سودای رای جمع کردن، ما را از رسیدن صدای این توصیه به مسئولین دولت فعلی ناامید کرده است ولی امیدواریم دلسوزان فرهنگ اسلامی کشور، برای حل این چالش، در فضاهای غیر دولتی به فکر حل این معضل فرهنگی باشند.
به گزارش پایگاه 598 به نقل از فردا، یکی از معدود سلبریتی‌هایی که به اندازه بقیه سلبریتی‌ها از او بدم نمی‌آید، ظاهراً قرار است «بلور نازک اعتماد» خود را به آقای روحانی بسپارد. یعنی می‌خواهد به او رای بدهد.
جالب است جماعتی که همواره بیشترین حمایت از سوی نهادهای دولتی و غیر دولتی از آنها صورت گرفته است و هیچ وقت از نعمت دیده شدن در رسانه‌ها، جایزه گرفتن در جشنواره‌ها، دعوت شدن به برنامه‌های خاص صدا و سیما و بستن قراردادهای نجومی در پروژه‌های کاری و تبلیغاتی بی‌بهره نبوده‌اند، از سایر اقشار مردم، نسبت به فضای سیاسی و فرهنگی جامعه، معترض‌تر هستند. با هزار ناز و کرشمه بر سر طرفداران خود منت می‌گذارند که در انتخابات شرکت کنند و برای این مشارکت سیاسی نیم‌بند و برای رای دادن به کاندیدایی که در سیاست خارجی مردانش، با برجام به فرجام سلبریتی شدن دست یافته‌اند، از «اعتماد» دم می‌زنند.
واضح است که اعتماد این جماعت به یک سیاستمدار، آن هم با این حجم از فضاسازی و سیاه نمودن‌های دروغین جو فرهنگی سیاسی جامعه، هیچ معنی دیگری، جز توقع باج‌خواهی بیشتر و انتظار برای روی کار آمدن مدیران روشنفکرتر و دورتر از اندیشه‌های انقلابی ندارد.
یکی دیگر از سلبریتی‌ها که در دولت نهم و دهم بیش از 15 فیلم بازی کرده است، چنان در حمایت از دولت فعلی به پا خواست و از رنج ممنوع‌الکاری و نبود فضای انتقاد به دولت قبلی فریاد کشید که گویا مردمی که در سال‌های 84 و 88 به رئیس جمهور وقت رای دادند، باید برای انتخاب خود به محضر ایشان عذرخواهی کنند.
متاسفانه به شکل دلخراشی جماعت سلبریتی همیشه طلبکار شده‌اند و تاسف‌بار تر اینکه اطوارهای مشمئز کننده این جماعت، پیش مدیران دولتی برای رای جمع کردن، خریدار پیدا کرده است.
زشت و خجالت‌آور بود که سلبریتی دیگری که مقلدانه از سبک‌زندگی غربی‌ها پیروی می‌کند، دلیل خود را برای رای دادن به دولت تدبیر و امید، «درد مشترک» بیان کرده است. لبخند تلخ، تنها حاصل مشاهده آه و ناله‌های دروغین آنهایی است که انباشت ثروت، به خاطر حراج ارزان قیمت ارزش هنری و هنر ارزشی، بین آنها و دردهای اقتصادی و اجتماعی این مردم فرسنگ‌ها فاصله انداخته است. کار ما به کجا رسیده است که دردهای فرهنگی جامعه، سخن از درد می‌گویند!
به راستی که در شان جامعه اسلامی ما نیست، به پیروی کورکورانه از کشورهای غربی، به تولید و بها دادن و پول خرج کردن بیش از حد به سلبریتی‌هایی بپردازد، که با تحریک غرایز و پرداخت به ضد ارزشها مشهور می‌شوند و در وقت نامعلوم تبدیل به چالش‌های ضد امنیت ملی کشور خواهند شد.
سودای رای جمع کردن، ما را از رسیدن این توصیه به مسئولین دولت فعلی ناامید کرده است ولی امیدواریم دلسوزان فرهنگ اسلامی کشور، برای حل این چالش، در فضاهای غیر دولتی به فکر حل این معضل فرهنگی باشند.
* مهدی خلسه
جالب است جماعتی که همواره بیشترین حمایت از سوی نهادهای دولتی و غیر دولتی از آنها صورت گرفته است و هیچ وقت از نعمت دیده شدن در رسانه‌ها، جایزه گرفتن در جشنواره‌ها، دعوت شدن به برنامه‌های خاص صدا و سیما و بستن قراردادهای نجومی در پروژه‌های کاری و تبلیغاتی بی‌بهره نبوده‌اند، از سایر اقشار مردم، نسبت به فضای سیاسی و فرهنگی جامعه، معترض‌تر هستند. با هزار ناز و کرشمه بر سر طرفداران خود منت می‌گذارند که در انتخابات شرکت کنند و برای این مشارکت سیاسی نیم‌بند و برای رای دادن به کاندیدایی که در سیاست خارجی مردانش، با برجام به فرجام سلبریتی شدن دست یافته‌اند، از «اعتماد» دم می‌زنند.
واضح است که اعتماد این جماعت به یک سیاستمدار، آن هم با این حجم از فضاسازی و سیاه نمودن‌های دروغین جو فرهنگی سیاسی جامعه، هیچ معنی دیگری، جز توقع باج‌خواهی بیشتر و انتظار برای روی کار آمدن مدیران روشنفکرتر و دورتر از اندیشه‌های انقلابی ندارد.
یکی دیگر از سلبریتی‌ها که در دولت نهم و دهم بیش از 15 فیلم بازی کرده است، چنان در حمایت از دولت فعلی به پا خواست و از رنج ممنوع‌الکاری و نبود فضای انتقاد به دولت قبلی فریاد کشید که گویا مردمی که در سال‌های 84 و 88 به رئیس جمهور وقت رای دادند، باید برای انتخاب خود به محضر ایشان عذرخواهی کنند.
متاسفانه به شکل دلخراشی جماعت سلبریتی همیشه طلبکار شده‌اند و تاسف‌بار تر اینکه اطوارهای مشمئز کننده این جماعت، پیش مدیران دولتی برای رای جمع کردن، خریدار پیدا کرده است.
زشت و خجالت‌آور بود که سلبریتی دیگری که مقلدانه از سبک‌زندگی غربی‌ها پیروی می‌کند، دلیل خود را برای رای دادن به دولت تدبیر و امید، «درد مشترک» بیان کرده است. لبخند تلخ، تنها حاصل مشاهده آه و ناله‌های دروغین آنهایی است که انباشت ثروت، به خاطر حراج ارزان قیمت ارزش هنری و هنر ارزشی، بین آنها و دردهای اقتصادی و اجتماعی این مردم فرسنگ‌ها فاصله انداخته است. کار ما به کجا رسیده است که دردهای فرهنگی جامعه، سخن از درد می‌گویند!
به راستی که در شان جامعه اسلامی ما نیست، به پیروی کورکورانه از کشورهای غربی، به تولید و بها دادن و پول خرج کردن بیش از حد به سلبریتی‌هایی بپردازد، که با تحریک غرایز و پرداخت به ضد ارزشها مشهور می‌شوند و در وقت نامعلوم تبدیل به چالش‌های ضد امنیت ملی کشور خواهند شد.
سودای رای جمع کردن، ما را از رسیدن این توصیه به مسئولین دولت فعلی ناامید کرده است ولی امیدواریم دلسوزان فرهنگ اسلامی کشور، برای حل این چالش، در فضاهای غیر دولتی به فکر حل این معضل فرهنگی باشند.
* مهدی خلسه
اخبار ویژه
در گفتگو با خبرنگار جبهه مقاومت مطرح شد:
نغمهای از امید در آسمان سرزمین های اسغالی؛
نظرات بینندگان
جدیدترین اخبار پربازدید ها
پر طرفدار ترین ها
