از وحدت شیفتگان قدرت تا وحدت خادمان شریعت

وحدت هر کجا منجر به روی کار آمدن انسانهای فاسق و غیر اصلح شود، قطعا پذیرفتی نیست. وحدت آنجا که به حرام و عمل غیرمشروعی منجر شود، خیانتی قطعی محسوب می شود، وحدت هر کجا که به پایمال شدن حقوق ملت ختم شود، نه تنها هیچ ضرورتی ندارد بلکه قطعا خیانت، حماقت و جهالت محسوب می شود اما این وحدت در برخی موارد ضرورتی به اندازه حیات بخشیدن به انسانها و پیروزی در مقابل جریان کفر دارد.

به گزارش 598 به نقل از سرویس دین و اندیشه بی باک، یکی از رسم های که بعد از پیروزی انقلاب اسلامی در ایران مطرح شد نام گذاری مناسبت های ملی و مذهبی بود به گونه ای که باعث آرامش و وحدت در جامعه شود، مهمترین آنها میلاد با سعادت پیامبر گرامی اسلام می باشد که 12ربیع الاول به روایت اهل سنت می باشد و 17 ربیع اول به روایت شیعیان ولادت آن حضرت می باشد که این اختلاف نظر به جای اینکه باعت ایجاد تفرقه شود با هوشیاری مسئولین و به منظور یکپارچه کردن امت اسلام در مقابل کفر به هفته وحدت نامگذاری شده و باعث وحدت مسلمین شده است.

وحدتی مدنظر مقام معظم رهبری که برای افزودن عزت و اقتدار اسلام در مقابل جریان کفر طراحی شده است تا با تدابیر خاص مانع ریخته شدن خون بسیاری از مسلمانان و جلوگیری از برادر کشی گردد با وحدت های ادعایی برخی سیاسیون برای هموار کردن راه رسیدن خود به قدرت کاملا متفاوت است از همین رو حجت الاسلام و المسلمین دکتر اسماعیل سلطانی، دکتری علوم قرآنی و استادیار موسسه آموزشی امام خمینی(ره) در گفتگو با بی باک اظهار داشت: آنچه از قرآن استناد می شود اینکه خداوند متعال در آیه ای می فرماید" قُلْ يَا أَهْلَ الْكِتَابِ تَعَالَوْاْ إِلَى كَلَمَةٍ سَوَاء بَيْنَنَا وَ بَيْنَكُمْ   "در اینجا قرآن به مشترکات دعوت می کند و باید روی مشترکات تاکید شود و مسائلی که اختلاف بر انگیز است را نباید بزرگ نمایی کرد، که اگر چنین اتفاقی بیفتد وحدت به وجود خواهد آمد.

وی در ادامه افزود: اگر هریک از طرفین بر مواضعی که مربوط به گروه خود است، اصرار داشته باشند، وحدت اتفاق نخواهد افتاد اما این به این معنا نیست که از عقاید خود دست برداریم، عقاید در مجموعه گروه و مواضع خودمان  مورد تاکید است اما در مواقعی که م خواهیم با گروه دیگر در تعامل باشیم باید اشتراکات را دید. منظور در این جا مخفی کاری هم نیست زیرا در مقام علمی،نباید نسبت به دیگری توهین شود و علما باید با هم گفتگو کنند حتی در موارد اختلافی، اما در مقام بین المللی و در رابطه با شیعه و سنی نیازی نیست اختلاف عقاید مطرح شود و باعث شود از این اختلافات دشمنان سوء استفاده کنند.

وی در پاسخ به این سئوال که با وجود احساسات دینی در میان مردم چطور این وحدت را باید به مردم تبیین کرد؟ گفت: در میان مردم عادی هم این وحدت مطرح است، علما در این جا نقش اصلی را ایفا می کنند و باید به مردم بیان کنند که نباید در مسائلی که ایجاد چالش می کند وارد شوند مانند بحث لعن و نفرین خلفاء که مقام معظم رهبری هم فتوای صریحی صادر کرده اند که جایز نیست به مقدسات دینی طرف مقابل توهین و لعن و نفرین شود، زیرا این کارها باعث ایجاد مشکلات می شود و وحدت را در بین مردم دچار مشکل می کند.

حجت السلام و المسلمین  سلطانی گفت: تاکید می شود مردم چه شیعه و سنی از مسائل اختلاف بر انگیز پرهیز کنند و بر اشتراکات دینی که همان مسلمان بودن، داشتن قبله مشترک و پرستش  خدای واحد که مهمترین بخش در دین مبین اسلام است، تاکید داشته باشند.

کارشناس علوم قرآنی به نقش علما در این زمینه اشاره کرد و گفت: وظیفه علما در این زمینه بسیار سخت است زیرا نا آگاهی مردم  باعث می شود که دشمنان از این اختلاف ها سوء استفاده کنند و با نام اختلاف حتی باعث قتل و کشتار شوند که در بیشتر موارد از سوی وهابیت اتفاق می افتد که در این جا حتی بسیاری از مردم هم از این بابت ابراز ناراحتی می کنند.

مسئله تکفیر در روایات شیعه مورد تایید نیست و پیامبر هم نهی کردند از اینکه مسلمانی را تکفیرکنند. در وهابیت  عکس چنین مواردی مطرح است و وهابیت گروهی از مسلمانان را تکفیر می کنند و مسائل انتحاری به وجود می آید و اقدام به قتل دیگر مسلمانان می کنند.

وی با اشاره به این موضوع که بسیاری از افراد، لعن های وارده در زیارت عاشورا را مطرح می کنند و آن را دلیل بر تکفیر می دانند گفت: حتی در زیارت عاشورا در بخشی که لعن آمده است «الهم اولا ظلم حق محمد وال محمد»، در اینجا لعن به معنای دوری از رحمت خداست برای  اولین و آخرین کسی که  ظلم کرده بر پیامبر و آل پیامبر و اگر از کسی هم نام برده جزء عقاید شیعه است و در تعارض با اهل سنت نیست و خواندن زیارت عاشورا موجب حساسیت نیست زیرا این دعا  ظلم  کردن و ظلم پذیرفتن را در اسلام محکوم می کند.