توصیه آیت الله بهجت به شهرام جزایری

به گزارش 598 به نقل از مهر، حجت الاسلام محمد روحی در همایش پارسای پرهیزگار در پردیس قم دانشگاه تهران در سخنانی به بیان خاطره دیدار شهرام جزایری با آیت الله العظمی بهجت پرداخت و اضافه کرد: شهرام جزایری که به خیلی ها پول داد، قبل از آنکه به آن سرنوشت مبتلا شود به دیدار آیت الله بهجت آمد و از ایشان توصیه ای خواست.

وی ابراز داشت: ایشان به او گفت بسیار استغفار کنید، هم از کارهای بدتان و هم از کارهای "خوبتان"؛ ایشان به همه توصیه به استغفار می کردند اما به جزایری توصیه کرد از کارهای خویش هم استغفار کند و بعد از دو ماه مشخص شد که او چه وضعی داشت.

وی با بیان اینکه من مدت 27 سال با این عارف و عبد بزرگ خدا آشنایی داشتم، تصریح داشت: آنچه در تمام گفتار و رفتار و درس و بحث ایشان سایه انداخته بود مسئله بندگی بود و اولین نشانه آن دوری از منیت است.

روحی با بیان اینکه انبیاء علاوه بر دارابودن صفات الهی متجلی کننده صفتی خاص از خدا بودند اظهار داشت: پیامبر(ص) چون در همه مراتب وجودی بنده است عبدالله نامیده شده است.

بهجت به مقام بندگی رسیده بود

وی افزود: در هر عصری معمولا انگشت شمار کسانی هستند که به مقام بندگی می رسند و به طور قطع می توان گفت آیت الله بهجت از این دسته انسانها بود.

روحی تصریح داشت: قطعا یکی از برترین کسانی که به اعتبار حالات و سیر و استقامتی که دیده می شد بهجت بود.

شاگرد آیت الله بهجت با بیان اینکه انبیاء در رسالت و نبوت بر یکدیگر برتری ندارند اما برخی بر برخی دیگر برتری داشتند و آن مقام ولایت و عبودیت محض بود خاطرنشان کرد: مراجع هم در مرجعیت با هم تفاوتی ندارند اما برخی ویژگیها برخی را بر برخی برتری می دهد.

وی افزود: همه مراجع معظم هستند و ما خاک پای آنها را می بوسیم و نمی خواهیم میان مراجع مقایسه کنیم ولی می خواهم عبودیتی که از ایشان دیده بودیم را بیان کنیم.

منیت در وجود بهجت مرده بود

وی اظهار داشت: ایشان در جلسه درس کنار در و بر روی زیراندازی نامناسب می نشست؛ در حین درس نظریات دیگران را بدون نام بردن می گفت و در انتها هم نظر خودش را به صورتی غیرمستقیم و با اشاره بیان می کرد.

روحی افزود: در رساله الولایه ابتکار علمی خود را به نحو خاصی بیان کرده است و آن را نشانه الهام و لطف خدا می داند.
آیت الله بهجت علاقه ای به اظهار کرامت نداشت

وی تاکید کرد: در طول 27 سال من حتی یکبار از ایشان "من" نشنیدم و مایل به اظهار کرامت نبود البته مواقعی پیش می آمد که اینده زندگی انسان در مخاطره می افتاد با صراحت تذکر می دادند.

شاگرد آیت الله بهجت اظهار داشت: مشخصه اصلی او خود را ندیدن و بندگی در تمامی موارد بود و هیچ انانیتی نداشت.