در حالی برآوردهای اولیه حضور بالای 70 درصدی مردم در انتخابات امسال را نوید می دهند که با احتساب تعداد 50 میلیون و 483 هزار و 192 نفر واجد شرایط رای دادن در انتخابات امسال نتیجه حماسی و تاریخی دیگری(حتی در قیاس با انتخابات پرشور سال 88 ) در کارنامه سیاسی ملت ایران ثبت گردید. جدا از نتیجه نهایی انتخابات و اینکه کدامیک از 6 کاندیدای محترم بتوانند در این رقابت رای اکثریت را از آن خود نموده و سکان اجرایی کشور را در دست گیرند دو نتیجه بدیهی بیش از دیگر نتایج خودنمایی می کنند.
نتیجه اول که تبدیل به کلیشه ای ماندگار در تاریخ سیاسی انقلاب اسلامی ایران شده است، ناظر بر جایگاه ایران اسلامی در عرصه بین المللی است. همانگونه که در اخبار گوناگون آمد بیش از 420 خبرنگار داخلی و خارجی با حضور در شعب اخذ رأی به پوشش اخبار یازدهمین دوره انتخابات ریاستجمهوری و چهارمین دوره انتخابات شوراها پرداختند. در این میان بیش از 186 خبرنگار از 193 رسانه از 39 کشور دنیا به ایران سفر کرده و آخرین اخبار انتخابات ایران را منعکس نمودند.
چنین رصد گسترده ای ازسوی محافل رسانه ای غرب و شرق خود نشان از اهمیت ابعاد گوناگون انتخابات ایران برای بسیاری از کشورهای منطقه ای و فرامنطقه ای دارد. رسانه های بیگانه به انعکاس کامل انتخابات ریاست جمهوری ایران پرداختند. رسانه های غربی که تا پیش از این با انواع و اقسام تدبیرها القای ایجاد گسست میان مردم و نظام اسلامی را در دستور کار خود قرار داده بودند با مشاهده آماج حضور ملت در پای صندوقهای رای از اهداف اولیه ناامید و انعکاس مغرضانه تر حضور حماسی مردم را در دستور کار خود قرار دادند. با حضور حماسی مردم در پای صندوقهای رای جایگاه ایران در عرصه بین الملل به عنوان کشوری مدعی و صاحب سبک در عرصه حاکمیت مردمسالاری در نظام سیاسی تثبیت شد و موقعیتی که می توانست در سال 1388 نیز برای کشورمان رقم بخورد امسال و به لطف حضور حماسی ملت به ارمغان آمد.
نتیجه دوم ناظر بر وضعیت داخلی کشور است. در انتخابات سال 88 به رغم حضور حماسی مردم در پای صندوقهای رای برخی با ادعای تقلب سلامت انتخابات را در وهله نخست و سلامت نظام را در وهله دوم به چالش کشانیدند. این عده که از دستیابی به اهداف سیاسی خود از کانالهای مشروع و قانونی دلسرد شده بودند با حضور در کف خیابان و سوء استفاده از احساسات پاک ملت شرایط ناگواری را برای کشور هم در عرصه داخلی و هم در عرصه بین المللی به وجود آوردند. کار بدانجا رسید که معترضین کانالهای قانونی و پیش بینی شده برای رسیدگی به اعتراضات را نیز به رسمیت نشناخته و پس از گذار از مرحله "نافرمانی مدنی" دست به آشوب و اغتشاش زدند.
با مرور اخبار انتخابات امسال نام افرادی به عنوان افراد شرکت کننده در پای صندوقهای رای به چشم می خورد که در سال 88 به عنوان نفرات اصلی معترض و به عبارتی لیدرهای اصلی اغتشاش شهره گشته بودند. این عده با زیر سوال بردن تمام مکانیسمهای قانونی برای رسیدگی به شکایات و اعتراضات نظام را به سمتگیری در جهت کاندیدای خاص متهم نمودند. سوالی که مطرح می گردد آنست که این عده با کدامین مبنا و بر کدامین اساس به انتخابات سال 88 معترض شده و با کدامین مبنا و بر کدامین اساس در انتخابات امسال شرکت کردند؟ آیا این آقایان و خانمها مبنایی هم دارند؟، اگر دارند چیست؟