جوان ترین و پیرترین استان های ایران کدامند؟

بر اساس برآوردهای علمی جمعیت کشور در سال 1375 مرحله جوانی را پشت سر گذاشته و در سال 1385 بازهم از جوانی جمعیت کاسته شده است. کاهش جوانی جمعیت طی سال های 1375 و 1385 قابل ملاحظه است، روندی که با تغییرهای رشد طبیعی جمعیت کشور سازگاری دارد.

بر این اساس در سال 1385، استان‌های گیلان، مازندران، تهران، اصفهان و سمنان کمترین مقدار جوانی جمعیت را به خود اختصاص داده‌اند و در مقابل استان‌های سیستان و بلوچستان، هرمزگان، خراسان شمالی، کهگیلویه و بویراحمد و خوزستان از جوان‌ترین جمعیت در بین استان‌های کشور برخوردار بوده‌اند.

در اواسط دهه 1380 جمعیت ایران از نظر جوانی جمعیت در اوج بوده، اما پس از آن به تدریج جمعیت جوان به تدریج کاهش می‌یابد و در انتهای سال 1405 مقداری افزایش پیش‌بینی می‌شود.

نسبت جمعیت 15 تا 64 ساله در دهه 1385-1375 افزایش یافته است. از جمله دلایل افزایش جمعیت در این گروه سنی افزایش جمعیت موالید دهه 55-1365 است که با ورود این جمعیت به بازار کار حجم جمعیت واقع در سنین کار و فعالیت را در سال‌های اخیر افزایش داده است.

در سال 1385، از نظر استانی سالخورده‌ترین جمعیت مربوط به استان‌های گیلان، خراسان جنوبی، آذربایجان شرقی، سمنان و مازندران و زنجان بوده است. در مقابل استان‌های هرمزگان، سیستان و بلوچستان، خوزستان، بوشهر و کهگیلویه و بویراحمد کمترین جمعیت سالمند را داشته‌اند.

مقایسه هرم‌های سنی جمعیت ایران در دو دهه اخیر نشان می‌دهد که ساختمان هرم سنی جمعیت ایران در حال معکوس شدن بوده است. این وضعیت حاکی از آن است که جمعیت کشور که درحال حاضر جمعیت جوانی است، در سال‌های آتی به سوی سالمندی متمایل خواهد شد.

در سال 2005 در میان کشورهای منطقه خاورمیانه سهم جمعیت جوان از 25 درصد در ایران تا حدود 15 درصد در کشورهای بحرین، کویت و قطر در نوسان بوده است. پیش‌بینی می‌شود تا سال 2035 جمعیت جوان در این کشورها به حدود 100 میلیون نفر افزایش پیدا کند.

8- در سرشماری 1375 نسبت جنسی کل کشور (مرد به زن) برابر 103.3 و در سرشماری 1385 برابر 103.6 بوده و این نسبت در هر دو سرشماری در مناطق شهری به مراتب بیشتر از مناطق روستایی بوده است.