چند خطی به یاد برانکو و تیمش

به گزارش 598 به نقل از سایت گل -  مردم حماسه‌ها را دوست دارند. کسی یادش نمی‌ماند که فلانی آهسته و پیوسته چه ‌طور تا اوج رفت.
 مثلا ناراحت می‌شوند فلانی آرام آرام طی مسیر کند تا آن دو روز آخر؛ مردم دوست دارند پای کوه فریاد بزنند و تیشه بکوبند تا بلکه کوه بریزد، تا اینکه نرم نرمک فتحش کنند.
البته فتح که شد، هزار صاحب پیدا می‌کند و همه برایش سر و دست می‌شکنند ولی بعدها از خاطره پاک می‌شود. همه غزال تیزپا و هشت آذر را به خاطر دارند امّا، کسی هجده خرداد را که سیّد توی جایگاه برای تو و تیم دوست‌داشتنی‌ات دست می‌زد خاطرش نیست. من امّا همان روز به وضوح توی دفتر ذهنم نوشتم که هجده خرداد چه کم از هشتم آذر دارد؟
 بگذار هیچ کس یادش نباشد؛ چه دشمنان خونی و چه آنها که اندکی پس از رفتنت فهمیدند چه جفایی در حقت شد. بگذار حتی همان هجده خرداد عادل فوتبال ایران هم از ترس تو بگوید و نوزدهم هم از کمک یک مدافع (نصرتی) برای گلزنی و صعود؛ انگار که گلزنی مدافعان حرام باشد.
من، من و باقی رفقا امّا همیشه شما را دوست داشته‌ایم آقای ایوانکوویچ. به اندازۀ چهار سال خاطرات خوش و بزرگی فوتبال ایران، که در هجده خرداد هشتاد و چهار به قلّه رسید. زنده‌باد مرد آرام دوست‌داشتنی و هجدهم خردادش!