نقش غيبت هافبك هاي پرسپوليس در برد سپاهان

به گزارش 598 به نقل از جام ورزشي؛ پرسپولیس در روزی سخت و در غیاب هافبک های میانی همیشگی اش، با اندیشه های جدید یحیی گل محمدی در مقابل تیم مدعی سپاهان، با گل فرصت طلبانه دقایق پایانی کاپیتان هادی نوروزی به یک پیروزی شیرین خانگی دست یافت.

در حالیکه پیش از بازی و با توجه به غیبت محمد نوری، علی کریمی و مهدی مهدوی کیا ، کفه ترازو در میانه میدان به سود سپاهان سنگینتر به نظر می آمد، سرمربی سرخپوشان با انتقال بازی به جناحین و استفاده از قدرت بازی در کنار پولادی و ماهینی در دفاع و پروویچ و گروژدانوفسکی در خط میانی و قرار دادن میثم نقی زاده در کنار حقیقی برای دفاع متمرکز در وسط، عملاً هافبک وسط شاخص سپاهان یعنی نوید کیا را در اکثر اوقات از جریان بازی خارج کرد. در واقع سپاهان به جز چند صحنه معدود که نوید کیا فرصت و فضای مناسب را در نیمه دوم و در اثر خستگی و از دست رفتن تمرکز هافبکهای دفاعی قرمزپوشان بدست آورد، نتوانست طراحی حملات خود را طبق روال معمول زردپوشان از میانه میدان انجام دهد.

به همین خاطر دو مهاجم سرعتی این تیم، سوکای و خلعتبری که بر اساس تفکرات کرانچار مبنی بر برتری در میانه میدان و حمله به عمق دفاع پرسپولیس در ترکیب قرار گرفته بودند هم به جز چند ضد حمله، فرصت چندانی بدست نیاوردند. با توجه به اتفاقات این بازی، نکته ای که یحیی هم حتماً به آن رسیده، این است: در روزهایی که محمد نوری با توجه به خلاقیت و توانمندی پاس دهی بالا به عنوان محور طراحی حملات پرسپولیس در میانه میدان قرار می گیرد، تکنیک متوسط و قدرت بدنی ضعیف او باعث می شود در جدال با هافبک های جنگنده حریف، فرصت فضاسازی و بازی سازی کمتری بدست آورد.

در واقع بازیکنان ظریف و خلاقی نظیر نوری و نوید کیا و حتی جباری که بیشتر از توان بدنی، از هوش خود برای بازی بهره می برند، برای فضاسازی نیاز مبرم به حضور ترکیبی از بازیکنان متعدد هم دسته ای با خصوصیات ویژه دارند. نفراتی که تکنیکی، قدرتی و سرعتی باشند تا با استفاده از ویژگی های خود، هافبک های حریف را درگیر و مشغول نمایند تا فرصت و فضای مناسب برای بازیسازی در اختیار بازیکن خلاق تیم قرار گیرد. پرسپولیس با کریمی جنگنده و تکنیکی، حقیقی قدرتی، رضایی سرعتی، پروویج پا به توپ و محمد نوری بازیساز در شرایطی که همگی در فرم ایده آل خود بوده اند، روزهای خوبی را در جام حذفی گذرانده است.

و اما این بازی و در نبود هافبک های شاخص پرسپولیس، یحیی گل محمدی بر خلاف سرمربی اسبق قرمزپوشان، بازی مستقیم را در دستور کار قرار نداد. او با کشاندن بازی به جناحین با یک تیر دو نشان زد. هم جریان حملات تیم خود را با توجه به توانایی های بازیکنان کناری، مفید و کار آمد طراحی کرد و هم سپاهان را در میانه میدان با دفاع متمرکز زمین گیر کرد. در چنین روزی بود که هادی نوروزی سرعتی و محمد قاضی سرزن در خط حمله پرسپولیس بیشتر به چشم آمدند و عدم تعادل ترکیب ناقص بازیکنان میانی در بازیهای قبلی هم دیگر به نظر نیامد. با توجه به این بازی، یحیی اگر بتواند این روحیه «از ترس شکست، نبردن» را از تیم خود دور کند و انگیزه های تیمی پرسپولیس را از سقف «رضایت از تساوی» بالاتر ببرد، حتماً روزهای بهتری را هم پیش رو خواهد داشت.