رجانیوز - ايمان اسدي: دو گروه حماس و فتح پس از سال ها کشمکش و منازعه بالاخره در در 28 آوریل 2011 به یک توافق دست پیدا کردند و پیش نویس سندی را با عنوان "سند وفاق ملی" را امضا کردند كه قرار است متن نهايي آن امروز در مصر امضا شود.
اولین نکته ای که در این توافقنامه قبل از هر چیزی باید به آن اشاره کرد، میزبانی قاهره و نقش دولت انتقالي مصر در این توافق است؛ دولت مصر تا قبل از انقلاب 25 ژانویه که متحد استراتژیک اسرائیل به شمار می آمد، در یک همگرایی کامل با رژیم صهیونیستی سیاست های خود را در قبال فلسطین کاملا همسو با رژيم صهيونيستي اجرا می کرد و استراتژی خود را در برابر فلسطین بر پایهی حمایت مشروط از تشکیلات خود گردان و مقابله با گروه های مقاومت از جمله حماس قرار داده بود.
از سوي ديگر، رژيم مبارك، تمام همت خود را برای برگزاری مذاکرات صلح بین تشکیلات خودگردان و رژیم صهیونیستی به کار می گرفت و خود نقش میانجی را ایفا می کرد، مذاکراتی که بازی در زمین رژیم صهیونیستی به شمار می رفت و همه ميدانستند که هدف نهايي از مذاکرات مستقیم سازش، در واقع تلاش برای پوشش دادن مسئلهی حذف فلسطین، بازنگشتن آوارگان، یهودی سازی قدس و ادامه شهرک سازی هاست.
رژيم مبارك، همچنين همسو با صهیونیست ها با بستن گذرگاه رفح و جلوگیری از ارسال هرگونه کمک به نوار غزه، گروه های مقاومت را به شدت تحت فشار قرار داده بود تا با به رسمیت شناختن رژيم صهيونيستي از سوی گروه های مقاومت، امنیت اسرائیل تامین شود و دست از مبارزه برداردند و مشی گروه های سازش را در پیش بگیرند.
رژیم سابق حاکم بر مصر در زمينه وفاق گروه های فلسطینی هم اقداماتي كرد كه با شکست مواجه می شد؛ یک نمونهی آن سندی بود که عمر سلیمان تهیه كرد و با وجود موافقت جنبش فتح، حماس از امضای آن خودداری کرد.
اما با شروع انتفاضهي مصر که بعد ضد صهیونیستی آن ابتدا با شعارهایي عليه اسرائیل در اجتماعات مردم معلوم و در نهایت منجر به آتش زدن پرچم اين رژيم و تجمع مقابل سفارت آن در قاهره و مطالبهی تعطیلی آن شد که این مهم هم با خروج هیات دیپلماتیک اسرائیل از مصر موقتا به وقوع پیوست، مشی رژیم مصر در قبال پرونده فلسطین با یک تغییر جدی مواجه شد.
با قرار گرفتن "نبیل العربی" بر مسند دستگاه دیپلماسی مصر، کسی که در میان دیپلمات های مصر به مواضع ضدصهیونیستی مشهور است و از جمله کسانی است که خواهان تجدید نظر در قرارداد کمپ دیوید است، نگرانی صهیونیست ها باز هم افزایش یافت. دستگاه دیپلماسی مصر در قبال گروه های مقاومت راهبرد همکاری را در پیش گرفت، از جمله موافقت با انتقال چند تن سیمان از گذرگاه رفح به نوار غزه جهت بازسازی آن و همچنین وعدهی بازگشایی گذرگاه رفح و رفع محاصره غزه در آیندهي نزدیک.
همچنين مراد محمد موافي رئيس جديد سرويس امنيت مصر كه جايگزين عمر سليمان مهره تابلودار سيا و موساد شده است، نقش ويژهاي در توافق تاريخي حماس- فتح ايفا كرده و نگراني صهيونيستها را نسبت به رويكردهاي آينده خود تشديد كرده است. او در اولين سفر پس از انتصاب خود به دمشق سفر كرده بود و گفته ميشود در اين سفر مقدمات توافقنامه را فراهم كرده است.
در عين حال، راهبرد دولت انتقالي مصر در قبال گروهای سازش نيز صلح و وفاق ملی میان آنها و گروه های مقاومت بود که اين برنامه هم عملي شد. پروژه آشتی ملی در فلسطین که از دید بسیاری از کارشناسان به یک رؤیا تبدیل و رژیم صهیونیستی برای جلوگیری از آن به هر حیله ای متوسل شده و از هیچ کوششی فروگذار نکرده بود، بالاخره به وقوع پیوست.
اين در حالي بود كه دو جنبش حماس و فتح که در سال های گذشته تا سرحد یک جنگ داخلی پیش رفته بودند و هرچه زمان می گذشت واگرایی آن ها بیشتر می شد، بهویژه پس از افشاگری های شبکه الجریزه و انتشار اسناد ويكيليكس از مذاكرات سازش در مورد تشکیلات خودگردان و شخص محمود عباس. اما این دو گروه در اثر بیداری اسلامی شكل گرفته در منطقه و نهضت جهانی اسلام بالاخره بر سر یک میز نشسته و پیش نویس توافقنامه ای را امضا کردند.
با توجه به این توافقنامه که قرار است امروز (4 می 2011) با حضور محمود عباس و خالد مشعل در قاهره نهایی شود، دولت های غزه و رام الله منحل خواهند شد و دولت انتقالی که نحوهی انتخاب آن در توافقنامه پیش بینی شده است، بر سرکار خواهد آمد تا زمینه را برای برگزاری انتخابات پارلمانی، ریاستی و شورای ملی فلسطین به صورت همزمان و یک سال پس از امضای توافق نامهی وفاق ملی فراهم کند.
از جمله وظایف دولت انتقالی، پیگیری عملیات بازسازی نوار غزه و پایان دادن به محاصره این منطقه و یکپارچه سازی نهادهای تشکیلات خودگردان فلسطین در کرانه باختری و نوار غزه و قدس است که در این دو بند، مصالح هر دوگروه رعایت شده و جنبش حماس ضمن اعلام آمادگی برای انحلال دولت خود در نوار غزه، خواستار قطع ارتباط و همکاری تشکیلات خودگردان با ارتش رژیم صهیونیستی شده است.
اما آن چه در این بین از بیشترین اهمیت برخوردار است، بررسی اظهار نظرهای سران رژیم صهیونیستی و واکنش متقابل سران گروه های فلسطینی است که هرچه زمان می گذرد به تیرگی بیشتر روابط میان اسرائیل و تشکیلات خودگردان می انجامد.
آویگدور لیبرمن وزیرخارجه رژیم صهیونیستی جزو اولین کسانی بود که از هراس و نگرانی خود نسبت به این توافق پرده برداشت و این توافق را عبور از خط قرمز اسرائیل عنوان کرد. وي تشکیلات خودگردان را به اقدامی تلافی جویانه تهديد کرد و در مقابل صائب عریقات مذاکره کننده ارشد تشکیلات خودگردان فلسطین، اظهارات لیبرمن در خصوص توافقنامه آشتی حماس و فتح را دخالت آشکار در امور داخلی فلسطین دانست.
بنیامین نتانیاهو نخست وزیر رژیمصهیونیستی نيز در واکنش به توافق فتح و حماس برای تشکیل دولت ائتلافی گفت: "مقامات تشکیلات خودگردان فلسطین باید بین صلح با اسرائیل و صلح با حماس یکی را انتخاب کنند"، شیمون پرز رئیس رژیم صهیونیستی هم به محمود عباس پیشنهاد کرد كه در صورت رد توافقنامه آشتی بین فتح و حماس، ضمن به رسمیت شناختن دولت فلسطینی از سرزمینهای اشغالی سال 1967 عقب نشینی میکند. در مقابل شیخ رائد صلاح رئیس جنبش اسلامی فلسطین گفت: آشتی بین حماس و فتح مقدمهای برای آزادی مسجد الاقصی است. ايهود باراک، وزیر جنگ رژیم صهیونیستی در گفتوگوی تلفنی با بان کی مون، دبیرکل سازمان ملل نسبت به توافق اخیر جنبش فتح و حماس ابراز نگرانی کرد و سیلوان شالوم معاون نخست وزیر رژیم صهیونیستی گفت كه کشورهای جهان بدانند توافق اخیر فتح و حماس به معنای تشکیل دولتی است که حماس و جمهوری اسلامی ایران آن را اداره میكنند. یووال اشتاینتس وزیر دارایی رژیم صهیونیستی در واکنش به آشتی حماس و فتح گفت "امروز اموال و داراییهای فلسطین در تل آویو را بلوکه کرديم"، در مقابل صائب عریقات عضو ارشد جنبش فتح گفت "بلوکه کردن داراییهای فلسطین از سوی رژیم صهیونیستی، شبیه به اقدام دزدان دریایی است"، سلام فیاض نخست وزیر تشکیلات خودگردان هم گفت "تصمیم اسرائیل برای بلوکه کردن داراییهای مقامات فلسطینی، تاثیری بر اجرای توافق وحدت ملی بین فتح و حماس نخواهد داشت."
اينها تنها بخشهايي از واكنشهاي گسترده به اين توافق تاريخي است و به نظر ميرسد روند شکست های رژیم صهیونیستی که از جنگ 33 روزه آغاز شده، هرچه می گذرد، شتاب بیشتری به خود می گیرد و با شروع بیداری اسلامی که نوید شکل گیری خاورمیانه اسلامی را می دهد موجودیت رژیم صهیونیستی با بحران جدی مواجه شده است.