رجانيوز:
40 هزار نظامي آمريكايي در 78 پايگاه نظامي كوچك و بزرگ آمريكا در خاك
كره جنوبي حضور دارند. آنها اگرچه بخش كوچكي از نظاميان آمريكايي در 140
كشور خارجي هستند اما به اندازه خودشان خوي و منش آمريكايي را به نمايش
ميگذارند.
به همين خاطر است كه هر از گاهي اخباري
از تجاوز نظاميان آمريكايي به زنان و دختران كرهاي منتشر ميشود. غالب اين
اخبار هم تكملهاي دارند كه محدود ميشود به مجازات چند سال زندان براي
متجاوز و تظاهرات چند صد نفري عليه حضور نظاميان آمريكايي در كره.
حضور در اين تظاهرات اعتراضي شايد براي
مردم شرق آسيا كه اصولا نژادي خونسرد دارند به نوعي تنوع در ريتم ثابت
زندگي باشد، اما ممكن است براي خواننده گمنامي كه در يكي از اين اعتراضات
شركت كرده است بعداً گران تمام شود.
«ساي» خوانندهاي كرهاي است كه تا چند
وقت پيش چندان شناخته شده نبود اما اين روزها چنان معروف شده است كه يكي از
كليپهايش بيش از يك ميليارد بار در يوتيوب ديده شده و از اين نظر ركورد
دار است. اين خواننده سالها پيش در کنسرتی که در سال ٢٠٠٢ علیه حضور نظامی
آمریکا در کره جنوبی برگزار شده بود ماکت یک تانک آمریکایی را روی صحنه
خرد کرد. سای در آن زمان این اقدام نمایشی را تحت تأثیر کشته شدن دو دختر
کره ای به دست ارتش امریکا انجام داد. یک تانک امریکایی، این دو دختر کره
ای را در زیر چرخ های خود له کرده و سرباز امریکایی مسئول این قتل هولناک
نیز از سوی یک دادگاه نظامی در ایالات متحده امریکا تبرئه شده بود. او
همچنین در کنسرتی در سال ٢٠٠٤ درباره "یانکیهایی" که عراقیان زندانی را
شکنجه کرده بودند، ترانهاي ضد آمريكايي خوانده بود.
اما حالا اوضاع فرق كرده است؛ او مشهور
شده و قرار است در واشنگتن كنسرتي برگزار كند. اما مگر آمريكا كشوري است كه
بتوان به آن بد و بيراه گفت و بعد به راحتي در آن كنسرت برگزار كرد؟ به
همين خاطر هم اين خواننده مجبور شده است ابتدا توبه نامه اي بنويسد و از
رفتار ضد آمريكايي خود اظهار تاسف كند.
او در توبه نامه خود اين جملات را آورده
است: «برای همیشه از ناراحتیهایی که آن اشعار ایجاده کردهاند متاسف
خواهم بود... من اخیرا افتخار اجرا برای سربازان آمریکایی را داشتهام...
امیدوارم همه آمریکاییها پوزش مرا بپذیرند.»
اما نكته جالب توجه آن است كه اين
رسانههاي آمريكايي بودند كه تاريخچه مواضع ضد آمريكايي خواننده كرهاي را
رو كردند و با فضاسازي رسانهاي جوي ايجاد كردند كه او مجبور به عذرخواهي
شد. اتفاقا نامه عذرخواهی اين خواننده كره اي هم به شبکه NBC فرستاده شده
است تا شايد اين رسانه آمريكايي به نيابت از همه رسانه ها عذرخواهي او را
بپذيرد اجازه دهد تا كنسرت او در آمريكا برگزار شود.
شركت در يك جمع اعتراضي و خواندن
ترانهاي ضد آمريكايي آنهم وقتي كه سربازان آمريكايي به دختران كرهاي
تجاوز كردهاند و مردم خشمگينند، اينچنين غيرت ميهن پرستي رسانههاي
آمريكايي را به جوش ميآورد؛ اما در كشور ما رسانهها چنان فشاري به بازيگر
يك فيلم ضد فتنه وارد ميكنند كه طرف مجبور ميشود بخاطر بازي در آن
عذرخواهي كند. و جالب آنكه برنامه سينمايي هفت هم در ابتداي اعلام آخرين
فعاليت اين بازيگر در بخش اخبار خود، از ميان تمام شاخصههاي هنري او به
همين عذرخواهياش اشاره ميكند!
شباهت معناداري در اين ميان در جريان
است. در امريكا رسانه ها هنرمندي را بخاطر مواضع ضد امريكايي مجبور به
عذرخواهي مي كنند و در ايران هم رسانهها همين برخورد را با هنرمندان ضد
امريكايي و انقلابي دارند. مشخص نيست رسانه هاي امريكايي غيرت و ميهن پرستي
زيادي به خرج داده اند يا برخي جريانات رسانهاي و هنري ايران، بي غيرتي
معناداري را نسبت به ارزش هاي كشور خود!؟ و يا شايد غيرتمندي معنادار نسبت
به ارزش هاي امريكايي!؟
راستي چرا فعال فتنه بودن نياز به
عذرخواهي ندارد؟ چرا افرادي كه نامشان زير بيانيههاي ضد نظام است بدون
كوچكترين اظهار ندامت و پشيماني دارند با بودجه بيت المال مسلمين كار
ميكنند و حتي پر كار تر هم مي شوند!؟