیدالشهدا(ع) هرگز بدون اجر نخواهد ماند و به فاصله کمتر از ده روز، مصر تاوان ارتجاع سلفیت، وهابیت و یکجانبه نگری و قرائت غلط از دین مبین و انسان ساز اسلام را داد.

اخوانی ها گریختند و سران آن دستگیر شدند، رئیس جمهور مرسی زندانی و خلع شد تا بداند نتیجه اعتماد بی جا به آمریکا و اسرائیل و هم پیمانانی که سفر اولش را به مقصد کشورشان با عجله و شتاب انجام داد، همین است.

امروز ملت مصر بیش از همیشه باید مراقب باشد که از طرفی در دام پس ماندگان رژیم مبارک و علاقمندان به مکتب لائیک و سکولاریسم نیفتد و از طرف دیگر قرائت غلط سلفی ها را در اداره حکومت نپذیرد چرا که راه رهایی کشورهای اسلامی تکیه بر دواصل اساسی جمهوریت به معنای مردمسالاری در همه شئون و اسلامیت به معنای درنظر داشتن اصول اساسی و محکمات دین مبین اسلام که یکی از آن اداره حکومت است، باشد.

آنها و سایر ملت های مسلمان در منطقه و جهان باید بدانند ترکیب موزون و هماهنگ «جمهوری اسلامی» به اعتراف بسیاری از اندیشکده های غربی و اسلامی، امروز بهترین شیوه اداره جامعه در بسیاری از بلاد اسلامی است.

* رسول شکری نیا؛ کارشناس رسانه و مدرس حوزه ارتباطات