به گزارش 598، دکتر کامران باقری لنکرانی در گفتگو با مهر اظهارداشت: فکر می کنم ما
تجربیات موفقی در زمینه دارو در همین سالهای اخیر داشته ایم. ما پروژه ای
را در وزارت بهداشت در سال 86 تعریف کردیم که اگر بخواهیم دسترسی دائمی
مردم را به دارو با بالاترین ضریب فراهم کنیم، چه گلوگاههایی باید مورد
توجه قرار بگیرد.
وی ادامه داد: آن پروژه مبتنی بود بر نظر صاحب نظران و با استفاده از مدل
سازی این نظرات جمع بندی شد، به ما نشان داد بهترین رکنی که می تواند
دسترسی با ثبات در عرصه دارو فراهم کند، رفع انحصار است. به همین خاطر در
وزارت بهداشت در آن دوره یکی از اقداماتی که انجام دادیم، این بود که تلاش
کردیم در عرصه های مختلف این انحصارها را که به مرور پیش آمده بود، بشکنیم.
به همین دلیل در عرصه واردات و توزیع دارو، شرکتهایی که فعال بودند را
خیلی افزایش چشمگیری دادیم.
وزیر بهداشت دولت نهم افزود: نگاه بعدی در وزارتخانه این بود که این
افزایش شرکتهای فعال در عرصه واردات و توزیع دارو، باعث یک نوع بازار کاذب
در حوزه دارو شده و تصمیم مدیران بعدی این بود که این گستردگی را محدود
کنند و سیستم توزیع دارو را مجددا به شرکتهای بزرگ محدود کردند.
لنکرانی تاکید کرد: ما با آن تحقیق و مدل سازی که انجام داده بودیم، به
این نتیجه رسیدیم که وجود توزیع کنندگان متعدد با ظرفیت کوچک و متوسط، بهتر
از توزیع کنندگان بزرگ و محدود است و این موضوع در عرصه واردات نیز همین
طور بود.
وی با انتقاد از سیاستی که در عرصه دارو در وزارت بعد از او در پیش گرفته
شده بود، گفت: فکر می کنم این یک مقدار آسیب پذیری را در برابر تحریمها
افزایش داد.
وزیر بهداشت دولت نهم افزود: موج اول و دوم تحریمها که در سالهای 86 و 87
رخ داد، با حضور این تنوع و نبود انحصار، تا حدود زیادی مدیریت شد. البته
نمی خواهم انکار کنم که بحث هم زبانی در تخصیص ارز و توجه به نیازهای
واقعی، یک رکن مهم است. بالاخره ارزی که به دارو اختصاص پیدا می کند، روند
ترخیص دارو و اینکه دارو در گمرک معطل بماند و امثال این موارد، در دسترسی
مردم به دارو موثر است. ولی آن رویکرد کلان، مهمترین نکته ای است که باید
به آن توجه کرد.
لنکرانی در ارتباط با تصمیم دولت برای حذف ارز مرجع دارو، اظهارداشت: به
هر حال، دارو به خصوص داروهای ضروری نمی توانند با قیمتهای آزاد به بازار
عرضه شوند. حتما احتیاج به نوعی حمایت دارند، حتی اگر ارز ارزانتر به آنها
داده نشود که به نظر من باید داده شود، و حتی اگر تصمیم بر این گرفته شود
که این اتفاق نیافتد، نوعی دیگر از حمایت باید حاصل شود.
وی افزود: الان در بودجه صحبت از 2000 میلیارد تومان یارانه دارو است. به
نظر من این مقدار یارانه با توجه به نرخهای ارز، رقم مناسبی نیست و ما
احتیاج داریم که واقعی تر این را ببینیم. به خصوص با تمرکز روی داروهای
حیاتی، داروهایی که برای حفظ جان بیماران ضروری هستند. اینها را ما باید به
نحوی فراهم کنیم که دسترسی همه طبقات اجتماعی به آن ممکن باشد.
لنکرانی در پایان تاکید کرد: به نظر من رقمی که برای یارانه دارو اختصاص
داده اند، حتی اگر مدل ما ارز تک نرخی باشد، جوابگوی افزایش هزینه ها
نخواهد بود. بنابراین، مجلس شورای اسلامی می بایست این رقم را واقع بینانه
تر و با یک نگاه کاهش آلام اقشار ضعیف جامعه، ببیند.