گزارش روز: هوای رشت، دو روز بعد از باخت

به گزارش 598 به نقل از سایت گل- داماش در روزی که مستحق حذف شدن نبود در ضیافت بی‌رحم پنالتی‌ها قافیه را به پرسپولیس باخت تا پس از استقلال دومین تیم آبی‌پوش مرحله نیمه‌نهایی هم با پنالتی از گردونه رقابت خارج شود. روز شنبه ورزشگاه عضدی رشت شاهد برگزاری یک فستیوال زیبای فوتبالی بود که معمولا در هر فصل بیش از یکی دو بار رخ نمی‌دهد. اتفاقات تلخ و شیرینی که دو روی جادوی سبز هستند و شاید بزرگ‌ترین دلیل سلطنت فوتبال در دنیای امروز همین جمع شدن اضداد در کنار هم باشد.

مسابقه داماش- پرسپولیس از لحاظ آیتم‌های جذابیت در واقع همه چیز را با هم در دل خود داشت. از شور و استقبال بیش از حد هواداران گرفته تا قیافه‌های مغموم خیل عظیمی که پشت در جا ماندند و راهی به داخل نیافتند. از شعار خوشامدگویی هواداران با مضمون «به جهنم سبز خوش آمدید» تا دلجویی و تسلیت به مهدوی‌کیا از سوی همبازی‌های سابقش در داماش و هواداران داخل ورزشگاه و بازیکنان هم‌تیمی‌اش؛ و البته تشویق هماهنگ و پرشور علی کریمی -جادوگر فوتبال ما- توسط بیش از ۲۰هزار هوادار دو تیم. نکته جالب این‌که شور تشویق داماشی‌ها با شعار «علی بچه‌رشتی» حتی در زمان تعویض و ورود او به زمین که قرار بود به عنوان رقیب مقابل‌شان قرار بگیرد همچنان ادامه داشت و البته داستان زشت فحاشی‌ها هم چون ادویه‌ای نامطبوع از مزه‌ی بازی دیروز کاسته بود.

شاید اوج زیبایی‌های بازی شنبه بعد از پایانش روی داد، جایی که سرخپوش‌ها شادمانی می‌کردند و داماشی‌ها اشک می‌ریختند و هواداران دو طرف دوست نداشتند ورزشگاه را خالی کنند! گروه برنده از شدت شادی سر از پا نمی‌شناختند و رشتی‌ها هم انگار پایشان پیش نمی‌رفت. در کمال تعجب، تا مدت‌ها داماشی‌ها ایستادند و با تشویق‌هایشان از تک‌تک بازیکنان خود قدردانی کردند. از ابوذر رحیمی که ضربه پنالتی‌اش بر تیرک بدشانسی‌ها نواخته شد تا افشین ناظمی مربی جوان و آینده‌دار رشت و البته امیر عابدینی، مدیری که در رشت همه به او دل بسته‌اند.

سالن کنفرانس هم حال و هوای خود را داشت؛ یحیی شادمان از برد در حالی که شادمانی‌اش را این بار پشت صورت یخی‌اش پنهان نمی‌کرد، علت بد بازی کردن پرسپولیس را در همه پرسش‌ها به زمین عضدی رفرنس می‌داد و افشین ناظمی با چشمان قرمز و البته اعتمادبه‌نفسی که روز به روز بیشتر می‌شود، به مانند علی پروین پس از قهرمانی در لیگ اول حرفه‌ای، سخنانش را با درود فرستادن بر شرف عابدینی شروع کرد و با انتقاد از قویدل و شرکا به پایان برد و البته نیشی هم به رویانیان و پیشنهاد‌های پشت پرده‌اش زد!

به هر روی داستان جام حذفی برای رشتی‌ها تمام شد و در فاصله دو روز پس از باخت نوعی اندوه آمیخته به امید، فضای شهر و پیرامون تیم را پوشانده است. اندوه از دست رفتن فینالی که تنها چند میلیمتر با آن فاصله داشتند و امید به داشتن تیمی که در بد‌ترین شرایط مالی و روحی می‌آید و در برابر بزرگان فوتبال ایران بزرگی می‌کند. حالا رشتی‌ها تیمی دارند که دیگر فقط خودشان به آن افتخار نمی‌کنند. داماش این روز‌ها جوری بازی می‌کند که مایه احترام جامعه فوتبال شده است.